LUCKY
waren. Later ging het steeds beter en
pasten we ons aan het niveau aan. We
kregen iets extra's in de ploeg en ik denk
dat we trots mogen zijn op wat Ajax dit
jaar bereikt heeft."
„Ik voel me thuis in Nederland. De men
taliteit hier verschilt niet veel met die uit
mijn geboorteplaats Los Angeles. Net als
Amsterdam is ook die stad een smelt
kroes van culturen en de mensen daar
leven relaxed en maken zich niet te druk.
Zo zijn Nederlanders ook. Op sportge
bied is de mentaliteit wél anders. Ameri
kanen zijn trotser, meer nationalistisch
en willen koste wat het kost winnen.
Nederlandse spelers willen alles voet
ballend oplossen en klappen er minder
in. Ik denk dat ik van beide werelden het
beste heb meegenomen. In het voetbal
ben ik vernederlandst, maar toch ben ik
nog steeds een echte Amerikaan. Zeker
mentaal gezien. Daarom is het voor mij
niet moeilijk om me na de uitschakeling
in de Champions League op te laden voor
de competitiewedstrijden. Want ook die
zijn van groot belang. Het duel tegen De
Graafschap is net zo belangrijk als alle
andere wedstrijden. Dit seizoen heeft
kracht gekost en de achtervolging door
Feyenoord is frustrerend. Ik heb in deze
fase van de competitie liever meer rust
en ruimte, maar omdat 'Lucky Feye
noord' blijft winnen, moeten ook wij vol
aan de bak. De Rotterdammers hebben
veel duels gelukkig gewonnen en ook
PSV zit het mee. Daardoor lopen wij
kleine tikjes op, maar dat is niet erg. Zo
lang de grote klap maar achterwege
blijft. Want we moeten op de tweede
plaats eindigen. Ik wil volgend jaar
opnieuw in de Champions League spe
len. Dat toernooi is aantrekkelijker dan
de UEFA Cup. Zoiets groots mag een club
als Ajax niet meer missen."
„Het hoogtepunt van dit seizoen is onge
twijfeld de minuten na de wedstrijd
tegen AS Roma in Italië. Olimpico was al
helemaal leeg, maar onze supporters
waren er nog. Omdat we toen de kwart
finale van de Champions League
gehaald hadden, bleven de fans ons toe
zingen. We zijn een paar keer terugge
gaan om ze te bedanken voor hun steun.
Dat was geweldig. Het dieptepunt is niet
zo moeilijk te benoemen; mijn blessure
natuurlijk. Ik ben pas 25, maar heb al veel
kwetsuren (in 1999 hield een teenbles
sure hem lang aan de kant en in 2001
had hij ook al problemen met zijn achil
lespees, red.) gekend. Hopelijk blijf ik nu
een tijdje gevrijwaard. Of deelname aan
het WK en de Champions League positief
zijn geweest voor mijn ontwikkeling als
voetballer? Ja, ik denk van wel. Voor mijn
gevoel heb ik een enorme vooruitgang
geboekt. Ik weet dat ik nu met elke spe
ler op het veld kan staan. Op het WK in
Japan en Zuid-Korea betrapte ik me er
op, dat ik soms bescheiden opkeek naar
bepaalde tegenstanders. Daar heb ik nu
geen last meer van. Dankzij deelname
aan het WK en de Champions League
heb ik meer 'schijt' aan opponenten
gekregen. Op een respectvolle manier,
uiteraard. Ook merk ik, dat ik me niet
meer laat afschrikken door bepaalde
invloeden. Volle stadions,fanatieke sup
porters, lange reizen, veel media-aan
dacht; Ajax kent het nu wel. En de spelers
dus ook. Dat viel me vooral op toen ik
geblesseerd was. Vanaf de tribune kon ik
zien dat we tijdens de eerste duels in de
Champions League onzeker en angstig
zondag 18 mei
AJAX - DE GRAAFSCHAP
