dere positie in een elftal worden nu eenmaal andere eisen
gesteld aan een voetballer. Je bent niet gelijk een verdedi
ger als je achterin wordt neergezet. Dat moet groeien. Bij
Sparta was ik nog vrij om te gaan en te staan waar ik wilde,
vervolgens hield het bij Ajax een beetje het midden tussen
aanvallen en verdedigen, en toen werd ik plotseling omge
turnd tot linksback. Dat is eigenlijk heel snel gegaan."
De kritiek dat hij op die positie niet uit de voeten kon, dat
hij bij Ajax uit de toon viel, heeft hem persoonlijk niet zo
zeer geraakt. Zegt Winston Bogarde: „Al wilde ik uiteraard
wel graag het tegendeel bewijzen aan de mensen die het
niet in mij zagen zitten. En dat is gelukt. Ik voel me nu een
stuk relaxter in het veld dan in die eerste wedstrijden. Een
kwestie van zelfvertrouwen, omdat ik de dingen die om me
heen gebeuren steeds sneller ga herkennen. Ik hoef in be
paalde situaties niet meer na te denken, er ontstaan auto
matismen. Vandaar ook dat ik meer en meer vooruit durf te
denken en te voetballen. Ik ga steeds vaker mee naar voren,
omdat ik voel dat het kan. En omdat de spelers vóór me dat
ook toelaten. De samenwerking met Edgar Davids is echt
perfect. Als ik ga, dan weet ik voor honderd procent zeker
dat hij blijft. Edgar Davids is absoluut een steun voor mij in
het veld. Een lekker gevoel, om af en toe weer mee te kun
nen doen aan een aanval. Dat heb ik wel gemist, ja. Ge
woon, omdat het in mijn aard zit. Ik ben van nature een
aanvallend ingestelde speler."
INTERLAND DEBUUT
Bogarde voelt zich in het
veld gesteund door zijn me
despelers.
linksback opstelde en ondanks alle kritiek het volste vertrou
wen bleef geven. „Dat is belangrijk. Louis van Gaal heeft in
dat opzicht veel voor me betekent. Natuurlijk moet je het
op de eerste plaats allemaal zelf doen, maar zonder vertrou
wen van een coach en zonder het vertrouwen van je mede
spelers begin je niets."
CONCURRENTIE
Winston Bogarde is ook niet bang voor concurrentie. Zelfs
niet als die komt van een 'andere Wereldkampioen': Marcio
Santos in dit geval. De Braziliaan is nu nog herstellende van
een operatie aan zijn achillespees, maar zal zich straks weer
richten op een basisplaats als linksback. „Ik weet het", zegt
Winston Bogarde. „Maar dat hoort nu eenmaal bij het be
staan van een voetballer op dit niveau. Niemand is zeker
van een plekje bij de eerste elf. Ik ben prof genoeg om me
in te stellen op concurrentie. En ik ben een vechter, geef
niet snel op. Wat dat betreft ben ik nergens bang voor."
Zoals hij ook door bleef vechten op het moment dat maar
weinig mensen een goede linksback in hem zagen. „Ik vind
dat de pers zich in het begin iets behoudender had moeten
opstellen ten aanzien van mij. Ze hadden even de kat uit de
boom moeten kijken. Ik was overtuigd van mezelf, dus ik
dacht: straks speel ik wèl goed en dan moet iedereen zijn
mening weer herzien. Dat is uitgekomen. Maar ik vind het
belangrijker dat ik al die tijd in mezelf ben blijven geloven,
zo dat ik nu een lange neus kan maken naar diegene die zo
veel kritiek op mij hadden."
Dick Sintenie
Winston Bogarde snoerde zijn critici uiteindelijk de mond en
hij kreeg daarbij het laatste zetje van bondscoach Guus Hid-
dink, die hem selecteerde voor de belangrijke interland te
gen Ierland. Een mijlpaal in het voetballeven van de Rotter
dammer. Hij mocht onder Hiddink debuteren in de belang
rijkste wedstrijd van het Nederlands elftal tot nu toe. De ro-
buste verdediger speelde als linksback een gedegen wed
strijd. Nederland plaatste
zich zoals bekend door de
2-0 winst op Ierland voor het
EK volgend jaar in Engeland.
Een nieuwe mijlpaal, na de
gewonnen Wereldbeker
wedstrijd tegen het Brazili
aanse Gremio. Bogarde: „To
kyo was een fantastisch
hoogtepunt, al zal de stad
zelf niet op mijn lijstje van
favoriete vakantiebestem
mingen voorkomen. En de
entourage rondom die wed
strijd... Tja, het was erg ver
weg. Maar desondanks wer
den we daar wel Wereld
kampioen. Dat besef moest
groeien. Nu pas dringt het
langzaam tot me door wat
zo'n wedstrijd voor waarde
heeft. In Tokyo was ik vooral
blij, op dit moment is het
meer trots. Het gevoel dat je
over twintig jaar kunt zeg
gen, dat je de Wereldbeker
gewonnen hebt."
Het was uiteindelijk Louis
van Gaal, die Bogarde van
Rotterdam naar Amsterdam
haalde. En het was diezelfde
Louis van Gaal, die hem als
Bogarde in volle actie in het
Oranje tenue.
