Maar het was moeilijk om in dat
vierde jaar in het tweede elftal de
motivatie vast te houden. In de
zomer na dat seizoen kwam ik in
contact met een heerschap uit
Haarlem dat zich 'Manager' noem
de. De man had contacten. Hij had
ingangen. Hij kon jonge voetbal
lers onderbrengen. Het kwam er
op neer dat hij een ploegje voetbal
lers met dezelfde frustratie en
droom als ik bijeenbracht en zo'n
Sonny Silooy, oud-Ajacied en huidig
De Graafschap-speler, in een gereno
veerde Vijverberg.
samengeraapt zootje liet voetballen
tegen clubteams. Je zag nog wat
van de wereld. Lokeren, Fortuna
Vlaardingen, SW, Veendam.
Eenzame wedstrijdjes tegen
samenraapsels van eerste en twee
de elftallen met langs de lijn scherp
oplettende trainers. Er heerste veel
individualisme, eh nee, egoïsme, in
de ploeg en daar gedijden slechts
enkelen bij. Eén van die reizen ging
naar voor mij bekend terrein: De
Vijverberg in Doetinchem. Het sta
dion van De Graafschap. Stelt u
zich voor: een heerlijk voorzomer
dag. Aan de achterkant van Station
Haarlem scharrelen vier jongens
met voetbaltassen. De kennisma
king bij de groen-blauwe auto is
onwennig en gevuld van argwaan.
Er wordt gekeken. Naar de uitrus
ting, naar het uiterlijk. Een gesprek
komt niet of brokkelig op gang.
Wie is dat, die aanstaande teamge
noot? De rit naar Doetinchem is
lang en gevuld met gedachten.
Onderweg wordt even gestopt bij
een pleisterplaats waar een tweede 21
