IN VOOR
TEGENSPOED
HOOGTEPUNTEN
KICK OFF
NR. 14-47
„Vervolgens heb ik onder Louis van Gaal nog drie mooie ja
ren meegemaakt. We wonnen de UEFA Cup, de KNVB-beker
en in 1994 werden we landskampioen. Sindsdien heb ik bij
na geen wedstrijd meer gespeeld voor Ajax. En de kans dat
dat nog gaat gebeuren, is klein. Ondanks dat ik op dit mo-
ment weer helemaal fit ben.
Wat ik het liefst zou willen,
is onmogelijk. Ik wil name
lijk bij Ajax blijven, maar dat
is uitgesloten. Het zou triest
zijn als ik op deze manier af
scheid moet nemen van mijn
club. Ik ben al zo lang uit
beeld."
„Natuurlijk heb ik veel
hoogtepunten meegemaakt.
En soms komen die mooie
momenten weer terug in mijn herinnering. Zoals voor de
uitwedstrijd om de Supercup tegen Real Zaragoza. Dan zie
je ineens die beelden van negen jaar eerder voorbij flitsen.
Het veld dat helemaal onder water stond. Er kon eigenlijk
niet op gespeeld worden, maar achteraf zorgden die om
standigheden juist voor een onvergetelijke avond, ledereen
was drijfnat en helemaal kapot. We wonnen met 3-2 dankzij
twee kopdoelpunten van John Bosman. De derde was van
Robbie Witschge, ook met zijn hoofd. Thuis werd het 3-0.
Die twee duels tegen Zaragoza waren misschien wel mijn
beste wedstrijden van het seizoen."
„Nee, er is tijdens deze reis naar Zaragoza verder niet over
die Europa Cupwedstrijden van toen gesproken. Maar ik
heb wel meerdere keren uit moeten leggen waarom mijn
transfer naar FC Tirol niet doorging. Het is ook een merk
waardig verhaal. Ik was zo goed als rond met die club, maar
op het laatste moment was ik volgens hun ineens niet fit ge
noeg. Ik zou slechte ogen hebben en een kapotte knie.
Maar als dat werkelijk zo is, dan zit je bij een club als Ajax
toch niet op de reservebank? Daarvoor moet je honderd
procent fit zijn."
„Ik moet maar afwachten wat er gaat gebeuren. Ik ben ab
soluut fit genoeg om weer wedstrijden op niveau te spelen,
dus ik blijf hopen op een goeie aanbieding van een leuke
club. Ik ben transfervrij. Hoewel ik diep in mijn hart hele
maal niet weg wil bij Ajax. Maar nogmaals: dat is onmoge
lijk. Ik zal geduld moeten hebben, zoals mijn geduld de af
gelopen negen jaar wel vaker op de proef is gesteld."
Dick Sintenie
NEDERLANDS ELFTAL
Vervolg pag. 45
zijn teamgenoten mee, zette een gek petje op en wierp de
honderdduizenden supporters een gulle lach toe, maar hij
ontbeerde het ware feestgevoel. Zoals hij dat eerder wèl
had op het Leidse Plein, toen hij met Ajax gehuldigd werd
voor het winnen van de UEFA-beker ('92), de KNVB-beker
('93) en het landskampioenschap ('94). En uiteraard in 1987,
toen het aanstormende talent de Europa Cup voor beker
winnaars mocht kussen en met een open tram door het har
tje van Amsterdam werd gereden.
Nu Sonny Silooy, die sinds 1988 werd achtervolgd door bles
sureleed, eindelijk weer fit is, is het wachten op wat de toe
komst hem zal brengen. Aan de vooravond van wat mis
schien wel eens zijn laatste Ajax-feestje zou kunnen worden,
neemt Sonny Silooy zijn voetbalperiode tussen Zaragoza '87
en Zaragoza '96 onder de loep.
„Aan de ene kant kijk ik met een tevreden gevoel terug op
mijn loopbaan zoals die zich tot nu toe heeft ontwikkeld.
Aan de andere kant knaagt er wat. Ik heb mooie dingen
meegemaakt, maar ik heb ook veel gemist. Met het Neder
lands elftal bijvoorbeeld. De teller is voor mij stil blijven
staan op 25 interlands en ik heb niet een keer een eindtoer-
nooi meegemaakt. Of ik was geblesseerd, of ik viel op het
laatste moment buiten de selectie. Vooral in 1988 was de te
leurstelling erg groot. Nederland werd Europees kampioen
en ik zat voor de televisie. Te kijken naar zoiets moois, waar
ik eigenlijk bij had moeten zijn. Al die jongens, die je zo
goed kent. Het feest. Toen heb ik wel even wat weg moeten
slikken."
„Niet lang daarna keerde ik terug bij Ajax, hoewel ik het in
Frankrijk goed naar mijn zin had. Maar het voetbal was min
der, laat ik zeggen: anders dan ik gewend was. Op het mo
ment dat ik Arie van Eijden aan de telefoon kreeg, stond
mijn beslissing eigenlijk al vast. Want wie zegt er nou 'nee'
tegen Ajax? Maar ik was nog niet terug in De Meer, of ik
scheurde mijn kruisbanden. Die blessure heeft me al met al
acht maanden revalidatie gekost. Ajax werd dat jaar kam
pioen, maar ik kwam niet verder dan twee invalbeurtjes.
Tegen Haarlem en Den Bosch, wedstrijden waarin we al met
4-0 voor stonden. Een verloren seizoen. Ik miste daardoor
met Oranje ook het WK in Italië."
Gespartel in de plassen van Silooy, met 3-2 van Real
het stadion La Romareda, Zaragoza won.
waar Ajax, met Sonny