AJAX HEEFT
EEN GOLEADOR
GOUDEN KLUIFJE
VwyS-
KICK OFF
NR. 13 - 11
"Die tegen Feyenoord in de
Supercupwedstrijd was een
heel fijne. Jari had de bal in
het midden en Finidi was al weg. Hij kreeg de bal op de
rechtervleugel en had mij al gezien. Ik kreeg hem in de loop
en tikte hem half vallend in."
Ook die tegen AEK Athene mocht er zijn. De herinnering
brengt de lach van zijn mond over naar zijn ogen: "Ik speel
de een lekkere wedstrijd, de acties liepen goed. Maar ik had
een paar kansjes gemist. Ik kreeg een pass van Jari en stond
voor het doel. Ik zag alleen die keeper, Atmazidis heette-ie
geloof ik, hij zwaaide zo met zijn armen en ik dacht: die bal
moet er in. Hard gewoon. Geen hoek uitzoeken, geen
truuks, gewoon rossen. Echt, heerlijk."
Van recenter datum is Patricks doelpunt tegen Vitesse. Het
leek eenvoudig: voorzet van -alweer- Finidi, uit een corner.
In het volle strafschopgebied springt Patrick op en scoort
met de binnenkant van de voet. Misleidend gemak. Weini
gen schatten de moeilijkheid op juiste waarde. Souplesse,
raffinement, beheersing, instinct, in een fractie van een se
conde. "Hij was heel lekker. Ik moest inhouden. Wanneer ik
echt zou schieten, zou de bal over zijn gegaan. Het was
meer: vaart wegnemen, dan geven, ook omdat ik de bal een
beetje van onder raakte. Even binnenkant-voet tegen de
bal, dat was genoeg. Haal ik uit, dan vliegt de bal het sta
dion uit. Je moet nadenken over wat je doet, weten hoe
hard de bal komt, hoe je moet reageren."
Een nieuw Gouden Kluifje was het resultaat. De goleador
had toegeslagen. Als een matador die de degen elegant en
doeltreffend plaatst.
De verslaving aan doelpunten is alleen voor de tegenstan
ders schadelijk. Ajax vaart er wel bij en de supporters genie
ten van de Voorland-parel die "niks kostte".
"Misschien dat ik later nog eens op het middenveld kom te
spelen", antwoord Patrick op de vraag hoe hij zijn ontwik
keling als voetballer ziet, "Maar dit gevoel, het heerlijke ge
voel dat scoren geeft, wil ik voorlopig houden. Nu is het
honger, honger naar doelpunten."
En die honger is niet te stillen. Ben Tornato
"Dat komt ook omdat ik
door de groep heel goed
ben opgevangen", stelt Pa
trick bescheiden. "Dan voel je je thuis en dan gaat alles van
zelf. Van aanpassingsproblemen heb ik geen last gehad."
Zijn ogen zijn een en al oprechtheid en die laat geen ruimte
over voor twijfel. Een heerlijk doelpunt in de Supercupwed
strijd tegen Feyenoord liet de fans dromen. Bovendien was
Patrick bij de twee andere goals tegen de Rotterdammers
nauw betrokken. Twee doelpunten, vier dagen later tegen
Lazio in het Stadio Olimpico in Rome, waren een laatste zet
je voor het zelfvertrouwen. Het was duidelijk, Ajax had een
goleador, een matador van de strafschopgebieden, een
even geraffineerde als meedogenloze schutter.
Patrick is meer dan goleador alleen. Hij kan uitstekend met
de combinatie uit de voeten, de bal kan hij ook langduriger
koesteren. "In de jeugd speelde ik niet alleen maar in de
spits", vertelt Patrick, "ik speelde ook op het middenveld. Of
inschuivend. In de A-1 kreeg ik de overtuiging dat de spits-
plaats echt mijn plaats was. Toen scoorde ik ook al zo veel.
Scoren is een kwestie van gevoel, van gogme. Ik kan niet
echt zeggen waar dat vandaan komt, het is iets dat je hebt.
Intuïtie om op de goede plaats te staan, goed inschatten."
Patrick kan genieten van de schoonheid van een doelpunt,
maar is zich er vooral van bewust dat die bal in het net
moet. Op wat voor manier dan ook. Of, om met Van Basten
te spreken. Een doelpunt, hoe mooi ook, telt nooit voor
twee. Patrick knikt instemmend. "Het is zo, het maakt mij
niet uit hoe hij er in gaat, al is het een punter. Of, nog
erger, een eigen doelpunt. Als-ie maar zit. Ik leef wel van
doelpunten, ik bedoel, het zit in mijn bloed. Als wij met 4-0
winnen en ik heb er geen eentje gemaakt, ben ik blij met de
overwinning, maar ik heb ook een ongemakkelijk gevoel,
niet helemaal tevreden. Ik wil elke wedstrijd scoren."
Niettemin kost het Patrick weinig moeite om uit zijn pro-
duktie een paar "gouden Kluifjes" te tillen.
