De zaak van Sjaak
Van Lerby tot Laudrup#
'Laten we het vandaag eens
over de Denen hebben. Dat
lijkt me wel toepasselijk nu er
hier weer zoveel van rondlo
pen.' De schoenen staan weer
keurig in het vet, de bolletjes
en de puntjes klaar om weer
in de zoden te worden gesto
ken en Sjaak kan beginnen.
'De eerste Denen waren natuurlijk
Sören Lerby en Frank Arnesen, die
nog onder Michels hier kwamen.
Dat waren in het begin nog echt
jonge, verlegen jochies. Dat zou je
nu niet meer zeggen als je Lerby
ziet of hoort. Ze kwamen van een
kleine Deense ploeg en met die
twee jongens is de Deense invasie
eigenlijk begonnen. Lerby was met
zijn blonde pan natuurlijk het pro
totype van een Deen. Wat kon die
jongen schelden in het veld zeg,
terwijl hij het in het begin zelf echt
zwaar heeft gehad. Arnesen was
een stuk rustiger. Lerby kon je
altijd van kilometers afstand her
kennen aan zijn houding. Altijd
voorover gebogen en altijd zijn
kousen naar beneden. Gewoon
zonder scheenbeschermers, dan
ging het bij hem
het beste.
De stille
Het tegenoverge
stelde van Lerby
was Henning
Jensen. Hij
kwam van Real
Madrid en was
een echte gentle
man. Ze noem
den Jensen hier
altijd De Stille,
maar tegen mij praatte hij wel.
Meestal raten we na een training
nog even in de kleedkamer en als
ftprtrainer dan binnenkwam, stond
rhij verbaasd toe te kijken. Jensen
ruimde altijd keurig zijn spulletjes
op, net als Laudrup. En dat vind ik
nou mooi. Zo'n jongen heeft bij
elke topclub in de wereld grandioze
successen behaald, maar is altijd
gewoon gebleven. Nooit kapsones,
en daar houd ik van. Even later
stond Jesper Olsen opeens voor de
deur. Nou, dat is wel even wat
anders dan Kanu! Jesper had
schoenmaat 37, zo klein heb ik het
nauwelijks meegemaakt. Maar hij
liet niet met zich dollen! Af en toe
hield ik mijn hart vast als hij weer
op weg was naar een paar grote
tegenstanders. Maar dan hoorde je
pats, pats en Olsen was er voorbij.
Terwijl die tegenstanders nog op de
grond lagen. Prachtig was dat!
Olsen was trouwens altijd dikke
maatjes met Jan Mölby. Die twee
gingen altijd samen op pad.
Verder hebben we nog Johnny
Hansen en Dan Petersen gehad.
Die zijn allebei maar kort geweest.
Nu hebben we er dan weer drie.
Allemaal aardige
Denen, die goed
passen bij dit
Ajax. Altijd vro
lijk, altijd wel
een grapje en ze
zijn hartstikke
goed in hun
vak. Die Tobia-
sen, dat is toch
prachtig, hoe
goed dat gaat.
Nee geef mij die
Denen maar.
