1988
NAAR DE
HALVE FINALE
AJAX-YOUNG BOYS
KICK OFF
NR. 13 - 19
Sinds de wedstrijden tegen
Hamburger SV was er nogal
wat gebeurd in de Meer. Na
een conflict met het bestuur
had Cruijff met ronkende
motoren de Watergraafsmeer
verlaten, en kreeg het drie
manschap Hulshoff-Haarms-Kohn de verantwoordelijkheid
over het zwalkende Ajax-team in handen gestopt.
In de competitie was de achterstand al te groot geworden
om nog veel eer te kunnen behalen, in de strijd om de Su
percup was FC Porto ook een maatje te groot gebleken,
maar in het Europese bekertoernooi was nog niets verloren,
en de loting tegen de Berner FC Young Boys versterkte die
optimistische theorie. De Zwitsers hadden dan wel de FC
Den Flaag, de andere Nederlandse vertegenwoordiger, uit
het toernooi geworpen, maar van het vertoonde spel was
niemand geschrokken.
TERUG NAAR HUIS
Het dubbele duel met de Zwitserse bekerhouder begon met
een valse start: op dinsdag 1 maart bleek de grasmat van
het Wankdorf-stadion voor de helft als een spons en voor de
andere helft (het schaduwdeel) hard bevroren: te slecht, al
dus de arbiter, om op te voetballen. Voor 800 supporters be
tekende dat een thuisreis onverrichter zake, en voor Ajax
In de kwartfinale van het
Bekerwinnaarstoernooi in
1988 maakte Peter Larsson
het enige doelpunt in de
thuiswedstrijd tegen Young
Boys.
- - 'j IU a-
een strop van ongeveer
30.000 gulden, die voor de
helft op Young Boys kon
worden verhaald. Acht da
gen later was de sneeuw
niet verdwenen, maar had
YB maatregelen genomen
en hoefde dus niet te worden uitgeweken naar Bazel of Ge
neve.
Ajax draaide niet best in de wedstrijd, maar dat bleek al snel
ook niet nodig te zijn: er was geen enkele reden om te vre
zen voor de kracht van Young Boys. Mühren strooide met
knappe passjes, en Blind en Hesp, de vleugelverdedigers,
konden naar hartelust mee ten aanval trekken. Toch duurde
het tot een minuut voor rust voordat dat overwicht tot een
doelpunt leidde. Van 't Schip legde de bal uit een hoek
schop bij de eerste paal, waar Larsson doortikte naar Bos
man, die vallend raak kopte. Daar konden de Boys weinig
meer tegenover stellen dan een afstandsschot van Hunzi,
dat Menzo echter met enig overleg wel onder controle
kreeg. Aron Winter, die daags voor de wedstrijd met een
fikse vleeswond van de training was gedragen maar toch
kon spelen, kon twintig minuten voor tijd met een gerust
hart worden vervangen. Bijna kwam Ajax in de slotfase nog
op 2-0 nadat Witschge had geprofiteerd van een foutje van
zijn bewaker Wittwer, maar het schot dat hij in gedachten
had bleek slechts een deprimerend rollertje in de handen
van doelman Zurbuchen. Slechts een smet kleefde aan het
duel: de gele kaart van Danny Blind, die een schorsing voor
de return betekende.
MET SCHOLTEN EN VERLAAT
Niet alleen de Zeeuwse krullebol moest het laten afweten;
ook Danny Hesp, die door een aanslag van FC Den Bosch
verdediger Van den Hoorn met een beenbreuk was opge
zadeld, moest zich excuseren. Scholten en Verlaat waren
hun vervangers en kweten zich met verve van hun taak.
Toch draaide Ajax andermaal hoogst matig, en zag in de
openingsfase de Zwitserse topscorer Zuffi tweemaal op
Menzo afgaan. De eerste keer werd hij gestuit door een
overtreding van Van 't Schip, de tweede keer glipte hij langs
Spelbos, maar struikelde hij zelf alvorens in schietpositie te
zijn aangeland. Pas na 24 minuten ging het eerste schot in
de notitieboekjes, van Bosman, die net over de kruising mik
te. Een kopbal, eveneens van Bosman, miste eveneens de
juiste richting, maar tenslotte kwam het doelpunt dan toch:
Larsson rondde een een-twee met Bosman af met een nuch
ter tikte achter Zurbuchen: 1-0. Daarna viel er niet veel meer
te genieten. Zurbuchen greep nog tweemaal bijna mis bij
corners van Van 't Schip en Mühren, en Bosman schiep nog
twee kansen na fouten van Weber en Jeitziner, maar geen
van die gelegenheden werd te baat genomen om de score
wat uit te bouwen.
Ondanks de teleurstellende prestatie tegen de povere Zwit
sers was er de voldoening dat Ajax andermaal bij de laatste
vier van het toernooi zat, al zou de verwachte tegenstand
daar heel wat groter zijn.
Evert Vermeer
