DE POËET
f éP'
FRANK RIJKAARD
Foto: Louis van de Vuurst
Deel vijftien van de serie Turfsteken,
waarin Klaas Vos de Ajacieden
onderwerpt aan een analyse. In nummer
15 komt Frank Rijkaard aan bod, de
Ajaoed die werd geturfd in de wedstrijd
Ajax-FC Twente.
Na afloop van de wedstrijd tegen FC Twente werd Jari Litma-
nen gehuldigd als de Man of the Match. Gezien zijn voor
spoedige rentree kon ik daar wel inkomen (de jonge leeuw
gromde en joeg weer als vanouds), maar zelf had ik toch an
dere kandidaten voor deze titel op mijn lijstje: Finidi, Over-
mars maartoch vooral Frank Rijkaard. In elk geval was ik ho-
gelijkst verbaasd dat Telegraaf-rapporteur Henk Wery hem
slechts een mager zesje gunde.
Ik heb Frank tijdens genoemde wedstrijd turvend gevolgd en
van de 59 handelingen in totaal kon ik slechts één foute en
één twijfelachtige actie noteren. Nu kun je stellen dat zulks
nog niets hoeft te zeggen. Want wat voor handelingen wa
ren het; hoe was het beeld van zijn totale deelname aan het
spel?
Welnu, wat zijn acties betreft, die vormden een zeer breed
spectrum. Defensieve ingrepen, anticiperende acties, goede
passes, gevaarlijke kopballen, prima vrije trappen, goede
combinaties: al deze ingrediënten zaten in zijn spel. Boven
dien was hij permanent dominant en gaf hij gestalte aan het
nummer dat zijn rug sierde. Ook toen hij na de pauze de ei
genlijke vier-positie aan Van den Brom moest laten, was hij
p.* voor mijn gevoel de heerser op het middenveld.
Frank Rijkaard is voor mij een dichter. Elke wedstrijd is de
kick off voet een Pen c"e c'an weer tastend' c'an weer trefzeker
nr. 24 - 25 woorden en regels tot een gedicht wil scheppen. En wij mo
gen als het ware over zijn schouders meekijken. Er waren
wedstrijden waarin het dichten niet vlotten wilde. Er werd
zogezegd meer geschrapt dan geschreven. De laatste wed
strijden lijkt de dichter zijn greep op de taal te hebben her
vonden. Wat het hoofd wil, doet de voet, de pen. Omdat het
hart van het team eindelijk overeen komt met het hart van
de dichter?
Er is nog één aspect dat mij aan Rijkaard erg bevalt. Dat is zijn
informele leiderschap. In Blind heeft Ajax een uitstekende
aanvoerder, de Lubbers of zo u wilt de Van Mierlo van het
voetbal. Maar daarnaast is van belang de meer subtiele, bij
kans onzichtbare coaching. En dat doet Frank. Het is niet
voor niks dat Finidi en Kanu zo hoog van hem opgeven.
In de wedstrijd tegen Twente zag ik zo'n coachingmoment.
Voordat Litmanen de strafschop ging nemen, liep Frank op
hem toe, pakte hem even beet en sprak hem toe. Wat hij
heeft gezegd kan ik niet weten, maar één ding is zeker: Jari
nam met meer zelfvertrouwen zijn aanloop. Dit informele
leiderschap hoort ook bij het dichterschap. En wat voor het
gehele (maatschappelijke) leven geldt, geldt ook voor het
voetbal: het zijn de kunstenaars die het kleur geven en de
moeite waard maken. Onder hen is Frank een hele grote.
Wat een geluk dat hij bij ons speelt, waar ze de kunst kunnen
waarderen. En wat de wedstrijd tegen Twente betreft: van
mij krijgt hij een royale acht.
Klaas Vos
