Knop ging om hem. En Ooijer, op de één of andere ma
nier geloofde hij het ook allemaal wel, zo.
Gemakzuchtig en laconiek, zo was zijn houding het best te
omschrijven; lekker een contract bij Ajax, de koning te rijk.
Qua scherpte schoot hij tekort. Rustig wachten op mijn kans,
die komt dan vanzelf wel, dat was zijn gedachtengang. Hoewel
hij bij confrontaties tegen Feyenoord en Willem II op de bank
mocht zitten, kwam die kans toch echt niet. Daar bleef het bij
voor hem in Amsterdam.
Het doorzettingsvermogen van André Ooijer
KNVB
Ontevredenheid is zijn brandstof, succes zijn doping. Bij
Ajax was hij nog gemakzuchtig, bij FC Volendam werd hij
eerzuchtig, waarna hij bij Roda JC groeide en groeide. En
vanavond speelt André Ooijer (24), als de kersverse aan
voerder van PSV, voor de Johan Cruijff Schaal tegen Ajax.
Bijna verlaten was de parkeerplaats naast het Veronica stadion
van de toen nog eredivisionist Volendam. Slechts een paar au
to's waren er in het halfduister nog te vinden, en op de admi
nistratie van de club was al helemaal niemand meer aanwe
zig. Ook het vaste groepje volgers van de trainingen was al
naar huis gegaan. Want de laatste training van die dag was al
lang weer voorbij. Maar op het veld brandden de lichtmasten
nog. Op dat trainingsveld werd nog geschreeuwd. Werd nog
gezweet. Werden nog ietwat pijnlijke, reeds stijf wordende
spieren betast. Maar ondanks dat werd door het vaste groep
je doorgegaan, steeds weer doorgegaan. Nog even dan. Nog
even dan.
balier ooit uitgeleerd kan zijn. Goed concentreren, proeven,
voelen, hoe die bal het beste te raken. De juiste snelheid, de
juiste hoeveelheid kracht, de juiste parabool. Precisie, gevoel,
durf; bestanddelen van een goede lange pass, die dat vaste
groepje zich eigen trachtte te maken.
Jorg Smeets, Hans Bond, trainer Wim Rijsbergen en Robert
Molenaar gingen vaak nog door, maar van dat vaste groepje
was er eentje het vaakst. Die liet bijna nooit verstek gaan bij
deze extra-curriculaire sessies. Dat was André Ooijer, bij Vo
lendam in één jaar keihard eerzuchtig op weg om verloren
terrein van de jaren ervoor terug te winnen.
Vaak was het de lange linksbuiten Hans
Bond -natuurlijk een liefhebber pur
sang- die met zijn mooie, precieze trap nog wat serietjes voor
zetten losliet, die dan door een tikje spichtige jongen werden
ingekopt. Bijna tot die er hoofdpijn en een stijve nek aan
overhield. En bijna tot vervelens toe werd na die training nog
geoefend op de lange pass, een onderdeel waarop geen voet-
Afkomstig van Ajax was hij, dat toen nog in De Meer speelde
en waar Louis van Gaal met grote inzet en passie inmiddels
aan zijn imperium bouwde. André Ooijer mocht het van
dichtbij gadeslaan. Deel ervan uitmaken deed hij nog niet.
Maar ach, hij was er toen nog niet zo mee bezig. Waarschijn
lijk had hij ook de omvang van zijn enorme mogelijkheden
nog niet door. André Ooijer kwam eerst uit voor de jeugd van
Ajax, en later in het tweede. Daar voldeed hij, op meerdere
posities, doorgaans als rechtsback. Tevredenheid was waar te
nemen bij de technische staf. Maar meer
uf ook niet. Lyrisch werden ze niet echt van
De dag, in het voorjaar 1994, dat hij te horen kreeg dat hij zou
worden uitgeleend aan FC Volendam, was een zwarte voor
hem. Maar door deze sombere tijding gebeurde er wel iets in
Ooijer's hoofd. De roes waarin hij jarenlang had vertoefd, was
weg, de harde werkelijkheid diende zich aan. Hij kreeg een
klap. Een harde. Een knop ging om in zijn hoofd. André Ooij
er besefte plots iets. Dat gemakzucht plaats moest gaan ma
ken voor passie, bezieling en dat hij
moest gaan leven volgens het strakke re
gime van nooit tevreden zijn. Scherpte.
Want voetbal, dat was wel altijd méér
dan een hobby voor hem geweest, ver
geet dat niet. Van jongs af aan was het
zijn leven, zijn passie. Bij SDW, waar de
gebroeders Witschge ook begonnen,
waar zijn hele familie in het weekend te
vinden was, was dat al zo. Van jongs af
aan draaide het leven al om de bal en
wist hij al: ik word prof.
Alleen was hij nog niet volledig
doordrongen van de getroostingen die
het profbestaan met zich meebrengt.
Misschien ging het hem wel iets te
makkelijk af ook. Om dat volledig te be
seffen was deze klap van het verhuren
aan Volendam nodig.
Tekst: Martin van Zaanen
O
o
Gtuy'#v -
KNVB
special 1998 - 27
16 augustus
