"AMERIKA IS DE
LAATSTE KANS"
V®
KICK OFF
NR. 13 - 10
SONNY
SILOOY
Een gebroken oogkas in Parijs en een zware knieblessure in
Amsterdam voerden hem door diepe dalen. De twee kwets
uren kostten Sonny Silooy het gouden EK van 1988 en het
glansloze WK in 1990. In beide gevallen kwam de Zaankanter,
30 jaar nu, na lang worstelen weer bovendrijven. Het geeft
zijn prestatiecurve een grillig verloop. De grootste uitschieter
naar boven moet echter nog komen. "Ik heb mijn piek nog niet
gehad. Daar ben ik nu naar onderweg."
De definitieve doorbraak liet even op zich wachten. Tijdens
zijn vierde seizoen bij de A-selectie van Ajax ('83-'84) speelde
Sonny Silooy het dubbele aantal competitiewedstrijden ten
opzichte van de drie seizoenen daarvoor bij elkaar. 34 om 17,
Ajax had er weer een vaste waarde bij. "Het WK voor junio
ren, 1983 in Mexico, heeft voor mij de doorslag gegeven",
kijkt Silooy achterom. "Na twee jaar bankzitten bij Ajax las ik
opeens in de krant dat ze me uit wilden gaan lenen. Na het
toernooi in Mexico heb ik daar nooit meer iemand over ge
hoord. Met vrijwel alle huidige toppers speelden we daar
een beresterk toernooi en ikzelf speelde ook erg lekker. Het
daaropvolgende seizoen was ik eindelijk zeker van mijn
zaak."
En hoe. Sonny Silooy ontpopte zich door zijn harde en taak-
bewuste spel tot een onmisbare schakel in het swingende
Ajax-systeem. Waarin ook voor de verdedigers ruimte is voor
frivoliteiten, mits zorgvuldig uitgekozen en op de aanval ge
richt.
Behalve een uitstekende ver
dediger is Sonny Silooy ook
een gangmaker buiten het
veld. Hier zien we het trio
Silooy - Ronald de Boer -
Bergkamp tijdens een Ajax-
feestje na de winst in het
KNVB-Bekertoernooi.
Foto: Louis van de Vuurst
Sonny Silooy laat zijn blijd
schap de vrije loop nadat
Ajax in de uitwedstrijd op
voorsprong komt na een
doorhem opgezette aanval.
Aan offensieve daden komt
de mandekker Silooy overi
gens niet zo heel veel toe. Hij
is het slot op de Ajax-deur.
Foto: Louis van de Vuurst
Voor zijn bekendste rush, op
13 mei 1987 in Athene, zou
Silooy rijkelijk beloond wor
den. Vier maanden na de be
slissende voorzet op Marco
van Basten, waardoor Ajax
de Europa Cup 2 veroverde,
lonkte Parijs, met al zijn ver
leidingen. "Ondanks de gro
te sportieve achteruitgang
heb ik nooit spijt gehad van
mijn vertrek naar Racing
Club de Paris. Vooral vanwe
ge het prachtige leven in Pa
rijs, natuurlijk. En het geld
was ook niet slecht. Maar op
voetbalgebied viel er weinig
eerte behalen. Ik heb in
Frankrijk alleen maar degra
datievoetbal gespeeld. Ik zal
nooit vergeten dat de trainer
opeens het Ajax-systeem wil
de gaan spelen. Dat was hal
verwege het tweede sei
zoen. We zaten tijdens de
winterstop op trainingskamp
in Portugal en hadden dus
precies twee weken om over
te schakelen op een systeem
waar in Amsterdam jaar in
jaar uit aan gewerkt wordt.
Dat werd dus een falikante
mislukking. Alsof je even met
je vingers kan knippen en
dan net zo kan gaan spelen als Ajax. We hadden het materi
aal er ook helemaal niet voor. Er vielen ongelooflijke gaten in
de defensie en op het middenveld, het zag er echt niet uit.
Zijn we er na een paar flinke verliespartijen maar weer vanaf
gestapt. Maar terug op het oude systeem bleven we ook veel
verliezen. Het had gewoon meer met een gebrek aan kwali
teit en mentaliteit dan met het systeem te maken."
DAGELIJKS CONTACT
De berichten over het sportieve ongerief van Silooy sijpelden
langzaam maar zeker door in Amsterdam. Het roodwitte
bloed stroomde nog steeds door zijn aderen, via de telefoon
had de ras-Ajacied nog vrijwel dagelijks contact met zijn
voormalige ploeggenoten. Begin december 1988 sloot Silooy
zijn oude voetballiefde eindelijk weer in de armen. Op de
mooiste Sinterklaas-avond uit zijn leven, in het Hilton-hotel,
pakte hij het door het bestuur aangeboden pakje uit en slik
te. Een zevenjarig contract, ver boven de bij Ajax gangbare
maat. De voor Silooy zo karakteristieke pretoogjes lichten
weer op als hij er aan terugdenkt. "Het enige vervelende was
dat ik het vijf maanden geheim moest houden. Met bijna nie
mand kon ik m'n intense vreugde delen. En dat is moeilijk,
