I SHOTA
ARVELADZE
I
'BOB IS MIJN MULTMTAMINE'
Al had ik geen
benenBobby
zou me aan het
lopen krijgen
Shota Arveladze is terug. De 27-jarige aanvaller vervangt Nikos Machlas in de spits,
maar doet dat met pijn.Veel pijn.Want de Georgiër is nog steeds niet
volledig hersteld van zijn knieoperatie.
Het is alweer drie weken geleden, de dag voor
Ajax-NEC, dat interim-trainer Hans Westerhof
hem vroeg op de bank plaats te nemen. Shota Ar
veladze twijfelde. De pijn in zijn knie was nog
steeds niet helemaal over. Nadat de medische
staf het licht op groen had gezet, voldeed Arve
ladze enigszins weifelend toch aan het verzoek
van de huidige Ajax-trainer: „Als ik niet wilde,
hoefde ik niet in te vallen. Dat was een gerust
stelling want ik wilde niet als Mickey Mouse in
het veld staan. Maar eenmaal in de ArenA ging
mijn bloed sneller stromen. De geur van het gras,
de volle tribunes, ik kon gewoon niet wachten.
'Trainer, schiet nou op' spookte het voortdurend
door mijn hoofd.Wat was ik blij dat hij me in de
tweede helft in de ploeg bracht."
Arveladze speelde de laatste 25 minuten van het
duel tegen NEC en maakte vervolgens tegen zo
wel Roda JC als Sparta deel uit van de basisop
stelling. Zijn verschijning in de eerste elf vertoont
weer enige regelmaat en daar zag het aan het be
gin van het seizoen niet naar uit. Door de komst
van Nikos Machlas moest de topscorer van
1998 met Jesper Gronkjaer wedijveren om een
vacature aan de linkerkant van het veld. En dat
is niet de ideale positie voor centrumspits Arve-
ladze: „Nikos werd vorig seizoen gekocht op het
moment dat ik geblesseerd was.Jan Wouters had
de taken van Morten Olsen overgenomen en
kon alleen maar concluderen dat ik niet
speelde. Daarom kocht hij Nikos,
dat kon ik begrijpen. Het ver
ontruste me niet, want toen ik drie jaar geleden
bijAjax tekende, deed niemand me toezeggingen
over mijn positie in het elftal. Ik moest zelf een
plaats in het eerste team veroveren. Dat heb ik
gedaan en omdat je altijd van je eigen kracht
moet uitgaan, was ik er van overtuigd dat het me
dit jaar weer zou lukken."
I OPERATIE
Desondanks kwam Arveladze aanvankelijk tot
slechts drie starts en vijf invalbeurten.Totdat de
pijn in zijn rechterknie een operatie noodzake
lijk maakte: „Ik voelde de pijn per duel toene
men. Omdat ik geen basisplaats had, besloot ik
me op 16 november 1999 te laten opereren.Vol-
gens de behandelend arts zou ik hooguit zes we
ken uit de roulatie zijn. Maar zes weken werden
er acht, tien en veertien. Uiteindelijk heb ik bijna
vijf maanden op non-actief gestaan. Een vreselij
ke tijd."
Vijf maanden blessureleed, het werd een hel voor
de onzekere Arveladze. Hij ging twijfelen. Aan
zichzelf, aan zijn knie, zelfs aan zijn bestemming.
Eigenlijk aan alles: „Ik ben een piekeraar, mijn ge
dachten gingen hun eigen leven leiden. Ik voelde
me eenzaam en koud, zo geblesseerd in een
vreemd land ver van huis. Tijd is de beste ge
neesheer, maar in mijn situatie werkte de tijd juist
tegen me.Als je pijn hebt, moet je vechten, maar
als je de kracht niet hebt om te vechten, wordt
het leven bitter. Ik kon het voetballen maar niet
uit mijn hoofd zetten. Ik bleef denken, mijn her
sens maakten overuren. Soms is het beter om
te vergeten. Sommigen kunnen dat, maar
Shota niet. Shota is alleen maar aan
het denken, altijd aan het denken.
Thuis haten ze me, ik praat al-
leen maar over mijn knie.'Sho
ta, ophouden', schreeuwen ze
af en toe naar me. Kan ik er
weer eventjes tegen."
I BOB HAARMS
De telefoonrekening van Arve
ladze liep de afgelopen maanden
op tot ongekende hoogte. Bellen
naar huis, naar familie, gaf hem hou
vast. Arveladze is een family-man:
Archil en Shota Arveladze
gebroederlijk
arm in arm.
