AJAX SPORTPLOEG VAM HET JAAR
JOHN VAM LOEN EM ZIJN "QUICKIES"
Op maandagavond 9 november j.l. werd Ajax gehuldigd als
de Amsterdamse Sportploeg van het Jaar. De feestelijkhe
den, georganiseerd door de stichting Sportclub, vonden
plaats in het Marriot-hotel waar de complete Ajax-selectie
aanwezig was. Uit handen van Adrie Heyt nam aanvoerder
Danny Blind de "Jack van Zanten-trofee" voor de sportploeg
van het jaar in ontvangst. Bovendien kreeg Dennis Berg
kamp de prijs "Amsterdams Sportman van het Jaar".
KICK OFF
NR. 9- PAG.24
Iedere rechtgeaarde Ajacied kent natuurlijk het "Ajax
Nieuws" in het Stadsblad De Echo. Op de woensdag voor
iedere thuiswedstrijd verschijnt die speciale Ajax-pagina
in De Echo met daarop tal van wetenswaardigheden. Eén
van de vaste items in het "Ajax Nieuws" van De Echo is
een verhaal van één der Ajacieden zelf. Uit de editie van
Kick Off, van een paar weken terug is onderstaand artikel
geleend, uiteraard met toestemming van onze Echo
vrienden, de bijdrage van John van Loen.
"Iedere jongen die bij UW speelde, ging in Utrecht naar
de sportwinkel van Danfers. Daar kocht je je tenue-tje,
scheenbeschermers en natuurlijk je 'Quickies'. Het was
het enige merk schoenen dat ze bij Danfers verkochten.
Maar dat maakte niets uit, omdat je toch alleen maar die
schoenen wilde hebben. De zwarte Quicks, met de gele
strepen en zo'n dikke gele rand rond de enkel. Prachtig
vond je ze.
En wanneer je ze had gekocht, was je natuurlijk apetrots
op dat paar. Thuis hield je ze in je handen, keek ernaar,
liep er mee door het huis en zette ze s'avonds, wanneer
het tijd was om te gaan slapen, naast je bed. Netjes naast
elkaar, met de lange uiteinden van de veters in de schoen
gestopt. Met een blij gevoel, hetzelfde gevoel dat je ook
de avond voor Sinterklaas had, viel je in slaap.
De eerste Quickies die je kocht hadden zolen met vaste
noppen. Hoewel je heel blij was met je nieuwe kicksen,
wilde je eigenlijk het liefst schoenen met af schroef bare
noppen. Die waren pas echt mooi en stoer. Ze gaven een
prachtig geluid. Tik, tik, tik, tik, op de vloer van de kleed
kamer, in de gang van het
gebouw en op het tegelpad
naar het veld toe. In de
kleedkamer tikte je af en
toe expres wat vaker op de
grond. Jij had ze, liet je
daarmee merken. De Quic
kies met afschroefnoppen.
Toen ik in 1983 mijn eerste
contract bij FC Utrecht te
kende, hoefde ik mijn schoe
nen niet meer zelf te kopen.
Vanaf dat moment kreeg ik
ze en moesten ze alleen nog
maar bijdragen tot goede
prestaties. Ze werden een
stuk gereedschap. Of ze
mooi waren, was niet meer
belangrijk. Ze moeten nu al
leen nog maar perfect pas
sen en goed voor je voeten
zijn.
Soms vind ik dat wel jam
mer. Want naar een sport
zaak gaan voor nieuwe kick
sen, dat was toch wel iets aparts. Het bekijken, het pas
sen, nog een keer bekijken, het eerste besluit, de twijfel,
het definitieve besluit en afrekenen. Een heel ritueel.
Prachtig. Een soort verjaardag.
John van Loen
