DE GRILLIGE CARRIERE VAM
'HET ONVERWACHTE
MAAKT
HET LEVEN LEUK'
HENNY MEIJER
KICK OFF
NR. 20 - 22
Honkvast is anders. Henny Meijer deed in zijn grillige carriè
re alle uithoeken van het land aan en smaakte vorig jaar het
genoegen zijn handtekening onder het eerste doelpunt in de
pas gevormde Japanse J-League te zetten. Lang niet gek voor
een man, die pas als A-junior de voetbalwereld binnentrad.
Zelfs het pleintjesvoetbal was lange tijd niet aan hem be
steed. Pas na zijn verhuizing van het Brabantse Boxtel naar
Amsterdam, Meijer was toen dertien jaar oud, had de voor
malige Ajacied zijn eerste balcontact. Toch best geinig, dat
ronde ding, moest hij erkennen. Drie jaar later meldde
Meijer zich aan bij ZPC, om vervolgens via DJK het betaalde
voetbal binnen te rollen. Na precies drie seizoen amateur
voetbal. "Ik dank God op mijn blote knieën voor wat ik alle
maal heb mogen meemaken", zegt de sympathieke kolos
nu, op 32-jarige leeftijd, over het merkwaardige verloop van
zijn loopbaan. Van het oergezellige Telstar via onder meer
Ajax en de 'miezerige, schijterige vedettes' van Yomiuri naar
het dapper strijdende Cambuur.
Niet gehinderd door de aanwezigheid van een blad voor
zijn mond wandelt Henny Meijer, Nederlandse nomade met
Surinaams bloed, hand in hand met Kick Off door zijn woeli
ge betaald-voetbaljaren.
TELSTAR, seizoen '83-'84: "Een verschrikkelijk leuke tijd,
echt heel gezellig. Van te voren hoorde ik allemaal wilde
verhalen over de voetbaljungle, maar bij Telstar vroeg ik me
regelmatig af: 'Is dit nou dat harde betaalde voetbalwereld
je?' We hadden een goed team, met jongens als Marcel Lies-
dek, Jan Nederburgh en Bennie Haverkort. En ondanks mijn
geringe amateurervaring ging de omschakeling me goed af,
ik pikte het niveau snel op."
VOLENDAM, '84-'85: "Daar leerde ik de andere, de meer
professionele kant kennen. Kan ook niet anders, met Leo
Beenhakker en Bobby Haarms als trainers. Dat was een heel
leerzaam jaar, voor het eerst kreeg ik echt gerichte training.
En loodzwaar, dat kun je wel aan die twee overlaten. Terug
kijkend op die tijd zie ik vooral die zware medicine-ballen
weer voor me, daar waren ze dol op. Volendam degradeer
de, maar daar heb ik eerlijk gezegd nooit bij stilgestaan.
Want ik had een contract bij Roda in mijn zak."
RODA JC, '85-87: "Het eerste seizoen zat het een beetje te
gen, door blessures vooral. Ik zat geregeld op de bank. Frans
Körver heeft me toen erg teleurgesteld. Regelmatig stelde
hij me een basisplaats in het vooruitzicht, maar keer op keer
brak hij die belofte. Daar zakte echt m'n broek van af. We
hadden een goed elftal, er zat veel voetbal in de ploeg. Op
twee punten na misten we Europees voetbal. Het seizoen
daarop kwam Rob Baan. Ik vertelde hem dat ik weg wilde,
omdat ik wilde spelen. Baan
vroeg me bij Roda te blijven,
omdat hij met me verder
wilde. Hij gaf me vertrou
wen, liet me zelfs staan als
ik licht geblesseerd was. Dat
vertrouwen is heel belang
rijk voor mij. Ik scoorde dat
seizoen twintig doelpunten.
Tegen het einde van dat jaar
was ik net met mijn vriendin in gesprek over hoe onze toe
komst eruit zou gaan zien. Ze studeerde economie in Sit-
tard, maar dat beviel haar slecht en ze wilde in Amsterdam
gaan studeren. Wat er toen gebeurde was ongelooflijk. We
hadden nog geen minuut eerder besloten dat ze alleen naar
Amsterdam zou gaan, dat we tijdelijk over zouden gaan op
een LAT-relatie of de telefoon ging. Ajax aan de lijn... Niet
te geloven, wat een toeval. Dat onverwachte, dat is wat het
leven zo leuk maakt. Ik plan ook nooit iets. Konden we toch
nog samen naar Amsterdam."
AJAX, '87-'88: "Mijn vrienden zeiden dat ik nu binnen was
voor de rest van m'n leven, Ajax was het helemaal in hun
ogen. Ikzelf was daar wat nuchterder in. Het was natuurlijk
een enorme eer dat Ajax me vroeg, maar je moet ook weer
niet doordraven. Hoewel ik er niet echt geslaagd ben, was
het absoluut geen teleurstellend jaar. Ik heb me bij Ajax in
korte tijd ontzettend ontwikkeld, als voetballer en als mens.
En het werken onder Johan Cruijff zal ik nooit meer verge
ten. Het is overbodig te zeggen dat ik van hem het meeste
geleerd heb. De eerste helft van het seizoen ging het lekker,
de doelpunten vielen als rijpe appelen. Toen Cruijff weg
ging brak er een heel rommelige periode aan. Dat zie ik als
de enige pech die ik tot nu toe in mijn loopbaan heb gehad.
Ik belandde op de bank en wilde weg. Ook al had ik een
contract voor drie jaar, ik wilde spelen. Ajax of geen Ajax.
Dan maar bij een andere club. Voor de wedstrijd van van
middag moeten we hopen op een slechte dag van Ajax.
Want in goede vorm is het vrij frustrerend om als kleine club
tegen ze te spelen. Niets is erger dan kansloos verliezen."
FC GRONINGEN, '88-'93: "Toen ik bij Ajax weg wilde kon ik
uit twee clubs kiezen: Standard Luik en FC Groningen. Het
geld heeft de doorslag gegeven, daar ben ik eerlijk in. Ik
kon bij Groningen twee keer zo veel verdienen als bij Ajax.
Hans Westerhof gaf me gelijk zijn vertrouwen, hoewel ik
voor een spits niet buitensporig veel scoorde. Maar ik had
altijd veel assists op mijn naam staan. Mooie dingen meege
maakt. Europa Cup-voetbal, in 1990 voetballer van het jaar,
veel publiek. Ik ben in die jaren een klein beetje Groninger
geworden."
YOMIURI, JAPAN, '93 (4 maanden): "Ik had me ontzettend
verheugd om voor langere tijd in een andere cultuur op te
gaan. Dan wil ik ook echt midden in dat leven staan. De taal
spreken, het voedsel eten, de omgeving ontdekken en zo.
Helaas heb ik daar de tijd niet echt voor gehad. De start was
fantastisch. Ik scoorde tijdens tijdens de eerste twee wed
strijden, dacht dat ik geramd zat. Ondanks het vroegtijdige
einde een fantastische tijd. Ik viel van de ene verbazing in
de andere. Neem de voorbereiding op een wedstrijd. Een
dag van te voren ga je het
hotel in, waar iedereen een
eigen kamer heeft. De och
tend vóór de wedstrijd mag
je zelf bepalen of je gaat
ontbijten en of je gaat rek
ken en strekken met de
hulptrainer. Daardoor zag je
tijdens de voorbereiding
echt geen hond. Lekkere
