'PHILIPS EINDHOVEN'
VADERLANDSE
GROOTMACHT
PSV
KICK OFF
NR. 8-5
Al voordat PSV in 1913 de officiële oprichting kende, werd er
in Philips-kringen tegen een bal geschopt. Tijdens de festivi
teiten ter ere van de Franse bevrijding (in 1913 was dat hon
derd jaar geleden), werd de club werkelijk in het leven ge
roepen. Het gebeurde op de dertiende augustus en een club
die tot de absolute topclubs van Nederland zou uitgroeien,
was geboren.
In 1925 trad PSV voor het eerst toe tot het selecte gezel
schap van eersteklassers. De eerste ervaring duurde niet
lang, na één seizoen duikelden de Eindhovenaren terug
naar de tweede divisie om in 1927 haar rentree te maken.
Sindsdien hoort PSV tot keur van voetballend Nederland,
nooit zakte de club af en menigmaal was er reden tot veel
vreugde.
Opmerkelijk is dat PSV altijd op de plek voetbalde waar nu
nog steeds het Philips stadion staat. De huidige imposante
voetbalkathedraal zag er natuurlijk aanvankelijk veel be
scheidener uit. Het eerste echte stadion had een capaciteit
van 2.000. Die werd uitgebreid tot 8.000 en na de verbou
wing in de oorlog was er plaats voor 15.000 toeschouwers.
In 1977 vond er andermaal een renovatie plaats die er voor
zorgde dat er 27.000 bezoekers entree hadden. Tegenwoor
dig is de capaciteit niet veel groter maar de faciliteiten zijn
formidabel. Stap voor stap realiseerde PSV in de afgelopen
jaren een nieuwe schepping, een stadion waarop men in
Eindhoven met recht trots is.
DE TITELS
In 1929 mocht PSV voor het eerst in de historie de kam-
pioensvlag in top hijsen en in 1935 werd die handeling nog
een keer herhaald. Na de wereldoorlog liet PSV haar licht
feller over het Nederlands voetbal schijnen. De pretenties
stegen en de bedrijfsvoetbalclub lokte veel goede voetbal
lers naar Eindhoven. In de jaren vijftig groeide PSV tot een
vaderlandse grootmacht. In dat elftal was Coen Dillen het
legendarisch geworden "kanon". Mede dankzij diens schut-
terskwaliteiten pakte PSV in 1950 de nationale beker en een
jaar later de landstitel. In de vervolgjaren maakten spelers
als Pierre Kerkhoffs, Miel
Pijs, Daan Schrijvers en Piet
Giessen hun opwachting. In
1963 was PSV nog eens kam
pioen. Het volgende kam
pioenschap liet twaalf jaar
op zich wachten maar PSV
speelde in die tussenliggen
de periode wel steeds een
vooraanstaande rol. Tot de grote namen hoorden Jan van
Beveren en PSV's topscorer aller tijden, Willy van der Kuylen.
Die was er nog bij toen PSV in 1975 de titel veroverde, sa
men met onder anderen René en Willy van der Kerkhof. De
volgende generatie (Ernie Brandts, Piet Wildschut, Jan
Poortvliet, Huub Stevens, Adri Koster en Adri van Kraay ga
ven PSV ook internationale allure door in 1978 de UEFA Cup
te winnen. Buitenlanders vonden altijd emplooi in de licht
stad. Namen? Welshman Trevor Ford, de Belg Johan De-
vrindt, de Joegoslaaf Lazar Radovic, de Deen Bent Schmidt
Hansen, de Zweden Björn Nordqvist en Ralf Edström en een
Koreaan, Jung Moog Huh.
De belangrijke trainers van PSV op weg naar de absolute
IRomario.... tovenaar, soms
plaaggeest van PSV.
glorietijd waren Kurt Linder en -vooral- Kees Rijvers terwijl
manager Ben van Gelder de club richting gaf.
Aan het eind van de jaren tachtig en in het begin van de ja
ren negentig was PSV Nederlands hoogvlieger. Het grootste
feest werd in 1988 gevierd toen PSV in Stuttgart de Europa
Cup voor Landskampioenen won. In dat team speelden Hans
van Breukelen, Eric Gerets, Sören Lerby, Hans Gillhaus, Wim
Kieft, Gerald Vanenburg, Erwin Koeman, Jan Heintze, Frank
Arnesen, Ivan Nielsen, Ronald Koeman, Berry van Aerle en
Anton Janssen. Daarna volgde een lichte terugval van de
club die vaak koos voor ervaren krachten en de eigen jeugd
daarbij wat veronachtzaamde.
Van de mega-aankopen was die van de Braziliaan Romario
de meest spectaculaire. Het wonder en problemenkind
kreeg de fans aan zijn voeten. De verhoudingen in de kleed
kamer leden echter af en toe onder de grillen van de spits.
Tegenwoordig is die werkwijze een beetje bijgesteld, al is
PSV nog steeds de club die de middelen die het heeft han
teert om aankopen te doen en daarbij graag een greep doet
uit het contingent (ex)-Ajacieden. Boudewijn Zenden, Peter
Hoekstra, Ernest Faber en Geoffrey Prommayon zijn voor
beelden die in de eigen opleiding tot wasdom kwamen.
Ben Tornato
