Dat is tevens het laatste geweest wat hij ooit tegen me heeft
gezegd. Ik heb nooit meer wat gehoord."
DE BESLISSING
En dan, de zomer van 1993. Stefan Pettersson neemt een be
slissing met verstrekkende gevolgen. In overleg met zijn
vrouw besluit hij een lang gekoesterde wens, nog een paar
jaar spelen in Zweden, in vervulling te laten gaan. Niet met
onmiddellijke ingang, god zij dank, maar langer dan een jaar
geeft hij zichzelf niet meer in De Meer. Trainer en bestuur to
nen begrip voor het standpunt van de beminnelijke ras-Aja-
cied en beloven de optie op het seizoen '94-'95 niet te zullen
lichten. Uit dank voor zijn jarenlange loyaliteiten inzet.
Als Pettersson het nieuws van zijn aanstaande vertrek open
baar maakt trekt er een lichte schok door het Ajax-legioen.
Niet meer dan dat, want het seizoen is nog lang en een ieder
hoopt en gaat er stiekum zelfs een beetje van uit dat hij zijn
besluit in de loop van het jaar wel zal herzien. Ajax zonder
Pettersson, Petterson zonder Ajax, het is met de grootst mo
gelijke verbeeldingskracht niet voor te stellen. Die twee hou
den van elkaar en aangezien liefde alles overwint zal het toch
wel weer goed komen?
TELEURSTELLING VERBETEN
Terwijl de supporters zichzelf moed inpraten belandt Petters
son, vijf wedstrijden in het nieuwe seizoen, op de bank. De re
actie van de voorbeeldige prof laat zich raden. Hij weigert
zijn rossige kop in de wind te gooien, voor Pettersson geen
muiterij. Hij verbijt de diepe teleurstelling, bespreekt zijn on
vrede louter intern en traint scherper dan ooit tevoren. Zelfs
in de moeilijkste maanden uit zijn loopbaan blijft Pettersson
positivo. "In het begin had ik het heel zwaar met mijn reser
verol. Ik had vreselijk de pest in, maar wilde niet dat iemand
dat zou merken, wilde anderen er niet mee lastig vallen. Ach
teraf zie ik het toch weer als een positieve ervaring. Nu kan ik
zeggen dat ik werkelijk alles heb meegemaakt. En de bevre
diging als je jezelf terugknokt in de basis is natuurlijk heel
groot."
Medio november krijgt Pettersson het Grote Gevoel weer
over zich. De bittere pil is weggeslikt, zijn enige frustratie be
staat nog uit het feit dat hij zijn vorm en scherpte alleen tij-
De wedstrijden tegen Feye-
noord zal Stefan Pettersson
altijd bijblijven. Hier duel
leert Stefan in de wedstrijd
van het vorig seizoen in de
lucht met John de Wolf.
KICK OFF
MR. 25 -11
Een laatste blik achterom.
Nog even, en dan is de Ste
fan Pettersson-saga bij Ajax
afgelopen. Wat blijft is de
mooie herinnering en de
eeuwige liefde tussen de
club en zijn supporters en
een échte Ajacied: Stefan
Pettersson.
Foto: Louis van de Vuurst
dens invalbeurtjes kan etaleren. Op 15 december solliciteert
de middenvelder/spits opzichtig naar een basisplaats. In de
vierde ronde van het KNVB-Bekertoernooi velt Pettersson,
koud tien minuten in het veld, met twee juweeltjes van doel
punten het vonnis over FC Twente. De Meer barst bijkans uit
zijn voegen als de fans een minutenlang eerbetoon aan hun
lieveling ten beste geven. 'Pettersson, wie kent hem niet...'
Kippevel. Zijn aanstaande vertrek is onwezenlijker dan ooit.
Trainer Louis van Gaal steekt na afloop de loftrompet over
zijn super-sub: "Petje af voor Pettersson. Het is fantastisch zo
als hij zijn rol van bankzitter benadert. Ook al is hij geen ba
sisspeler meer, Pettersson bewijst wekelijks dat hij nog heel
belangrijk voor Ajax is."
MELANCHOLIEKE ONDERTOON.
Ook in de daaropvolgende invalbeurten is Pettersson zo
scherp als een fileermes. De onvermijdelijke terugkeer in de
basis omlijst hij met een serie weergaloze doelpunten. De
kanonskogel tegen NAC, de meesterlijke goal met links tegen
Twente, zelfs Petterssons penalty's hebben de kruising als
eindbestemming. De zoete wraak van een winnaar. Het
hartstochtelijke gejuich op de tribunes heeft echter een me
lancholieke ondertoon. Bij ieder doelpunt worden de Ajax-
supporters op pijnlijke wijze herinnerd aan het nakende ver
trek van hun Zweedse held. De handen gaan omhoog, het
vreugdegezang wordt aangeheven, maar de Ajax-harten hui
len. Nog even en Stefan Pettersson, een warm mens en een
voorbeeldig voetballer, zwaait Amsterdam vaarwel. Dat doet
pijn, heel veel pijn. Niet in het minst bij Pettersson zelf: "Na
dat ik de knoop had doorgehakt had ik nog een heel seizoen
voor de boeg, hoefde ik er niet zo vaak bij stil te staan. De
laatste weken echter begon ik me heel raar te voelen. Ik moet
mezelf dwingen er niet te veel aan te denken, want ik sluit
hier iets schitterends af en dat valt me zwaar. Naast de prijzen
die ik met Ajax heb gewonnen bewaar ik de mooiste herinne
ringen aan de fantastische steun van het publiek. Dat ga ik
het meeste missen. Net als het voetbal van Ajax, het rondhan
gen in het spelershome... Eigenlijk ga ik alles missen wat met
Ajax te maken heeft. Nee, een afscheidscadeau hoef ik niet.
Ik kan hier met opgeheven hoofd weg, met een koffer gevuld
met prachtige herinneringen in m'n hand. Dat is het mooiste
afscheidscadeau dat ik me wensen kan."
Simon Zwartkruis
