I HET ENDT IS ZOEK afc ajax
SPEED OP KAALHEIDE
Het kwam heel onverwacht, want ik had de hoop om nog eens bij de selectie van
het eerste elftal te komen eigenlijk een beetje opgegeven.
De trainer was weliswaar dezelfde man die mij acht maanden eerder in het seizoen
1974-1975 bij de hoofdmacht haalde, hij was het ook die de deur meedogenloos
dicht smeet.
Die hoorde tot de vaste kern en zijn kans ohn van
middag op Kaalheide te spelen was aanzienlijk gro
ter dan die van mij. Henk kon op meerdere plaat
sen spelen, ik was puur verdediger
Geland op Vliegveld Beek stapten we over in een
bus. Het was al druk, de topper Roda JC - Ajax was
uitverkocht De Limburgers hadden greep gekre
gen op de regio die'subtop'werd genoemd. Win*
nen op Kaalheide was voor weinigen weggelegd.
Peinzend aan de kansen om in te kunnen vallen,
aan de mogelijke tegenstanders emhün kenmer
ken en kwaliteiten en denkend aan het lot dat mij
weer toegang had verschaft tot de zo beminde en
gemiste geur; keek ik uit het raam. Links en rechts
zonovergoten glooiend landschap. Voor ons een
door verkeek verstopte weg, De rit van Beek naar
Kerkrade duurde zöwat een uur
De raampjes boven de kleédkamerhaken werden
opengegooid. Het was benauwd.Van buiten kwa
men Kaalheidense geluiden naar binnen. Hét pu
blieke respect voor Ajax werd verdrongen om
ruimte maken voor een venijnige wil om dat Ajax
te verslaan. Spanning, Roda JC zou vanmiddag een
van haar finales van het seizoen spelen. Wij wanen
een tegenstander die geen,finalist was.
Niemand in de weg lopen en toch overtuiging uit
stralen. Kijk hoe Krol zijn bandages over zijn kou
sen legt, hoe kalmpjes Gerrie Mühren de veters
strikt. De gezwollen aderen langs Wim Suurbiers
dijbeen. De geur van Ajax-één.
De verkenning van het gras was niet opwekkend.
Zo hobbelig als Kaalheide. In een hoek van het veld
lummelde ik met de andere reserves. De bal bot
ste en stuiterde, alle aandacht was nodig om de bal
goed te raken. De warmte en de slechte terrein
omstandigheden zorgden voor een hevig dualis
tisch gevoel. Invallen, invallen... angst en verlangen
qm in te vallen zorgden vooreen aangename ner
vositeit, Een nervositeit waarvan je weet dat je
hem, eenmaal in het veld, kwijt zult zijn maar die
jet tot die tijd vreest. Adrenaline in HSfe bloed van
een bankzitter
We kwamen met 1-0 vqpr erf meteen kwamen
we ook onder grote druk te staan. Piet Schrijvers
moest veel ingrijpen, Johnny Dysbaba ramde de
bal vaak zonder constructief idee weg, ver weg
naar Ruud Geels én Arno Steffenhagen en johnny
Rep. Éven snel werd de bal weer teruggebracht
naar de Ajax-helft die steeds smallgfwerd. Het pu
bliek brulde Roda naar voren, men rook bloed.
Zou de trainer een extra verdediger inbrengen?
Zou ik die extra verdediger zijn? Roda speelde nu
naar de kant waar ik mijn warming-up had ge
maakt, ik kende die hobbelstrook Verraderlijk ter
rein.'Wat als ik een fout zou maken? Wat wanneer
ik de bal blind naar voren zou rossen, een onbe
doelde assist in de loop van Geels die 0-2 zou ma
ken? Zou ik de linksbuiten kunnen temmen of zou
ik te laat aanklampen aan het tempo? Vers in het
veld maar naar adem happend als een vis op een
kale heide. De adrenaline spoot afs'speed door
mijn aderen.
Vanaf de bank zag ik de wilde scrimmage voor het
Ajax-doel. Het was alsof ik naar een openlucht-film
keek De bal stuitte in de doelmond, werd door
een geelhemd ingeschoten. Doelpunt? Nee, Dus-
baba stond naast de paai. Hij stopte de bal.Met zijn
hand. Hij sloeg de bal met zijn hand naast zijn dij
been weg! Ieders blik flitste naar de scheidsrech
ter Ons lot lag in zijn hand. Er klonk geen fluit. Het
publiek krijste, donderde, schreeuwde.tierde. Maar
Frans Derks floot niet. Hollend wuifde hij het ge-
foeter van de Roda-spelers van zich af
Ik bleef bankzitter Opgelucht en teleurgesteld en
zeshonderd gulden winstpremie rijker Ik knipte
mijn plakzwachtels los en mikte mijn onbevlekte
plunje in de mand. De kleedkamer was zweetrijk,
ook na het douchen maar toch was het verstan
dig nog een half uurtje te blijven zitten, nog even
ruiken. En luisteren. Kerkrade was furieus, de meu
te eiste het hoofd van Derks en dat van ons, zijn
handlangers in het kwaad.
VRIJDAG 29 OKTOBER AJAX RODA JC
David Endt
Het kwam heel onverwacht, want ik had de hoop
om nog eens bij de selectie van het eerste elftal te
komen eigenlijk een beetje opgegeven. De trainer
was weliswaar dezelfde man die mij acht maan
den eerder in het seizoen 1974-1975 bij de hoofd
macht haalde, hij was het ook die de deur mee
dogenloos dicht smeet. Ik had-,geroken aan die heel.
aparte geur van het eerste. Heerlijk mijn neus wil-'
de meer Mijn vrienden op school experimenteer
den met pilletjes en hasj en marihuana om drugs-
beneveldel sensaties te belëven, mijn verdovend'
middel wasidie geur Daar kon geen LSD of speed
tegenop.'Hier een half tabletje, je weet niet wat je
mist man'. 'Nee, nee, ik voetbal'. Speler van de A-
selectie: zoveel indrukken, zoveel onuitgesproken"
verbazing, dat was hevig kicken. Een blessure en
een meningsverschil met de trainer over de te vol
gen medische procedure, zorgden voor de dicht
slaande deur De geur gleed weg naar een herin
nering aan die geur Soms haatte ik die geur-herin-
nering, uit verlangen en deceptie.
En épen, opeens werd ik opgeroepen. Er waren
voor de uitwedstrijd tegen Roda JC wat blessures.
De deur naar de geur sprong uit het slot en zwaai
de open.
Ook toen lag Kerkrade ver weg en de clubleiding
besloot per chartervliegtuigje de reis naar Zuid-
Limburg te maken. Zondagochtend-Op Schiphol
was ik de enige die kostuumloos aan de reis be
gon. In het vliegtuig zat ik naast Henkie van Santen.