FEY END
Welkom thuis, Pi-Air!
1V V« a
Peter Blokdijk en Boudewijn Warbroek zijn de auteurs van het
succesvolle supportersboek leven met Feyenoord.Peter is daar
naast bekend van het tv-programma 'Café de Sport' op Talpa.
Voor Stadion Sportnieuws schrijven Peter en Boudewijn om de beurt
een column. Voor reacties: levenmetfeyenoord@hotmail.com
Daar staat hij, op het bordes van het stadhuis. De schaal
triomfantelijk omhoog gestoken, schitterend in de nog
nastralende voorjaarszon. Hij lacht zijn tanden bloot en
geniet. Onder hem deint, siddert en kolkt de massa van
pure opwinding en genot. Tienduizenden armen bewe
gen ritmisch op en neer. 'Put your hands up for Pi-Air!
Put your hands up for Pi-Air!', galmt het over de stamp
volle Coolsingel.
Een droom? Ja. Maar wel een droom die weer een stukje
dichterbij is gekomen door de thuiskomst van Pierre van
Hooijdonk. Wat een geweldig goed nieuws, en wat een
geweldig warm welkom op die eerste training. Ik ben
er jammer genoeg niet bij geweest, maar heb er des
ondanks van genoten. Pierre wist het wel, en kent ook
die tekst van dat spandoek: 'Eens een Feyenoorder, altijd
in ons hart.' Maar toch; dat hij met zó veel enthousi
asme zou worden onthaald, had hij denk ik niet durven
dromen.
Pierre krijgt met zijn terugkeer en met de heldenont
vangst die hem ten deel is gevallen, naar mijn mening
de lof en eer die hij bij onze club verdient. Ook al is
hij in 2003 met trammelant weggegaan, de naam van
Van Hooijdonk is voor altijd verbonden aan dat machtig
mooie UEFA-Cupjaar. En daarmee aan een van de groot
ste successen uit onze clubgeschiedenis. Ik heb het als
onvoorwaardelijk Pi-Air-adept nooit kunnen verkroppen
dat die afschuwelijke bekernederlaag in de finale tegen
Utrecht zijn laatste wedstrijd bij ons was. Pierre verdient
beter, en krijgt nu dus een herkansing.
Wat ik trouwens nergens heb teruggelezen, is de groot
heid van Jorien van den Herik om in te stemmen met de
terugkeer van Pierre. Jorien heeft in de media lovende
woorden gesproken en gezegd dat hij blij is dat Van
Hooijdonk terug is. Van Jorien wordt altijd beweerd dat
hij rancuneus is en dat hij de club leidt als een dictator.
Hoewel hij zelf altijd benadrukt dat hij inmiddels meer en
meer op de achtergrond werkt, houdt de media graag
vast aan het beeld van de president-commissaris die
eigenmachtig allerlei belangrijke beslissingen neemt.
Met de terugkeer van Pierre, is voor mij opnieuw bewe
zen dat Jorien uitsluitend en alleen handelt in het belang
van Feyenoord. Ruim een halfjaar geleden was dit ook al
het geval, toen de club Wim Jansen weer in de armen
sloot. Maar met Pierre was het nog duidelijker; voor
het vertrek van onze superspits in de zomer van 2003,
hebben zich de nodige persoonlijke wrijvingen voorge
daan tussen Van Hooijdonk en Jorien. Ik vind het van
grote klasse en stijl getuigen dat Jorien daar overheen is
gestapt. Jammer dat je dat dan nergens leest.
De media heeft het liever over die vervelende breuk van
destijds. Ik las zelfs ergens dat Jorien Van Hooijdonk toen
een geldwolf zou hebben genoemd. Volgens mij is dat
geschiedvervalsing, want de enige die het in dit verband
ooit over geldwolf heeft gehad, is bij mijn beste weten
Johan Derksen. Die liet dit zwaar beledigende woord
zelfs in chocoladeletters onder een portretfoto van Pi-Air
op het omslag van Voetbal International afdrukken.
Ja, ik vond het ook toen al zeer beledigend om Pierre af
te schilderen als een geldwolf. Het was op het randje wat
hij deed met zijn nieuwe salariseisen, en in feite pleeg
de hij zelfs contractbreuk, maar er zat ook een andere
kant aan het verhaal. En die kant was dat Pierre in de
twee jaar dat hij bij ons zat, onwaarschijnlijk goed had
gepresteerd. Hij was van doorslaggevend belang bij het
veroveren van de UEFA-Cup, en het elftal draaide voor
een groot deel om hem en om Paultje Bosvelt. In een tijd
waarin het openbreken van contracten bij waardevolle
spelers gebruikelijk is, had ook Pi-Air dus enig recht
van spreken. U merkt, ik ben een onvoorwaardelijk Van
Hooijdonk-adept...
Als het gaat om het heden, ben ik blij dat we een nieuwe
spits in huis hebben van zijn klasse. Ook als hij niet
speelt, kan hij op trainingen en in de kleedkamer met
zijn over-mijn-lijk-mentaliteit mede-spelers inspireren en
aanzetten tot betere prestaties. Ik las pas een prachtig
verhaal van de voetbaljournalist Henri van der Steen.
Die beschreef Pierre als 'een workaholic, een voetbal-
verslaafde, een junk.' Pierre weet veel, zo niet alles, van
speelstijlen van ploegen in binnen- en buitenland, en
kent van honderden spelers hun sterke en zwakke kan
ten, zo stond in dat verhaal.
Pierre is onmiskenbaar iemand die leeft voor zijn sport.
Iemand die op 36-jarige leeftijd beter scoort bij een
medische keuring dan op 31-jarige leeftijd. Dat zegt
genoeg. En daar kunnen heel veel voetballers een voor
beeld aan nemen.
Welkom thuis, Pi-Air!
BOUDEWIJN WARBROEK
STADION SPORTNIEUWS
