ra yj,
*»b5fn
--
Sïai
Sinds Ajax - Celta de Vigo op 22 oktober 2003 speelde Steven Pienaar vijf maanden lang geen wedstrijd
voor Ajax. Oorzaak was een beschadigde zenuw in zijn knieholte, die hij overhield aan het behandelen
van een knieblessure met ijs. Op 14 maart dit jaar maakte de Zuid-Afrikaan zijn rentree in de thuiswed
strijd tegen Roda JC en prompt scoorde de 22-jarige middenvelder. Pienaar voelt zich bevrijd en praat
daarom voluit.
>525?* II
'v A f'
1
1 -«
*m it
- 1
Kmrwioert met
Steven, hoe gaat het nu met je?
„Ik voel me stukken beter dan voorheen.
Ik ben zó blij dat ik weerfit ben. Honderd
procent oké ben ik nog niet, omdat ik
sinds mijn blessure pas een stuk of zes
wedstrijden heb gespeeld. Ik heb nog
een lange weg te gaan. Tijdens mijn
kwetsuur heb ik het heel moeilijk gehad.
Ik ben bij Ajax om te voetballen en als
dat om één of andere reden niet kan,
baal ik verschrikkelijk. Maar ik kan de
supporters beloven, dat de échte Steven
Pienaar terugkomt. Ik train hard en geef
me altijd helemaal. Dat heb ik geleerd
van mijn grote voorbeeld Nelson Man
dela. Ik kijk tegen hem open hebdaarom
enkele posters van hem in mijn huis han
gen. Mandela heeft Zuid-Afrika bevrijd,
dankzij hem en God kan ik nu voor Ajax
spelen. Hij moest een lange weg afleg
gen om vrij te zijn. Ik weet net zoals hij
hoe het is om vastgehouden te worden.
Tijdens mijn blessure voelde ik me een
gevangene, maar gelukkig ben ik vrijge
komen. Ik ben Mandela heel dankbaar,
hij betekent veel voor me. Elke dag werp
ik een blik op zijn afbeelding."
Ben je nu niet angstig geworden voor
een ijsbehandeling?
„Sinds mijn knieblessure heb ik nog een
paar keer een kwetsuur met ijs behan
deld. Ik ben heus niet bang geworden
om op die manier te herstellen. Ik weet
nu, dat de kapotte zenuw een ongeluk
was en dat het me niet nog een keer zal
overkomen. Tijdens mijn vijf maanden
van revalideren heb ik mijn echte vrien
den leren kennen. Mijn familie was
helaas niet in staat om langs te komen
en dat stemde me droevig. Ik ben een
emotioneel persoon en dat heeft vol
gens mij iedereen kunnen zien op een
documentaire van RTL5. Ik miste mijn
familie en vrienden uit Zuid-Afrika.
Natuurlijk belde ik wel veel met ze. Zij
staan er voor mij in goede en slechte tij
den. Daaruit kan ik opmaken, dat zij
mensen zijn die echt om me geven. In
•fMiI
001»
Amsterdam heb ik niet veel vrienden en
daarom voelde ik me wel eens eenzaam.
Gelukkig was Gabriel Mofokeng (Zuid-
Afrikaanse oud-speler van Jong Ajax,
red.) er wel voor me. In die periode waren
we allebei geblesseerd, dus konden we
elkaar gezelschap houden. Hij kreeg
geen kans bij Ajax en daarom werd begin
maart van dit jaar zijn contract in
Amsterdam ontbonden. Voor ons beiden
is dit een verloren seizoen geweest.
Gabriel speelt nu voor het Zuid-Afri
kaanse Moroka Swallows. Ik ben blij voor
hem, want op deze manier blijft hij in
beeld voor het nationale elftal. Mofo
keng en ik hebben zes jaar voor hetzelfde
team gespeeld en kwamen ook nog eens
samen uit voor Zuid-Afrika Onder 17 tot
en met Onder 20. Helaas voetbalde hij
tot nu toe nooit voor de A-selectie van
het nationale elftal, maar daar moet
vanaf nu verandering in komen. Ik mis
hem wel."
Heb je nog iets opgestoken van de
periode datje niet kon spelen?
„Mijn blessure heeft me geleerd gedul
dig te zijn en heeft me sterker gemaakt.
Het was vooral moeilijk om niet naar
Zuid-Afrika te gaan, maar in Nederland
te blijven om te revalideren. Dat is het
beste geweest, anders had mijn moeder
zondag 18 april
AJAX - RBC ROOSENDAAL
