I JOHN O'BRIEN
BOUWT LANGZAAM OP
Vervolgens verdween hij uit Amsterdam.
O'Brien: „Ik had eerst een interland in Amerika.
Daarna ging ik meteen door naar Sydney." Na de
Olympische Spelen keerde de international ge
blesseerd terug. O'Brien toont geen spijt van zijn
langdurige afwezigheid, terwijl het op dat mo
ment niet goed liep op het middenveld en er dus
kansen voor hem hadden gelegen. „Toen ik in
Sydney was, merkte ik wel dat er een hoop ge
beurde bijAjax. Ik dacht ook dat het voor mij mis
schien wel gunstig zou zijn. Maar ik was bezig met
iets anders, heel speciaal. Amerika bereikte de
vierde plaats op de Olympische Spelen en daar
mee presteerden we boven verwachting, leder
een vroeg zich af of we de poule zouden overle
ven. Uiteindelijk vierde worden, dat stond boven
wat er bij Ajax gebeurde."
„Toen ik terugkwam was ik, ondanks mijn
blessure, bijzonder gretig. Ik had er zin in.
Maar het genezingsproces verliep niet
zo snel als ik had gehoopd. Hoe frus
trerend ook, het eerste elftal moest
ik uit mijn hoofd zetten."
I BEZETEN
„Ik was bezeten door mijn
blessure. Ging er helemaal in
op. Ik probeerde het te
begrijpen en bouwde
ervaring op met mijn
lichaam.Als mijn li
chaam met mij
praat, dan weet
ik wat er ge
zegd
Ter voorbereiding op de tweede helft van de competitie belegde Ajax een trainings
kamp in Qatar. Niet iedereen was naar de oliestaat afgereisd. De geblesseerden bleven
namelijk achter in het koude Amsterdam. Onder hen John O'Brien. De Amerikaan
werkte aan het herstel van een achillespeesblessure, opgelopen in Sydney tijdens de
Olympische Spelen.
De 23-jarige O'Brien is Amerikaan, maar heeft
een Europese achtergrond: „Mijn vader is hon
derd procent Iers en ook aan mijn moeders kant
zit Iers bloed.AI gaat het een generatie of vier te
rug dat land betekent iets voor mij.Toen we af
gelopen zomer een interland speelden tegen Ier
land wilde ik daarom absoluut mijn shirtje ruilen."
Voetbal regeerde vroeg in huize O'Brien. John's
broer en zus voetbalden ook en zijn moeder gaf
zelfs voetbaltraining. Zijn vader had het te druk
met zakelijke dingen om zich helemaal op het
voetbal te storten. „Mijn moeder had een baan
als gymlerares. Ze gaf op school voetbaltraining.
Omdat ik de Olympische Spelen heb meege
maakt, wat voor een Amerikaan zeer speciaal is,
heb ik daar op scholen over verteld. Die kinde
ren toonden echter niet veel interesse.Tot ik er
één uitpikte van wie ik dacht dat hij wel de bes
te speler zou zijn en daar ging ik trucjes mee
doen. Dat werkte. Uiteindelijk deed iedereen
mee."
was destijds Hoofd Opleidingen en ik maakte
een goede indruk. Afgelopen seizoen werd
Adriaanse hoofdtrainer, maar ik had niet zoiets
dat dit voor mij heel gunstig was. De situatie is
wél veranderd natuurlijk.Adriaanse gaf mij in eer
ste instantie een kans. Dat vertrouwen heb ik
nog steeds. Maar een basisplaats afdwingen in het
eerste elftal is een stuk moeilijker dan bij de
jeugd."
De kinderen hadden ongeveer de leeftijd die
O'Brien had,toen hij voor het eerst bijAjax sta
ge liep. „Ik was veertien jaar. Dat vonden ze in
Amsterdam erg jong. Daarom mocht ik het twee
jaar later nog een keer proberen. Co Adriaanse
I HOPEN OP EEN INVALBEURT
Toch zag het er in de voorbereiding op dit sei
zoen goed uit voor O'Brien. Hij speelde veel te
gen de amateurclubs en deed ook tijdens het
Amsterdam Tournament beide wedstrijden mee.
„Ik had een goede voorbereiding ook de mees
te speelminuten van iedereen. Toen het op de
eerste competitiewedstrijd aankwam, zei de trai
ner tegen mij dat ik niet in de basis stond. Dat
voelde ik al aankomen, omdat een aantal gebles
seerde spelers weer fit was.Voor het Tournament
was Tomas Galasek geblesseerd geraakt. Toen
mocht ik dus spelen. Tegen Fortuna Sittard en
Sparta hoopte ik daarom op een invalbeurt. Maar
als er gewisseld wordt, zijn dat meestal aanvallers
die jong en gretig zijn en nog voor wat leuke din
gen kunnen zorgen aan het eind van de wedstrijd.
Die twee wedstrijden bleef ik op de bank."
