HET GEUSSELT JOURNAAL OP LOCATIE
MVV
Door Gina Vodegel
Zijn aanwezigheid viel in eerste instantie
niet op. Gewoon de zoveelste supporter, die
op een vrije middag komt kijken naar de
training. Niemand had hem in de gaten.
Zijn vermomming werkte dus perfect.
Maar op een onbewaakt moment hadden
ze hem in de smiezen. Louter door het
enthousiast geschreeuw tijdens een oefen
partijtje. Nee maar, was dat niet Jeanke vcfn
De Maaspost? Die hadden ze al lang niet
meer gezien. Waar hing hij tegenwoordig
uit? Honderd-en-een vragen wilde men
beantwoord zien, maar Jeanke wimpelde
de aandacht voor zijn persoontje volledig
weg en toen men weer naar de training
keek, glipte hij stilletjes naar binnen, op
zoek naar Klein Geusselt zoals hij het zich
herinnerde.
Ach, het was allemaal niet zo dramatisch.
Hij keek nog altijd trouw naar de thuiswed
strijden en als MVV uit speelde, genoot de
radio zijn onverdeelde aandacht. Zijn vrouw
zette dan koffie en zorgde voor iets lekkers
erbij. Bezoek werd echter geweerd, tenzij
ze bereid waren om hun mond te houden en
te luisteren zodra er iets over MVV op de
radio werd gezegd. Dat liep echter nooit
soepel, dus daar zijn ze mee opgehouden.
Veel vrienden heeft het hen niet gekost. De
passie van Jeanke werd alom gerespec
teerd. Dan maar op een andere dag de
botercake met rum en amandelen proeven!
Jeanke keek rond in het lege kantoor van
Wim Koevermans. Daar stond vorig jaar
nog de kanarie van Frans Körver op de ven
sterbank. In de gang hing stoom uit de was
ruimte, waar Sjeng de machines op volle
toeren liet draaien. Ach ja, hij moest van
zijn vrouw nog altijd een keer vragen welk
wasmiddel Sjeng gebruikte, want het rook
zo fris en de kleuren bleven zo helder en
ook het wit bleef zo wit.
Maar niet vandaag. Jeanke was vreemd
gestemd. Eigenlijk wilde hij met niemand
praten. Hij vond het wel fijn zo wat rond te
scharrelen op Klein Geusselt. Hij keek naar
buiten. Daar waren de jongens in het rood
en wit. Enkele nieuwe gezichten maar toch
ook voldoende oud-gedienden. Jeanke
vond het knap dat ze er met veel geestdrift
aan het werk waren. Zal lastig zijn geweest
na de laatste nederlaag tegen FC Twente.
Wat deed dat pijn, zeg.
"Kan ik u helpen?", een schelle stem snerp
te in Jeankes oor. Verbaasd keek hij op, een
jong brutaal gezicht en een kauwende rode
mond keken hem met argusogen aan. "U
staat al zeker een half uur met die diep
vriesgroenten in uw hand. Ik ben niet van
plan om de smurrie op te dweilen als het
ontdooit en als u ze niet teruglegt of ze bij
de kassa afrekent, dan roep ik mijn chef."
TL-verlichting, een diepvrieskist en een kij
vende winkeljuffrouw. Jeanke keek op zijn
horloge. Half twaalf. Hij had nog een half
uur voor de lunch. Het pak diepvriesgroen
ten belandde in de armen van de winkeljuf
frouw en Jeanke snelde als herboren de
supermarkt uit.
2
