BELOFTE OP ZES
KICK OFF
NR. 12 - 23
CLARENCE SEEDORF
Deel zes van de serie Turfsteken,
waarin Klaas Vos de Ajacieden
onderwerpt aan een nauwkeurige, door
cijferwerk onderbouwde analyse. In
nummer 6 komt Clarence Seedorf aan
bod, de Ajacied die werd geturfd in de
wedstrijd Ajax-Feyenoord.
Is het toeval dat de beste speler aller tijden een in Neder
land nauwelijks voorkomende naam -Cruijff- draagt? En dat
de beste linksbuiten aller tijden Keizer heet?
Soms vallen op één of andere manier naam en wezen sa
men.
Ik ervaar dat ook enigszins bij Clarence Seedorf: een naam -
Engels en Duits broederlijk in één adem -die voor mij uit
drukt wie hij als speler is: een combinatie van de gestileerd
heid van een gentleman en de ijzeren kalmte van een "Bec-
kenbauer".
"Die Seedorf moet oppassen dat hij niet naast zijn schoenen
gaat lopen; is hij wel zo goed dan?" Kritische geluiden die
ik soms om mij heen hoor van verstokte Ajacieden, wier
kracht en zwakte het tegelijk is nooit helemaal tevreden te
zijn.
Het zal allemaal wel waar zijn, maar een beetje voetballief
hebber kan zien dat we in Seedorf (17 jaar!!) te maken heb
ben met een ontluikende rood-witte bloem van aparte
schoonheid. Dat heeft hij juist in de wedstrijden waarin het
erop aankwam laten zien.
RESOLUUT EN PRECIES
Zoals die tegen Feyenoord, waarin hij de geschorste Frank
Rijkaard verving. In de traditionele kraker was Clarence 71
keer aan de bal (36 om 35). Daarvan waren er 58 in de plus
(28 om 30), vier twijfelachtig (allen in de eerste helft) en 9
(4 om 5) in de min.
Van de goede handelingen viel mij op dat er weinig zonder
risico waren: ik noteerde slechts drie tikjes breed. Offensief
ging er veel initiatief van hem uit en de meeste van zijn de
fensieve daden waren resoluut en precies. De oplettende
toeschouwer zal zich Seedorf vooral herinneren vanwege
een aantal opvallend aanvallende acties. In de eerste helft
konden we genieten van drie gevaarlijke schoten op doel,
waarvan er twee rakelings naast gingen en één door De
Goey tot corner werd verwerkt.
In de derde minuut van de tweede helft schreef Clarence
naam door zich in de combinatie met Ronald de Boer vrij te
spelen, De Goey te passeren, waarna wij met ingehouden
adem zijn geplaatste bal in de richting van het gapende
doel zagen gaan, maar vol machteloze verbijstering toeke
ken hoe Peter Bosz nog net een doelpunt voorkwam. Later
tikte De Goey nog een kopbal van Seedorf over en vloog al
weer een schot rakelings langs het doel.
DE TWEE MINUTEN
Het 'gejammer' golfde die middag door de tribunes. Te
meer daar het al zo moeilijk spelen was, omdat Feyenoord
zich samengebald had tot één verdedigingsfort. Eigenlijk
voetbalde Ajax tegen de reus Woud van Benen.
Johan Cruijff heeft eens gezegd dat een speler in twee mi
nuten moet laten zien wat hij waard is. Dat klinkt vreemd,
maar als je ervan uitgaat dat de meeste handelingen slechts
één seconde duren, dan kom je inderdaad per speler tot on
geveer twee voetbalminuten. Welnu, in de twee minuten
tegen Feyenoord heeft Clarence Seedorf laten zien dat hij
het waard is nog lang door het publiek gekoesterd te wor
den. En dat hij er nog lang niet is, dat weet hij volgens mij
als geen ander.
Klaas Vos
