Fred Grim
verleden, heden, toek
Welke overweging laat je
meespelen bij de keuze van
de te interviewen Ajacied in
het programmablad?
Wedstrijden uit het verleden
passeren de revue. De
bestaande orde van dit
moment wordt in ogen
schouw genomen. En je
werpt een blik op de toe
komst. De overpeinzing duurt
niet lang. Er is een man in de
Ajax-gelederen die de drie
genoemde elementen op een
bijzondere wijze in zich heeft.
Zijn naam? Fred Grim.
Wie zich de laatste competitiewed
strijd van het vorig seizoen nog
herinnert, ziet niet alleen de 4-0
overwinning op Vitesse en het bit
terzoete afscheid van een aantal
Ajacieden die de club in de laatste
jaren mede groot maakten. Die ziet
ook - en misschien wel vooral -
een hoofdrolspeler die niet al te
vaak de kans krijgt op het meest
begeerde podium te acteren. Fred
Grim stond, bij wijze van erken
ning van zijn waarde, onder de
Ajax-lat en hij keepte als een
leeuw, een tijger, een panter. Hij
droeg op die zonnige dag in zijn
hart het gemoed van onoverwin
nelijkheid. Alles pakte Fred.
Doorgebroken spelers die oog in
oog met hem kwamen te staan
werden overmatig nerveus.
12 Schoten van dichtbij of veraf pluk
te en pakte hij alsof het eitjes
waren, zelfs een penalty weerde hij
uit zijn kooi. Fred de held.
Jaar van lood
We zijn drie maanden verder van
dat verleden. Het nieuwe seizoen
staat op het punt van geboren te
worden maar in de buik van de
PTT Telecompetitie leeft het kind
al een tijdje. Toch beginnen we het
interview met Grim met een blik
op het voorbije jaar. Een jaar van
lood in plaats van een jaar van
champagne.
'Het was in alle opzichten een
slecht - en daardoor ook zwaarder
- jaar', zegt de man die het keeper
shirt met het nummer 12 draagt.
Loopt het op wieltjes, dan gaat
alles vanzelf, dan voel je de pijntjes
niet. Maar zit het tegen, dan is alles
moeilijker. Als tweede keeper heb
je daar net zo veel last van als de
anderen. Je raakt veel meer energie
kwijt aan de randverschijnselen en
dat gaat weer ten koste van je bele
ving van je vak. Het was een moei
lijk jaar met veel zorgen en ik ben
iemand die zich het groepsgedrag
best aantrekt, die daar snel op
reageert. Het was al vrij snel duide
lijk dat er frictie was, dat er sprake
was van - laat ik het zo noemen -
een erfenis van het EK in
Engeland. De eenheid had schade
opgelopen en de pogingen om ver
betering in de situatie aan te bren
gen, mislukten. Kijk, dergelijk pro-
