WIJ VAN VAK O
OVERAL OM MIJ HEEN IS RUIMTE
NIKE EN DE
AJAX
TALENTEN
Op vrijdagmiddag 6 november vond in boekhandel Allert
de Lange aan het Amsterdamse Damrak de doop plaats van
een bijzonder boekje.
"Overal om mij heen is ruimte" is het schrijversdebuut van
Chris Keulemans. Keulemans is niet alleen programmama
ker bij De Balie en publicist in onder meer De XXIe eeuw
en De Volkskrant, maar ook keeper bij ASV Arsenal in Am
sterdam.
In zijn boek verhaalt Keulemans op een geheel eigen ma
nier over het keepersgevoel, de speciale relatie die een
doelverdediger met zijn strafschopgebied heeft, over het
balanceren van een keeper. Balanceren tussen twijfel en
zelfbewustzijn, angst en moed. Daar omheen verhaalt Keu
lemans van de zo herkenbare maar zelden op zo'n fijne ma
nier beschreven mini-wereld van een voetbalclub.
Prachtige verhalen zijn het, met één hoofdstuk gewijd aan
Stanley Menzo, favoriete keeper van Chris Keulemans.
Het was daarom ook bijna vanzelfsprekend dat één van de
twee "eerste" exemplaren van Overal om mij heen is ruimte
door Chris Keulemans aan de Ajax-keeper werd uitgereikt.
Stanley vertegenwoordigde de "voetbalkant" van Chris. De
literaire zijde werd vertegenwoordigd door schrijfster Rena-
te Dorrestijn die uit handen van de debutant het andere
"eerste" exemplaar kreeg aangeboden.
Kick Off was bij de uitreiking (en de fraaie speech van Stan
ley) aanwezig, las het boek en heeft meteen een suggestie
voor de voetballiefhebbers die het hoofd pijnigen over een
aardig kado aan vrienden en kennissen: Overal om mij heen
is ruimte van Chris Keulemans zal in dank worden aanvaard.
Overal om mij heen is ruimte is verschenen bij uitgeverij Van
Gennep en draagt het ISBN-nummer 90-6012-955-5.
Foto: Louis van de Vuurst
Vrolijke gezichten bij de on
dertekening van een con
tract. Kortgeleden verbon
den de jonge Ajax-talenten
Ignatio Tuhuteru (rechts op
de foto) en Tarik Oulida zich
aan de schoenenfabrikant
NIKE.
Nike verzorgt onder meer
het schoeisel voor de jonge
profs en de hoogste jeug-
delftallen.
Foto: Louis van de Vuurst
KICK OFF
NR. 9- PAG.21
We spreken af op 8 november, zo'n uur of half één. Als
even na de middag Jack van Gelder zijn wekelijkse portie
gif de ether braakt, begint het bij mij al een beetje te
kriebelen. Nog twee uur, en dan zit ik in het stadion, dan
gaat het weer beginnen. Zal ik wachten tot hij mij belt,
of zal ik zelf de hoorn ter hand nemen? Ik besluit tot het
laatste. De telefoon gaat enige keren over, er wordt op
genomen en ik hoor aan de andere kant iemand op wel
heel sombere toon "hallo, met Henk", zeggen.
Wat is er aan de hand? vraag ik hem. "Ik ga niet mee, ik
mag niet van Carole", luidt zijn doffe antwoord. Even
heb ik het idee dat het uitspuiten van mijn oren een paar
maandjes terug niet tot het gewenste resultaat heeft ge
leid of dat ik een verkeerd nummer heb gedraaid. Niets
van dat al blijkt waar te zijn. Henk mag niet mee van zijn
vrouw. Nu ben ik getrouwd met een vrouw die niet be
kend staat als een soepel tiep, maar om te zeggen dat zij
het in haar hoofd zal halen om mij te verbieden naar De
Meer te gaan... dat gaat te ver.
"We gaan naar een fototentoonstelling in het Stedelijk
Museum", gaat Henk in volledig ongeloofwaardige op
gewektheid verder.
Er moet zich tussen woensdagavond na de wedstrijd te
gen de Portugese middenmoter en zondagmiddag iets
vreselijks hebben afgespeeld in Huize Bos, anders kan ik
het trieste geluid van deze gewoonlijk van enthousiasme
overborrelende Drentse keuterboer niet verklaren.
Had hij de afwas weer eens "half" gedaan? was hij weer
eens totaal bezopen thuisgekomen? Had hij geknoeid
met de aankomsttijden van zijn postduiven?
Wat de ware oorzaak was zal waarschijnlijk eeuwig een
raadsel blijven. Maar één ding staat als een paal boven
water: Henk heeft thuis niet veel in de melk te brokke
len.
E. Vanzet
