DOOR HET OOG VAM DE NAALD
El
BIZJ
EN
IRRE
ZONDAG
WAT EEN WEDSTRIJD!
AJAX-RODA JC 1990...
TERUGSPEELBAL 1
IRon Willems was met de ge
lijkmaker "matchwinner" te
gen Roda JC in de laatste
thuiswedstrijd van het sei
zoen 1989-1990.
Foto: Louis van de Vuurst
Na vier jaar achtereen de
vlag te hebben moeten strij
ken in het tweegevecht om
de landstitel met PSV, leek
Ajax in 1990 eindelijk de
kampioensschaal voor het
grijpen te hebben. Met
slechts de wedstrijden tegen
Roda JC en NEC voor de boeg
had Ajax twee punten voor
sprong op de Eindhovenaren,
die Feyenoord en Haarlem
nog te kloppen hadden.
Winst op Roda zou Ajax zo
goed als zeker de landstitel
opleveren.
Het zou een bizarre middag
worden op die 29e april. De
emoties gierden in alle soor
ten en maten door De Meer.
Het uitverkochte stadion,
velen met de transistorradio
aan het oor, zag Ajax afwisselend stuntelen en stunten. De
landstitel vloog navenant in en uit het zicht.
De sfeervolle entourage in de volle bak zou Ajax moeten
stimuleren tot een passende apotheose van het seizoen en
daar zag het aanvankelijk ook naar uit. Ajax probeerde Ro
da JC meteen al de genadeklap te geven. Maar de Limbur
gers, die zelf nog kans maakten op Europees voetbal, gooi
den zich met verve in de strijd en verdedigden met man en
macht, na tien minuten ging het fout. Bergkamp speelde te
zacht terug op Menzo en zag daarbij John van Loen over
het hoofd. Bliksemsnel pikte de Roda-aanvaller het leer op,
omspeelde Menzo en gaf Ajax een flinke dreun: 0-1Bijna
was het even later weer raak, toen Pettersson de bal voor
de voeten van Hofman zag belanden. Menzo kon redden.
Naarmate de wedstrijd vorderde sloop er meer twijfel in
het spel van de thuisploeg. Zeker toen vanaf de tribunes
het bericht kwam dat PSV in Eindhoven tegen Feyenoord
de leiding had genomen. Ajax raakte erdoor verlamd, zo
leek het en de gelijkmaker van Feyenoord veranderde daar
weinig aan. Bergkamp had in de rust plaats gemaakt voor
Ron Willems en een kwar
tier voor tijd werd Wim
Jonk als extra strateeg in de
strijd gegooid.
TERUGSPEELBAL 2
Drie minuten later sloeg de
wanhoop definitief toe. Dit
keer speelde Richard Wit-
schge verkeerd terug op
Menzo en kon Van de Luer
in twee pogingen profite
ren. Het stond 0-2 en gedesillusioneerd begon het publiek
De Meer te verlaten. Maar zij die op weg naar huis hun au
toradio aan hadden gezet, sloegen zich onmiddellijk voor
het hoofd. Met de moed der wanhoop bleek Ajax ineens in
tien minuten meer klaar te kunnen maken dan in de tachtig
minuten daarvoor. Jonk kogelde op de vuisten van doelman
Bolesta en reageerde amper een minuut later attent op een
doorkopbal van Willems: 1-2.
ZINGEND NAAR HUIS
Met nog zes minuten te spelen gooide Ajax nog één keer
alles in de strijd. Drie minuten voor het slotsignaal werd de
inzet beloond. Dat gebeurde na een ouderwertse scrimma
ge. Via allerlei benen stuiterde de bal voor de voeten van
Stefan Pettersson. Tot ontzetting van de mensen op de tri
bune wachtte de Zweed met schieten. Te lang naar het
scheen, maar vanuit een ooghoek had hij gezien dat Ron
Willems er beter voor stond. Pettersson schoof de bal in de
voeten van zijn collega, die ook nog een urenlange seconde
wachtte alvorens de bal zuiver in de hoek te prikken.
Terwijl de spelers in een ordeloze kluwen bij de reserve
bank over elkaar heen rolden en op de tribunes wildvreem
de mensen elkaar om de hals vlogen, stuurde coach Been
hakker zijn pupillen weer het veld in om te pogen ook de
overwinning te forceren.
Dat lukte niet meer, maar niemand die daar om maalde.
Zingend ging het legioen naar huis. Een week later was het
weer present, nu onder het bordes van de schouwburg aan
het Leidseplein. Daarop stond de Ajax-ploeg die in Nijme
gen de landstitel in de wacht had gesleept.
Evert Vermeer
