meer geluk
HAMER EN PIN
WERKVOETBAL
GLASGOW RANGERS
Sander Berends
De behandelingen waren vrij pijnlijk.„Met
een speciaal soort hamer en pin werd
alles op zijn plaats gezet. Die hield hij
naast mijn lichaam waarbij hij enkele
keren vol op bepaalde plaatsen sloeg. Bij
iemand anders gebeurt zoiets één of
twee keer met een tussenpauze van een
maand. Ik ben vijf keer geweest waartus
sen telkens drie dagen zaten. Echt, al je
spieren doen dan pijn." Maar het werkte
voor Vierklau. „Ik kon het direct merken.
Nu loop ik het trainingsveld op en trap ik
direct een bal over grote afstand. Eerst
moest ik er altijd voor zorgen dat mijn
spieren warm waren. Ik zat hier in de
Arena regelmatigin bad voor een training
of wedstrijd of deed een soort voor-war-
ming-up."
Daardoor hoopt hij tot 5 mei nog steeds
een bijdrage te kunnen leveren in de kam
pioensrace. „Niemand laat het woord val
len, maar binnen de groep merkje wel dat
de spelers ermee bezig zijn. Onderling
wordt voortdurend geprobeerd elkaar op
scherp te houden. Nee, het gaat niet ten
koste van de sfeer. Die is al sinds het begin
van het seizoen uitstekend. Zelf ben ik nog
nooit kampioen geweest. Mijn enige prijs
is de Amstel Cup in 1999, behaald met
Ajax."
Met de tegenstander van vanmiddag
boekte Vierklau ook succes. „Ik vergeet
nooit meer dat we Europees voetbal haal
den. Net zoals afgelopen jaar maakten we
toen een rondtocht door de grachten. Dat
was een enorm feest met heel veel men
sen aan de kant. Links en rechts sprongen
verschillende supporters het water in. Op
dat moment besefte ik het eigenlijk nog
niet. Ik zat net bij het eerste elftal en dan
direct zo'n succes. Speelden we later te
gen Sturm Craz en Real Madrid."
„Het verbaasde me ook niet dat ze dit jaar
weer Europees speelden. Dat hoort bij
een club uit zo'n stad. FC Utrecht is een
aparte club, ze moeten het hebben van
werkvoetbal en dat is nu weer terugge
keerd in de ploeg. Vooral thuis gaan ze er
altijd vol op en de steun van het publiek
brengt altijd iets extra's.Tijdens uitwed
strijden hebben ze minder geluk. Je ziet
dit seizoen vaak dat ze voorkomen, maar
de ploeg knakt wanneer een tegendoel
punt valt. Tegen Ajax 2 zag je dat ze de
ploeg duidelijk onderschatten. Natuurlijk
had ik liever in de finale van de Amstel
Cup tegen Ajax 2 gespeeld. Dat zou im
mers uniek zijn geweest."
Vierklau belandde op 16-jarige leeftijd bij
FC Utrecht. „Ik speelde op dat moment in
de landelijke A-jeugd van Elinkwijk. Na
enkele keren meegetraind te hebben,
mocht ik blijven. Ze hadden een verdedi
ger nodig. Na een wedstrijd of tien in het
tweede elftal kwam ik bij de A-selectie.
Van de toenmalige spelers van FC Utrecht
voetbalt alleen Jean-Paul de Jong nog bij
de club. Ik maakte spelers mee als Jan Wil
lem van Ede, Herman Verrips,Ton Pattina-
ma, Koos van Tamelen en Nico van der
Meer. Op dit moment heb ik met niemand
meer contact. Dat is de voetbalwereld, hè."
Ook zijn voormalige ploeggenoten van
Tenerife spreekt hij zelden meer. „Maar
spelen in Spanje was wel een prachtige
ervaring. De hele poppenkast om het
voetbal is daar uniek. Wekelijks stond je
tegenover topspelers. Wanneer je uit te
gen FC Barcelona of Real Madrid speelde,
zaten er zo'n tachtig- tot negentigduizend
toeschouwers. Ik vergeet nooit meer dat
we in Santiago Bernabeu moesten aan
treden. De twee vorige seizoenen had
Tenerife op de laatste speeldag van het
seizoen Real Madrid verslagen, waardoor
FC Barcelona kampioen werd. Dat werd
ons niet in dank afgenomen. We betraden
het veld en kregen toen zo'n ongelooflijk
fluitconcert over ons heen dat ik mijn
handen voor mijn oren moest doen. Zo'n
kabaal was dat. Zo iets heb ik nooit meer
meegemaakt, of het moet het 'You'll
'OODWITTEi
K^Hzondag 21 april
■■ajax - FC UTRECHT
Never Walk Alone' zijn geweest tijdens
Celtic uit dit seizoen. Ook onvergetelijk."
Sportief had ik het ontzettend naar mijn
zin bij Tenerife, maar plotseling kreeg ik
mijn salaris niet meer. Na zo'n vier maan
den heb ik daar wat van gezegd. Bleek dat
ik niet de enige was. Maar bij mij was de
achterstand wel het hoogst opgelopen.
De club was immers Europees voetbal
misgelopen en bleef maar spelers kopen.
Na Roy Makaay en ik kwamen Emerson,
Jokanovic, Juanele. De ene na de andere
topper. Ik spande een rechtzaak aan. Maar
daar moest ik van afzien toen ik wilde ver
trekken. Anders wilde de club niet mee
werken aan een transfer. Mijn salaris over
die periode heb ik nooit meer gekregen."
Op het moment dat Vierklau besloot te
vertrekken, lag er ook een aantrekkelijke
aanbieding van Glasgow Rangers.„Omdat
mijn toenmalige vriendin zwanger was,
besloten we dat het beter was om naar
Nederland terug te keren. Ja, als Ajax dan
belangstelling heeft... Daar kom je
immers niet zomaar terecht. Voorlopig
denk ik helemaal niet meer aan een
nieuw buitenlands avontuur. Eerst wil ik
weer helemaal fit worden en iets beteke
nen voor Ajax. Want dat is nog veel te wei
nig gebeurd," waarna hij zijn verhaal
afsluit. „Wens me maar veel geluk, want
dat heb ik nodig."
