DE TERUGKEER
omstandigheden. Zowel binnen als buiten de lijnen. Waarbij
de mens en de voetballer Michael Reiziger niets aan het toe
val wenst over te laten. Hij wil voor iedere wedstrijd alles
weten over zijn directe tegenstander. Nu is hij gefocust op
Romano Sion, de grillige linkerspits van FC Groningen. Een
Amsterdammer ook. „Ik heb vorig jaar twee keer tegen hem
gespeeld. We wonnen beide keren (3-1 en 4-2, red.), maar
Sion is een lastige om tegenover je te hebben. Hij koppelt
techniek aan snelheid, dat zijn de besten. En hij kan binnen
door en buitenom goed passeren. Alleen met rechts is hij
minder sterk dan met zijn linkerbeen." Reiziger somt de
sterke en minder sterke punten van de Groningenspeler
moeiteloos op. „Ik heb de hele wedstrijd in mijn gedachten
ook al een keer gespeeld. Doe ik altijd."
„Voor sommige wedstrijden is dat ook een goeie manier om
de spanning op te bouwen. Als je tegen Real Madrid speelt,
gebeurt dat automatisch. Maar voor een uitwedstrijd tegen,
pak 'em beet, RKC is dat anders. Dan moet ik mezelf op
scherp zetten." En voor Groningen? Hij lacht: „Dat maakt in
dit geval niet uit. We spelen thuis, en voor ons eigen publiek
zijn we verplicht om goed voetbal te laten zien. Dan is er
ook spanning."
Hij heeft geleerd onder Louis van Gaal, geeft Michael Reizi
ger grif toe. Maar hij is ook wijzer geworden in Groningen.
Voor het eerst stond hij, twintig jaar toen, op eigen benen.
En toen was er weer Ajax. Zo gaat dat vaak in het vluchtige
voetbalwereldje. Een wereld waarin Reiziger zich overigens
thuisvoelt. Groningen was voor hem - met alle respect voor
de club - een 'tussenstation'. Net als Volendam, de club die
hem in het seizoen '92/'93 al eens huurde van Ajax. Opstap
jes naar de top. Of hij moeite heeft gehad met de plotselin
ge ommezwaai en zijn nieuwe rol bij Ajax? „Laat ik voorop
stellen dat ik heel blij was dat Ajax me terug wilde hebben.
Daar spreekt waardering uit. Ze vragen je niet omdat je zo'n
aardige jongen bent. Daarbij had ik het geluk dat ik als
rechtshalf van Groningen meestal geen back achter me had
staan. Omdat bijna al onze tegenstanders met twee spitsen
speelden. In feite was ik dan de back, maar dan eentje die
veertig meter van zijn eigen goal verdedigde. Dat is dus ver
gelijkbaar met Ajax. Ik kan zo spelen vanwege mijn snel
heid, daarmee kan ik veel compenseren. Toch heb ik, zeker
in de eerste periode na mijn terugkeer, keihard moeten
werken om me bepaalde dingen eigen te maken. Kleine din
getjes die je alleen maar kan leren als het verdedigen in je
zit. Anders komt het er ook niet uit. Verdedigen is toch
voornamelijk een talent dat je meekrijgt."
Dat talent schuilt voor Michael Reiziger met name in het
juiste gevoel voor het duel één tegen één. Hij weet wanneer
hij voor de bal moet gaan en wanneer niet. Overtredingen
maakt hij weinig, zeker voor een verdediger in een aanval
lend ingestelde ploeg als Ajax. Gele kaarten gaan meestal
aan hem voorbij. „Ik ben niet gemeen. Heb ik ook niet no
dig. Ik kan duels winnen zonder om me heen te schoppen.
Dat heeft met stijl te maken, zeker. Ik vind een man uitscha
kelen ook geen minderwaardig werk. Ik vind het zelfs leuk,
zo raar is dat toch niet?"
En de kritiek dat Michael Reiziger opbouwend tekort komt,
steekt dat hem? „Nee, want ik ben het er niet mee eens. Al
zijn er wel tegenstanders die
hun tactiek daarop afstem
men. Danny Blind en Frank
de Boer worden dan afge
schermd in het centrum, zo
dat ik meer aan de bal kom.
Nou, laat ze dat maar lekker
doen. Ik heb er toaal geen
moeite mee. Ik kan altijd te
rug met de'bal, of ik kan Finidi in zijn voeten aanspelen, of
ik kan een lange bal geven aan de diepste spits. Er zijn zo
veel afspeelmogelijkheden. Ik heb nog geen wedstrijd met
Ajax gespeeld, dat ik dacht: ik hoef de bal niet, want ik
weet niet waar ik ermee naar toe moet."
Michael Reiziger met 22
jaar een volwassen verde
diger.
Ver weg van Amsterdam. En
hij moest als vaste waarde
van de Noordelijke eredivi-
sieploeg een jaar lang knok
ken tegen degradatie. „Daar
ben ik in alle opzichten ster
ker van geworden. We
speelden zo'n beetje iedere
week een finale, om de na-
competitie te ontlopen. En
dat is uiteindelijk gelukt."
Tot grote vreugde van (vooral) het kritische publiek in Gro
ningen, dat 'westerling' Michael Reiziger in de armen sloot:
„Ik werd na het seizoen zelfs uitgeroepen tot 'Speler van
het Jaar'."
Dick Sintenie
