I FERDIVIERKLAU
KOMT ERAAN
ploeg, is dat nog veel frustrerender. Dat is echt
een rotgevoel. Toen trainer Jan Wouters werd
ontslagen, voelde ik me ook schuldig. Hij is toch
de man die genoeg vertrouwen in me had om me
naar Ajax toe te halen. Mijn instelling spreekt
hem erg aan, heeft hij me wel eens gezegd. Na
tuurlijk kan ik er niets aan doen, maar ik heb bij
Ajax niet kunnen laten zien waarvoor ik ben ge
haald. Dat wil trouwens niet zeggen dat wanneer
ik had gespeeld, het beter was gegaan, hoor. Maar
dan had je er wellicht nog enige invloed op ge
had. Nu zit je daar maar."
„Praten over het elftal doe ik niet. Niet in inter
views, maar ook niet in het dagelijks leven en niet
met mensen om de club heen. Weet je wat het
is, vanaf de zijlijn is het zo makkelijk praten, zie je
alles van mijlenver aankomen. Dat is dan zo goed
koop om commentaar te gaan lopen leveren."
„Alleen al weer een keer mogen meetrainen.dat
lijkt me al fantastisch. Lekker weer met die jon
gens meedoen, dat is op een hele andere manier
moe worden.Van krachttraining en op die loop
band lopen, word je ook wel moe, maar je mist
die bevrediging, het lekkere stukzitten.Je wil maar
een ding: dat groene gras, daar wil je het doen.
Het contact met je medespelers mis je ook, nu
maak je ze alleen mee buiten het veld.Je valt bui
ten de groep, hoe zeer je ook je best doetje kunt
niet écht meelachen over dingetjes die er op het
veld gebeurd zijn. Je was er niet bij. Ik bekijk de
trainingen wel, ja. Al doet het van binnen pijn, je
bent toch nieuwsgierig over wat daarbuiten ge
beurt."
„Weet je wat ook balen is? Dat je met discussies
in het spelershome of zo wel eens je mening wil
zeggen, aangeven welke dingen fout gaan, maar je
uiteindelijk toch maar je mond houdt. Omdat je
vindt datje als geblesseerde geen recht van spre
ken hebt."
„Geblesseerd langs de kant moeten toekijken, is frustrerend.
Maar wanneer het je ploeg slecht vergaat, is dat nog veel frustrerender.
Je voelt je machteloos, zelfs schuldig", aldus Ferdi Vierklau (27).
Gelukkig komt het moment dat de tweevoudig international zijn rentree maakt,
steeds dichterbij: „De laatste vier wedstrijden speel ik weer."
I WARMTE
„Mijn leukste periode in het voetbal is mijn jaar
bij Vitesse geweest. Toen speelden we nog op
Monikkenhuize, dat ouderwetse stadion. Daar
had je als speler nog een hechte band met de
mensen van de club en op de tribune.Alles liep
door elkaar heen. Het bestuur zat in een
Ferdi Vierklau: „Het gaat na al mijn blessureleed
weer de goede kant op met me. Iedere dag belt
mijn familie op: "Train je alweer met de groep
mee?" "Nee, hopelijk volgende week, mam." Op
het moment dat dit stuk verschijnt, hoop ik een
halve week later weer voluit met de groep te
kunnen meetrainen. Daar zou ik erg blij mee zijn,
want mijn dagen zien er nu zeer eentonig uit. Ie
dere ochtend om een uur of tien binnenkomen,
met de spelers een beetje bijpraten. Dan wat ver
zorging, gemasseerd worden, aan krachttraining
doen, loopoefeningetjes, 's Middags eten en dan
weer precies hetzelfde als je's ochtends hebt ge
daan. Niet echt uitdagend, nee. Het enige dat ik
echt wil, is voetballen."
„De afgelopen periode heb ik veel tegenslagen
gekend.Te beginnen met de rode kaart tegen Vi
tesse vorig seizoen in één van mijn eerste wed
strijden voor Ajax. Daarna de blessures die er
maar steeds bijkwamen. Ik probeer zoveel mo
gelijk positief te blijven. Ja, je moet toch een ma
nier vinden om ermee om te gaan en dat is niet
makkelijk. Je gaat je op een gegeven moment wel
afvragen: waarom ik nou steeds? Vooral omdat
het eerste deel van mijn loopbaan, via Elinkwijk
vijf seizoenen bij FC Utrecht, een seizoen bij Vi
tesse - tot Tenerife eigenlijk - zeer voorspoedig
is verlopen. Het ging allemaal perfect en ineens
liep het spaak. Op een gegeven moment bereik
je het punt dat je denkt: nu zal het wel voorbij
zijn met de pech, ik heb mijn portie gehad. En dan
kwam er weer iets. Gek werd ik ervan."
„Ik kwam vorig jaar maart dan wel lichtgebles-
seerd naar Amsterdam, maar dat was op zich snel
over.Tot ineens mijn hamstring inscheurde en
blessure op blessure volgde. En dan maakte ik
ook nog eens de fout die iedereen maakt, name
lijk te snel beginnen. Ik wilde te graag. Halverwe
ge februari tegen Willem II thuis, viel ik na een mi
nuut al uit met een scheurtje in mijn linkerham
string. Vanaf toen ben ik heel voorzichtig ge
weest."
„Het WK'98 in Frankrijk miste ik ook al door
een blessure. Ik voelde dat het niet ging en pro
beerde het toch, maar ik was net te laat fit, een
pijnlijke zaak. Daar heb ik een paar dagen mee
rond gelopen, toen heb ik mezelf gedwongen de
draad weer op te pakken. Ik heb de wedstrijden
gewoon op TV kunnen kijken, daar had ik geen
problemen mee."
I SCHULDGEVOEL
„Met een blessure langs de kant moeten zitten,
is frustrerend. Maar als het slecht gaat met je
