I KANSLOZE
AFFAIRE
AJ AX-
TOTTENHAM HOTSPUR
Ajax had alle trekken van
een veredeld jeugdelftal in
het seizoen 1980-81. Arne-
sen, Lerby, Vanenburg, Weg-
gelaar, Kieft, ze waren alle
maal nog geen of amper
twintig, en moesten optor
nen tegen een club die een
van de rijkste tradities van Engeland had: Tottenham Hot
spur, kortweg de Spurs. Deze hadden de FA Cup dat voorjaar
gewonnen in een spectaculaire replay tegen Manchester City,
en hadden de beschikking over de strateeg Glenn Hoddle en
over een tweetal Argentijnse internationals: de grillige Ricar-
do Villa en de lepe lichtgewicht Osvaldo Ardiles, in het Lon-
dense al snel liefdevol omgedoopt in Ricky en Ossie.
Het werd een duel tussen jongetjes en volwassen kerels, zo
wist ook Ajax-coach Kurt Under. Om de gemiddelde leeftijd
enigszins op te krikken, had hij in het Olympisch Stadion
Kieft en Vanenburg op de bank gelaten, en de wat ervare
ner Piet Hamberg in de spits opgesteld. Of dat verstandig
was is zeer de vraag. Hamberg kwam op twee kopballen na
totaal niet in het verhaal voor, en het brutale élan van de
twee junioren zou Ajax misschien goed gedaan hebben. Zo
als het nu liep, was Ajax volslagen onzichtbaar. In de eerste
helft kreeg alleen Lerby iets dat op een kansje leek, maar
De aanvoerders van Ajax en
Tottenham Hotspur, Soren
Lerby en Steve Perryman to
nen onder het toeziend oog
van scheidsrechter Lamo
Castillo de uitwisselingsba
nieren voor het begin van
de wedstrijd in het Olym
pisch Stadion.
KICK OFF
NR. 24-17
verder waren het alleen de
Spurs die voetbalden. Al na
twintig minuten bleek dat.
Ling verspeelde de bal, de
buitenspelval klapte ver
keerd dicht en Mark Falco,
invaller voor de geblesseer
de Garth Crooks, kon scoren.
Een kwartiertje later schoot Falco van dertig meter opnieuw
in. Schrijvers kon de bal nog naast het doel ranselen, maar
moest bij de volgende hoekschop machteloos toezien hoe
Falco volkomen ongehinderd kon scoren. En bijna had Falco
vlak voor de rust opnieuw gescoord, maar in volkomen vrije
positie miste hij. In de 67e minuut was het niettemin alweer
raak, toen Wijnberg zich vergiste in de buitenspelval en Vil
la op een passje van Ardiles ongehinderd kon doorlopen om
de stand op 0-3 te brengen. Dat Lerby in de resterende tijd
nog kon tegenscoren, troostte Ajax nauwelijks. Voor het
eerst sinds 1969 (tegen Benfica) had Ajax een thuiswedstrijd
in een Europa-cuptoernooi verloren, en de wedstrijd op
White Hart Lane was nog slechts een formaliteit.
GALJÉ ONDER DE LAT
Ajax miste in die return Rijkaard, Ophof, Ziegler en Ling
door blessures, en tijdens de warming up moest ook Schrij
vers het laten afweten zodat Hans Galjé de kans kreeg zijn
kunnen onder de lat te tonen. Met een zwaar gehavend elf
tal sloeg Ajax niettemin een veel beter figuur dan in de eer
ste wedstrijd. Nadat Villa met een solo, Hoddle met een
schot en Ardiles met een schuiver hadden gemist, kreeg
Kieft de kans op de openingstreffer, maar zijn omhaal be
landde in het zijnet. Tot ver
in de tweede helft bleef
Ajax overeind met dapper
en soms zelfs brutaal spel,
maar gezien het krachtsver
schil zou Spurs toch ooit tot
scoren moeten komen. Dat
gebeurde in de 69e minuut,
toen Falco een breedtepass
van Ardiles aannam en Gal-
vin in scoringspositie zette:
1-0. Daarna trok Steve Archi
bald de bal vanaf de achter
lijn voor, waar Jansen en
Molenaar er niet bij konden
maar Falco, alweer hij, wel.
En tenslotte tekende Ardiles
nog voor 3-0. De cijfers wa
ren duidelijk, maar bij de
Spurs-fans kon er een vrien
delijk applausje af: de repu
tatie was gered, maar Euro
pees voetbal was weer voor
een jaartje ver, zeer ver
weg.
Evert Vermeer
