Door de juichverhalen over mij moet er alleen geen scheef
beeld ontstaan. Het zal echt nog een hele tijd duren voordat
we ons met de andere Scandinavische landen kunnen me
ten. In Finland heerst geen voetbalcultuur. Zelfs voor de spe
lers in de hoogste divisie komt het op de derde plaats, na fa
milie en werk of studie. Voetbal als hobby. Het leeft niet en
niemand is bereid er geld in te stoppen. Toen ik zelf nog in
Finland speelde dacht ik dat het Finse voetbal vooruit ging.
Maar nu ik zie hoe perfect het allemaal bij Ajax is geregeld
en hoe hoog het niveau hier is moet ik die mening helaas
herzien. We hebben in Finland nog een lange weg te gaan."
VERBAZINGWEKKENDE BESCHEIDENHEID
In het Finse nationale team is Litmanen van de centrale posi
tie op het middenveld opgeschoven naar de tweemans
voorhoede. "Daar begint nu eindelijk een beetje lijn in te
komen. Een paar jaar geleden speelde het Finse elftal elke
wedstrijd weer een ander systeem, voor zover je van een sys
teem kon spreken. Nu voetballen we volgens het Zweedse
model, 4-4-2, net als de meeste clubs in Finland. Dat systeem
past ook het best bij de Scandinavische landen. Veel op ka
rakter, beetje vechten, beetje lopen. Het systeem van Ajax
zouden we daar nooit kunnen spelen. Daar heb je spelers
van grote kwaliteit voor nodig en die hebben we gewoon
niet."
En dus baadt Jari Litmanen zich in de weelde, die Nederland
hem op voetbalgebied te bieden heeft. De ster van Myllykos-
ken straalt nu in Amsterdam. Het leven lacht hem toe en hij
grinnikt voldaan terug. "Amsterdam is een fijne stad om in te
wonen. Veel mooie, oude gebouwen, daar hou ik van. Op
school vond ik geschiedenis altijd het leukste vak. Dat maakt
het leuk om door Amsterdam te lopen. En dat ik het bij Ajax
naar m'n zin heb, ja, dat lijkt me duidelijk. Het is voor mij op
dit moment de beste club om voor te spelen. Daarom heb ik
twee jaar bijgetekend. Voordat ik had getekend zei ik tegen
de belangstellende clubs dat ik eerst de situatie bij Ajax wilde
afwachten." En dan weer die bijna verbazingwekkende be
scheidenheid als hij vervolgt: "Ik had voor mezelf al besloten
dat ik wilde blijven, maar het was afwachten of Ajax ook met
mij verder wilde." Pardon? "Ja, dat meen ik. Je moet altijd
maar afwachten of een club met je verder wil, wat hun plan
nen zijn. Nadat de trainer en het bestuur duidelijk hadden
gemaakt dat ze me wilden houden heb ik niet meer getwij
feld. Zeker niet toen ook meneer Van Gaal zijn contract nog
verlengde. Alle partijen zijn blij met elkaar, de ideale situatie
om nog twee jaar door te gaan."
Simon Zwartkruis
Jari Litmanen op jacht naar
weer een doei, maar ook
naar roem met het Finse elf
tal waar hij de voortrekker
is: "Finland zal het Ajax-sys-
teem nooit kunnen spelen".
Foto: Louis van de Vuurst
DE FINSE OPMARS
rijp voor het eerste. Behalve achter de spitsen kan ik ook op
rechtshalf aardig uit de voeten. Dat betekende vorig seizoen
dat ik moest concurreren met Dennis Bergkamp en Mar-
ciano Vink. Terwijl ik nog moest wennen aan de speelstijl,
aan het hogere niveau. Het is juist goed geweest om eerst
een tijdje in het tweede te spelen, met af en toe een inval
beurt of een wedstrijdje in het eerste."
Klinkt aannemelijk. Toch is het amper voor te stellen, Jari
Litmanen op de dinsdagavond, niet al te lang geleden. Na
de seizoens-ouverture, thuis tegen RKC, droeg Dan Petersen
het shirt met nummer 10 aan hem over. Twee goals en een
wisselbeurt tegen Sparta later sloeg de Finse doelpuntenma-
chine volledig op hol. De volgende 16 wedstrijden bleef Lit
manen slechts tweemaal droog staan. Eind oktober zette hij
de kroon op zijn noeste arbeid. Binnen een tijdspanne van
tien dagen was de ontketende aanvaller in vier duels acht
keer succesvol, met de twee goals tegen Feyenoord en de
hattrick bij Besiktas als juweeltjes in zijn kroon. Jari Litma
nen was niet meer uit de basis weg te denken. De ongebrei
delde scoringsdrift, de licht gebogen rug, de tomeloze inzet,
de wapperende manen, de
open, eerlijke gelaatsuit
drukking; het Ajax-legioen
koesterde een nieuwe held.
Het nummer 10 lijkt inmid
dels op zijn rug gebrand.
Aan de positie van Litmanen
valt, in de ogen van de sup
porters althans, niet te tor
nen. De voetballer zelf
houdt het liefst een slag om
de arm. Zegt met de hem
kenmerkende bescheiden
heid: "Veel mensen verge
ten dat ik nog ontzettend
veel moet leren, op alle
fronten. De concurrentie is
groot, op het moment dat ik
verslap of naast mijn schoe
nen ga lopen ziet de trainer
dat onmiddellijk en grijpt in.
En terecht. Als je hier wilt
voetballen moet je elke se
conde scherp zijn".
De vorderingen van Litma
nen bleven ook in Finland
niet onopgemerkt. In grote
kolommen berichtten de
kranten het thuisfront over
de verrichtingen van hun
voetbaltrots. Na eerst de
Deense en later de Zweedse
en Noorse opmars is Finland
eindelijk uit de schaduw van
de Scandinavische buren ge
kropen. En dat willen ze we
ten. "Tot nu toe hadden de
Finnen op voetbalgebied
weinig om trots op te zijn.
