De zaak van Sjaak
Ivanhoe
'Weer een thuiswedstrijd, weer een
duel in de ArenA. Het kan niet op
de laatste paar weken en we gaan I
maar door. Vanavond is het toch
weer heel wat anders.
Bekervoetbal. Dan kan een derde
klasser opeens winnen van een
profclub, zoals we laatst nog in
Duitsland hebben gezien.
Bekervoetbal is altijd anders. Het is
de kortste weg naar Europees voet
bal en als je verliest, is het meteen
afgelopen. MW kan daardoor wel
vrijuit spelen. De druk ligt bij ons,
zeker na die 7-0 van de vorige keer.
Zij gaan de bus in met het idee een
lekkere pot voetbal te spelen en ze
zien wel waar het schip strandt.
Voor ons wordt het wel weer eens
tijd wat te laten zien in de beker,
zeker na die snelle uitschakeling
van vorig jaar. Met voetbal gaat het
eigenlijk maar om drie dingen: de
bal, de schoenen en het veld. Vorig
jaar was het veld slecht, waardoor
we op winterschoenen moesten
spelen. En dat is natuurlijk niet
goed. Het was daar ook veel te
koud, dat was ook niet echt leuk
voor het publiek, hoewel ze het in
Almelo wel warm kregen toen er
gescoord werd. Nee, als het koud is
krijgen we geen whisky in de rust.
Roken en drinken is niet aan de
orde. Wieberen daarmee. Dan kun
je beter postzegels gaan ruilen,
daarbij mag je wel een pilsje gaan
drinken.
De sfeer is nog steeds prima in de
groep. We zullen dit jaar misschien
heus nog wel tegen een nederlaag
aanlopen, maar dat zal de sfeer er
niet minder om maken. We moe
ten alleen wel proberen die neder
laag zo veel mogelijk uit te stellen.
Laatst moesten we Baba weer van
de grond halen. Die moest zo
lachen dat 'ie bijna niet meer kon
opstaan. Rudy had zijn neus gebro
ken en die liep dus met een wit
masker door de kleedkamer. We
hadden de lichten uitgedaan zodat
het net leek alsof Ivanhoe door de
gangen liep. Ivanhoe, Ivanhoe, riep
iedereen. Die jongens vonden dat
prachtig. Zolang er maar veel gela
chen wordt. Dan weet je dat het
goed zit. Ook met de jongens die
niet veel spelen, want we weten
inmiddels dat ze er staan als ze
moeten spelen.'
