RUKKENDE WIND
PETER VAM VOSSEN
Deel dertien van de serie Turfsteken,
waarin Klaas Vos de Ajacieden
onderwerpt aan een nauwkeurige, door
cijferwerk onderbouwde analyse. In
nummer 13 komt Peter van Vossen aan
bod, de Ajacied die werd geturfd in de
wedstrijd Ajax-Cambuur Leeuwarden.
KICK OFF
NR. 22 - 25
Op het moment dat ik dit schrijf, gaat het niet goed met
onze club. Wat nog een tijdje verhuld kon worden, is laat
stelijk keihard aan het licht gekomen: onze jongens zijn uit
vorm. Net in deze moeilijke periode heeft Peter van Vossen
voor het eerst zijn opwachting in de basis gemaakt: de uit
wedstrijd tegen Sparta. De wedstrijd tegen Cambuur was
zijn tweede als basisspeler. Het valt volgens mij so wie so
niet mee om "nieuw" te zijn in een elftal dat niet draait,
maar voor Van Vossen komt er een extra handicap bij.
Hij heeft te maken met een doem, die als een soort demon
in zijn buurt zweeft. Die doem is niet het vele blessureleed
dat hem achtervolgde of de kapitale som die voor hem be
taald werd en als een zware last op zijn schouders rust. Nee,
die doem is de opvatting die je steeds hoort gonzen, dat Pe
ter geen Ajax-speler zou zijn. Hij moet een spookbeeld
wegballen.
Mijn eigen opvatting is in deze heel simpel: Van Vossen
heeft in het verleden laten zien dat hij voetballen kan; hij
heeft het Nederlands elftal op beslissende momenten "ge
red"; hij heeft zoveel nuttige energie in dat bonkige li
chaam en Ajax heeft hem ingelijfd, dus vind ik dat wij hem
als Ajacied in de armen moeten sluiten en achter hem gaan
staan. In de hoop dat zijn energie het Ajax-vuur nog feller
doet branden en hij ook ons redt, wanneer dat nodig
mocht zijn.
Welnu, tegen Cambuur was het nodig en Peter redde ons.
Een fataal lijkende achterstand werd vooral dankzij hem
nog in een winst omgebogen.
In de eerste helft is hij 31 keer aan de bal, in de tweede
helft slechts 20 keer. Maar juist na de thee is zijn zwoegen
het meest effectief en lonend. Zijn spel is dan ook doelge
richter, wat natuurlijk samenhangt met zijn verhuizing in
de achtste minuut van de linkerflank naar de spitspositie.
In de eerste helft waren er nog wel eens gevaarloze balle
tjes breed of terug, was het passeren nog al eens een (te)
lastige klus (Uhlenbeek was een geduchte tegenstander)
maar ook toen scoorde Van Vossen mijns inziens een vol
doende. Er waren bovendien een paar briljante acties te be
wonderen. Maar het was in de tweede helft dat hij tot Man
of the Match uitgroeide.
Van Vossen doet mij denken aan een rukkende wind, die
vervaarlijk sjort aan boomtakken en luiken; aan een storm
die bonkt en beukt. Hij doet me ook aan Schoenaker den
ken, ook al zo'n onverwoestbare.
Het was mooi om te zien hoe na het derde doelpunt de
woeste storm veranderde in een groot blij kind. Ontroering
maakte zich van mij meester en ik dacht: op deze manier
hoop ik dat je nog langer bij ons zal blijven horen.
Klaas Vos
Foto: Louis van de Vuurst
