Spelvreugde
spat er af
i bil Van Hoolidonk
Niet Bosvelt maar Van Hooijdonk is de man die tegen
woordig bij Feyenoord de penalties neemt. In hem beschikt
Bert van Marwijk eindelijk over de spits die hij al zo lang
heeft willen hebben. Omdat Van Marwijk een trainer is die
duidelijkheid voorstaat, riep hij de heren meteen bij zich.
Of ze er maar rekening mee wilden houden dat in zijn bele
ving de volgorde bij het hemen van strafschoppen vanaf
nu zó zal zijn: 1. Van Hooijdonk, 2. Bosvelt, 3. Paauwe.
Trainers worden geacht vooruit te den
ken. Een spits die loopt te tobben, komt
de kracht van het elftal niet ten goede.
Het hele elftal, inclusief de begeleiding, is
gebaat bij een spits die ze er met de ogen
dicht inschopt. Dat kan alleen als hij bulkt
van het zelfvertrouwen. Als trainer kun
daarop inspelen. Bijvoorbeeld door hem
de strafschoppen te laten nemen.
Vandaar, dat Van Hooijdonk deze maand
in het Brabants Dagblad kon zeggen:
„,Het is niet netjes als er een penalty valt
en als je als nieuweling zegt: ,Kom maar
hier met die bal.' Dat dóe je niet, zeker
niet als je bij een ploeg komt met een
speler die ze altijd goed heeft genomen.
Maar ik ben er intussen voor aangewe
zen. Dus..."
Zo legde de lange vorige week zondag bij
een 2-0-voorsprong de bal zorgvuldig op
de penaltystip. De theorie dat een als een
trein voortrazend elftal veel makkelijker
een strafschop krijgt toegewezen dan
een team dat maar moeizaam aanmod
dert, werd seconden voordien bewaar
heid. Van Hooijdonk nam zijn aanloop.
En miste!
Zelfvertrouwen, hoezó zelfvertrouwen!
Maar deze Van Hooijdonk lachte om zijn
misser. En dat was niet eens een pose. Zó
ervaren is de lange spits in de loop der
jaren geworden dat hij zich niet meer
afhankelijk voelt van een al dan niet
goed ingeschoten strafschop. Dus hoor
den de kijkers van Studio Sport hem later
op de dag bedaard zeggen: „Ik ben hier
20
STADION SPORTNIEUWS 3/200T
