Twee konijnen
'Vandaag staan we aan Bet begin
van een hele belangrijke periode.
Met achter elkaar drie thuiswe!
strijden. Eerst NAC, dan voor de^
Europa Cup tegen Udinese en
meteen daarna Feyenoord. Dan
weten we waar we staan. En als we
die gehad hebben, spelen we vol
gens mij een tijdje niet in de
Arena. De wedstrijden tegen
Udinese worden spannend. Het
blijven Italianen, je weet het nooit.
Of ze nou eerste of bijna laatste
staan. Het zijn harde profs die ner
gens voor terugdeinzen. Het mooie
van het Italiaanse voetbal is de
beleving er omheen. De mensen
daar leven echt helemaal voor hun
club. Ze hebben toch meestal wat
minder geld te besteden dan wij,
werken hard om hun club aan het
werk te kunnen zien en willen dan
ook waar voor hun geld. Maar
eerst krijgen we NAC en
Feyenoord. Dat wordt al moeilijk
genoeg, maar het moet kunnen.
Het leujre van dit jaar is dat we al
zovë?f verschillende wedstrijden
bben gezien. Tegen Heerenveen
^was het hartstikke spannend, tegen
Maribor was het weer één groot
feest. Dat was een mooie avond.
Het ging maar door, hè? Iedereen
'tien, tien, tien' roepen, maar dat
ging net niet. Dat was ook niet erg.
Die arme jongens hadden het al
zwaar genoeg. En volgens mij ging
iedereen met een tevreden gevoel
naar huis. De volgende dag werd er
ook weer overal over het voetbal
len gepraat. Zo krijg je de mensen
naar het stadion. Veel goals, veel
beweging, want als iedereen zo stil
staat, is er niets aan. Dan zijn voet
ballers net parkeermeters. Daar
heb je niets aan.
NAC zal vooral fysiek te werk gaan
vanavond. Zeker vlak voor een
Europa Cup-wedstrijd kun je dat
van tegenstanders verwachten. Dan
denken de
andere ploegen
dat Ajax wat
slapper is, mis
schien wat min
der geconcen
treerd, hard
aanpakken dus.
Maar het blijft
lastig. Iedereen
wil van Ajax
winnen, zeker
nu het zo goed
gaat. Maar je
weet het nooit.
De tegenstander
eet voor de
wedstrijd ook
twee konijnen,
hè?'
