1966 DE GEBOORTE VAM EEN
LEGENDARISCH TEAM
Zoals inmiddels breed is uit
gemeten in de media, is de
wedstrijd Ajax-Besiktas er
één met een nostalgisch tin
tje. Zevenentwintig jaar ge
leden stonden beide clubs
ook al eens in Europa-cup-
verband tegenover elkaar.
Ajax was toen nog een onbe
tekenende naam in Europa,
maar begon dat seizoen aan
een indrukwekkende opmars
naar de Europese top.
KICK OFF
NR. 8 - 25
GESTEUND DOOR DE PRINS
Het basiselftal van Ajax zoals
dat ook aantrad in de thuis
wedstrijd tegen Besiktas.
Staand van links naar rechts:
Ton Pronk, Frits Soetekouw,
Wim Suurbier, Gert Bals,
Theo van Duivenbode en
Ben Muller.
Zittend: Piet Keizer, Sjaak
Swart, Henk Groot, Co Prins
en Klaas Nuninga.
Bosporus. Teleurstelling was er bij Ko Prins, die buiten de
ploeg was gelaten ten faveure van Henk Groot, die, aldus
redeneerde Michels, was meer rust zou uitstralen dan de
soms wat onbesuisde Prins. Hartstochtelijk aangemoedigd
door 34.119 betalende toeschouwers vielen de Turken fel
aan, maar zagen hun spel koelbloedig ontregeld door
Pronk, Groot en uitblinker Muller. Ajax haalde
zonder kleerscheuren de rust.
Zeven minuten na de hervatting leek het toch nog even
fout te gaan toen Faruk Bals van dichtbij passeerde.
Acht minuten duurde de zenuwenoorlog voor Ajax: opgejut
door een uitzinnige menigte kopte Sanli net naast en appel
leerde Fenerbahce voor een handsbal bij de hoofdschudden
de scheidsrechter Dinov uit Bulgarije. Toen soleeerde Cruijff
op links langs Yavuz, gaf een lobje naar Swart en die schoof
de bal vanaf een meter of vijftien achter doelman Necmi.
Voor Besiktas het sein de zaken wat herder aan te pakken.
Ajax overleefde de aanslagen echter en kort nadat Muller
na een charge van Faruk enkele minuten op het gras had
gelegen, plaatste Pronk de bal op rechts in de vrije ruimte.
Piet Keizer won de sprint van Surenya, passeerde Yavuz en
tenslotte Necmi.
OP NAAR LIVERPOOL...
Het was Ajax dat op 13 oktober bij de loting in Florence
aanwezig mocht zijn, en zich in de tweede ronde glorie zou
verwerven in de historische mistwedstrijd tegen Liverpool.
Een sprookje werd geboren.
Tweemaal eerder was Ajax
present geweest bij het
toernooi der Landskampioe
nen. In het seizoen 1957-58
werd het Oostduitse Wismut
overtuigend verslagen,
maar had Vasas Budapest
glimlachend de kachel aan
gemaakt met de goedwil
lende Amsterdammers. Drie
jaar later verslikte Ajax zich
al in de eerste ronde in het armetierige Noorse Fredrikstad.
Wat sindsdien veranderd was, was de ongeëvenaarde lich
ting talent die was opgebloeid in De Meer, en die door trai
ner Rinus Michels was gekneed tot een soepel draaiend elf
tal. Routiniers als Swart, Keizer, Pronk en Muller waren aan
gevuld met jongens uit eigen kweek als Cruijff, Suurbier en
Hulshoff en enkele gerichte aankopen: Soetekouw, Nunin
ga, Bals en de teruggekeerde Groot en Prins. Maar een in
ternationale reputatie had Ajax nog allerminst.
Dat gold ook voor Besiktas Jimnastik Külübü, dat nog nim
mer een ronde had overleefd in een Europa-Cup.
Maar dat het Turkse voetbal niet makkelijk te bespelen
was, had DWS in 1964 gemerkt, toen de thuiswedstrijd te
gen Fenerbahge uit de hand liep en ontaardde in het moles
teren van de Deense scheidsrechter door de fanatieke aan
hang van de club uit Istanbul. Turks voetbal gold als onbe
kend en onberekenbaar.
In aanwezigheid van Prins Bernhard drukte scheidsrechter
Jack Taylor op 28 september de hand van aanvoerders Soe
tekouw en Necmi. Ajax trok meteen het initiatief naar zich
toe. Na een kwartier mocht Keizer even bij het strafschop
gebied een vrije trap nemen, zijn directe schot werd door
de voet van Surenya van richting veranderd, en Ajax leidde.
Besiktas stelde orde
op zaken. Een knal van Yusuf uit een vrije trap spatte via de
vuisten van Bals op de lat, en even later redde Necmi op
een goed schot van de verder nauwelijks opvallende Cruijff.
Na de rust schroefde Ajax het tempo op maar pas vijf minu
ten voor tijd kreeg Ajax waar het op had gehoopt: de hin
kende Keizer bereikte met een lange pass Bennie Muller,
die direct in de bovenhoek raakschoot: 2-0.
's Middags om vier uur glimlachte de zon vriendelijk aan de
hemel boven het Galatasaray-stadion aan de oevers van de
