I HET ENDT IS ZOEK
INGMAR, RALF EN FRANK
I AFC AJAX
t
JP».
Él Wfe..
-r
,r.
JHwiN
Het hield niet op met regenen. Het Olympisch Stadion was een spookslot in een on
herbergzaam gebied. Plassen op het oneffen asfalt, grijsnat bevlekt beton.
Een avond om te lijden. Regenavond. In Victoria aan de Sloterkade draait Cries and
Whispers van Ingmar Bergman. Zware Zweedse kost in rood en wit.
De drommen lieten de bioscoop links liggen, door
de Zeilstraat, rechtsaf naar de Amstelveenseweg.
De geur van 'vettige patat op de hoek van die mie
zerige Karperstraat. Met al die anderen waren wij
gegrepen door dat helle stadionlicht, verderop.
Licht van verlangen, van hoop en verwachting. Als
muggen op een lamp werden wij er collectief door
aangetrokken. We konden nooit te laat komen
maar toch versnelden wij onze pas, passeerden de
paraplu's, dansten om en over plassen, negeerden
de kluit mensen die op de hoek van de Amstel
veenseweg en het kleine stukje van de Pieter Last
mankade ongeduldig aasden op de laatste kaart
jes die daar aan een onduidelijk loket nog te koop
waren. Wij hadden geen kaartjes nodig. Zelfverze
kerd spoedden wij ons naar het gele bord waar
op de wedstrijd stond aangekondigd: AJAX - PSV.
Harry kende de man aan de poort. Een erfenis uit
de tijd dat hij voor FC Amsterdam had gevoetbald.
De man zou ons zeker doorlaten. Daar stond hij
met zijn grimmige gezicht dat hoog omkraagd was.
De man leek als een donker nat spook uit de muur
getrokken. Hij keek ons aan, zuchtte even en liet
Harry met een gebaar van berusting doorlopen.
Hij loerde naar mij vanonderzijn druipende hoed.
'Hoort die er bij?', vroegen zijn ogen.'Davey', zei
Harry alsof het die man iets kon schelen hoe ik
heette. Maar hij haalde zijn schouders op en ook
ik was binnen, voorbij de eerste barricade. Onze
Afghaanse jassen stonken als nooit tevoren van het
vocht, de vacht-kragen jeukten. Wij beenden
voort. Het was een slechte glip-avond.Teveel men
sen die allemaal tegelijk een goed heenkomen op
de tribune zochten. Daardoor stremde de massa,
geen bewegingsvrijheid.We hoorden hoe de men
sen binnen reageerden op de entree van de spe
lers voor de warming-up. Het kriebelde, de war-
ming-up hoorde bij de wedstrijd als titelrol bij een
film. Een warming-up voor je fantasie.
Langs de stinkende schemerige nissen met de rij
en pisbakken waarlangs je slechts met ingehouden
adem langs liep, onderzochten we voor de zo
veelste keer de mogelijkheden bij de noordelijke
tribunes.
Het stadion slurpte de laatste laatkomers op.Tien
minuten voor de aftrap. Dit was het goede mo
ment. We herkenden een gestalte die zich net als
wij onzeker en opvallend onopvallend heen en
weer scharrelde. Man met brilletje. Frank Kramer
Ook geen kaartje en ook niet van plan te betalen
om binnen te komen. We sloten een verbond.
Frank, linksbuiten en gezegend met een onstuitba
re snelheid, zou als afleider fungeren.Twee oude,
versleten bulldoggen met een pet bewaakten het
hek dat toegang gaf tot de trappen. Frank stapte
kalm naar de linkersuppoost. Hij werd niet her
kend. Opeens zette hij het op een lopen. De eer
ste suppoost greep, zoals zoveel verdedigers vóór
hem al eens hadden gedaan, mis, dótwpede pro
beerde intuïtief het gat% dichten, merkte dat twee
anderen van de nieuwe fepening profiteerden, wist
even niet wat te doen en was dus te laat. Harry
en ik stormden achter Kramers voetstappen aan,
naar boven. Binnen! Boven ontving het gloedvolle
regenlicht de drie niet betalers. Er was geen plek
te vinden. Op onze hurken schurkten wij ons op
de trap zo dicht mogelijk naast de paraplu's die als
cantharellen de tribune begroeiden. Frank de so
list zat een eindje verderop, Harry en ik zochten
eikaars steun.
PSV speelde op die avond meesterlijk met Ralf
Edström in een koningsrol.Zijn giraffe-lichaam won
op het gladde veld aan elegantie en een beetje
achter de spits spelend, had hij als een Zweedse
regisseur een aandeel in alle PSV-doelpunten: som
bere omstandigheden, donkere stemmen, geen
gejuich, de cantharellen drupten van treurnis. Su
perieure zwaarmoedigheid in beregend rood en
wit; knap gedaan. Door- en doornat sloegen wij de
nederlaag en de uitblinkende Edström gade. We
zagen mooie dingen.Van de verkeerde speler On
danks de niet ophoudende regen en de pijn in on
ze knieën bleven wij tot aan de aftiteling. De film
ging over voetbal.
David Endt
M -jmm*
ijpi
0
i -
-
;i'
fi v' I
RH
A;:!- W
wv- At. - a
81 'Flti
Ralf Edström
(rechts) tijdens
een 'droge'
Ajax-PSV
op 27 april
1975.
WOENSDAG 15 DECEMBER AJAX
