STICKERS VERWISSELEN...
3
"MARC MOET
VAN ZICH
AFBIJTEN"
EDWIN OVERMARS
KICK OFF
NR. 12-6
OVERAL GESPEELD
Richard Witschge ontstak ooit in razernij, nadat de toenmali
ge Ajax-trainer Leo Beenhakker hem een vriendschappelijk
potje tegen broer Rob, toen nog St. Etienne, ontnam. Go
Ahead Eagles-oefenmeester Henk ten Cate hoeft van Edwin
Overmars dergelijke fratsen niet te vrezen. De oudere broer
van Mare heeft na elf maanden kwakkelen niet veel te wil
len, laat staan te eisen.
Vorig jaar las hij nog in een plaatselijke krant dat Ajax de
verkeerde Overmars had aangekocht. De bijna 23-jarige Ed
win had zich in Deventer juist uit de schaduw van zijn ruim
twee jaar jongere broer gewurmd, toen het noodlot toe
sloeg. Ondanks een dubbele liesbreuk eindigde het voor
Overmars succesvol gestarte seizoen '92-'93 reeds in januari.
De Epenaar stelde het vizier scherp op de volgende voetbal
jaargang en sloeg aan het revalideren.
TROTS EN WOEDE
Het gaf hem de gelegenheid de rijzende ster van broer Mare
van nabij te volgen. Met gepaste trots en ingehouden woe
de. Trots op de razendsnelle ontwikkeling van Mare, woe
dend vanwege de soms meedogenloze tackles op diens on
derstel. "Af en toe zit ik me echt op te vreten op de tribune
bij Ajax. Omdat Mare niet genoeg van zich afbijt. 'Geef zo'n
goser nou eens een kleun terug', denk ik dan bij mezelf.
Van mij mag hij nog veel meer de beuk erin gooien. Uit zelf
bescherming."
Vroeger, op het landje in Epe, bracht Edwin Overmars zijn
broertje al overlevingstechnieken bij. "Zijn eigen vriendjes
voetbalden niet veel, waardoor hij bij mijn vriendengroep
inhaakte. Dan speelde hij dus altijd met en tegen jongens
van twee, drie jaar ouder. Marc was in die tijd echt een rat-
Voor alle duidelijkheid: links
Edwin en rechts Mare.
Foto: Louis van de Vuurst
Zijn wijdere blik weerhoudt Edwin Overmars, zevende jaars
Go Ahead Eagles, er niet van zich volledig op het voetbal te
richten. Over geluk heeft de aanvaller echter veel te klagen
gehad. Zijn slepende lies
blessure werd voorafgegaan
door de ziekte van Pfeiffer,
twee jaar geleden, en een
ingrijpende knie-operatie,
op 18-jarige leeftijd. "Als je
me vraagt of ik tot nu toe
tevreden ben over mijn
loopbaan zeg ik volmondig
'Nee'. Ik heb, de keeperspost
daargelaten, overal gestaan, maar nog nooit een constant,
foutloos seizoen gedraaid. Het liefst speel ik in het centum
van de aanval, op 9 of op 10. Zo noemen ze dat toch in Am
sterdam?"
Het huidige seizoen kwam Overmars niet verder dan een
enkele invalbeurt, diep in de tweede helft. Weinig bevredi
gend, nadat vorig jaar de definitieve doorbraak in de lucht
hing. "Ook de wedstrijd tegen Ajax van vorig jaar, in de
Meer, ging lekker. We verlo
ren dan wel met 3-1, maar
we hebben ons in elk geval
niet ingegraven. Na afloop
begonnen veel mensen ver
gelijkingen te trekken tus
sen Mare en mij. Dat vind ik
zo ontzettend dom. Ik ben
een heel ander type voetbal
ler, moet het meer van in
zicht en techniek hebben.
En ik ben een stuk langza
mer. Het is denk ik typisch
Nederlands, dat ik gelijk een
sticker op m'n kop heb ge
kregen, met daarop 'de
broer van Mare' geschreven.
Ik hoop dat ik zo snel moge
lijk de kans krijg die sticker
eraf te trekken. En er eentje
met mijn eigen naam voor
terug te plakken."
je, een duiveltje. Dat moest ook wel, want iedereen was
minstens een kop groter dan hij. Die periode is heel goed
voor hem geweest, denk ik. Het heeft zijn weerstand en in
casseringsvermogen vergroot."
In die jaren begon de carrière van Mare zich al uit te kristal
liseren. In familiekring ontvouwde hij zijn toekomstplannen,
om ze in de loop der tijden stuk voor stuk ten uitvoer te
brengen. "Dat planningsformulier heb ik nooit gekregen",
grinnikt Edwin om de met zorg uitgestippelde loopbaan van
zijn broer. "Dat zit ook niet in me. Wat dat betreft heeft
Mare echt een plaat voor z'n kop. Voetbal, voetbal en nog
eens voetbal. Ik ben meer een denker. Er is meer dan voet
bal alleen."
Simon Zwartkruis
