Dl
ERE
IE
FINALE,
TWEEDE WINST
AJAX-
IMTERNAZIOIUALE
De tweede achtereenvolgen
de Europa-Cupfinale waar
voor Ajax zich had ge
plaatst, genereerde mis
schien nog wel meer emoties
dan die op Wembley. Dat
had allerlei redenen: aller
eerst werd de wedstrijd in eigen land gespeeld: in het Feye-
noord-stadion in Rotterdam. Weliswaar 'vijandelijk' gebied,
maar wel het stadion waar eerst Feyenoord met 1-5 was af
gedroogd en vervolgens de bekerfinale tegen FC Den Haag
winnend was afgesloten.
Voor een derde parel aan de kroon was dan ook geen beter
decor denkbaar dan dat van De Kuip.
Een andere reden was de tegenstander, FC Internazionale.
Een heel wat grotere naam dan Panathinaikos een jaar eer
der was geweest. De Milanezen met het prachtige blauw
zwarte shirt hadden in 1964 en 1965 de Europa Cup gewon
nen, maar het type voetbal dat Inter hanteerde had in het
noorden van Europa maar weinig fans: catenaccio werd
door velen gezien als anti-voetbal Het flitsende Ajax-voet-
bal moest daar maar eens een eind aan maken. Daarbij had
Inter zich eerder dat seizoen niet geliefder gemaakt door
via een protest een 7-1 afstraffing bij het Borussia Mön-
chengladbach van Günter Netzer ongeldig verklaard te krij
gen nadat spits Boninsegna door een Colablikje uit het pu
bliek was geraakt. Daarna had Inter zich via een 'dubbeltel-
lend' doelpunt bij Standard Luik en tweemaal 0-0 plus straf
schoppen tegen Celtic naar de finale gespeeld. Dat was heel
wat minder overtuigend dan Ajax had gedaan.
GROTE INTER-NAMEN
Inter-coach Giovanni Invernizzi kon echter bogen op een
team met veel grote namen. Giacinto Facchetti, Roberto Bo
ninsegna, de grillige aanvalsleider, de pijlsnelle Braziliaan
Jair, en op het middenveld
Frustalupi en aanvoerder
Sandro Mazzola, de man
van de subtiele pass. Een
andere "grootheid", Mario
Corso, ontbrak echter. Hij
was geschorst. Toch was In-
ter veruit de underdog tegen Ajax dat de aanhang massaal
naar Rotterdam zag trekken. Al op de middag van die 31e
mei was Rotterdam overstroomd met Ajacieden die een
voorschotje namen op het feest van die avond.
Alles liep die avond zoals Ajax het zich gewenst had. Cruijff,
met de 19-jarige Oriali als bewaker, kreeg na drie minuten
het eerste kansje, vlak daarop gevolgd door een snoeihard
schot van Neeskens op de vuist van doelman Bordon. Te
genslag was er voor Inter toen Giubertoni na een actie van
Blankenburg geblesseerd uitviel. Vijf minuten nadat Bertini
hem was komen vervangen, dreunde Krol een vrije trap
loeihard op de Italiaanse paal. Pas in de 30e minuut ver
scheen Inter voor het eerst dreigend voor Stuy toen Bonin
segna de buitenspelval omzeilde maar net naast mikte. Vijf
minuten later liep Sjaak Swart met de armen juichend om
hoog uit de doelmond terug, maar nam zichzelf in de ma
ling. ledereen had gezien dat hij de bal met de hand in het
doel had geslagen. Na een kansrijk schot van Gerrie Mühren
floot de voortreffelijke Franse scheidsrechter Helies voor
rust. Tijdens de pauze keken de Ajacieden op de volgepakte
tribunes elkaar vragend aan: Ajax dicteerde de wedstrijd,
maar waar bleven de doelpunten? Drie minuten nadat Maz
zola de bal voor de tweede helft aan het rollen had ge
bracht, kwam het antwoord op die vraag. Suurbier kreeg
ruimte op rechts, en trok de bal hoog voor. Bordon liep uit,
maar kwam daarbij in botsing met Oriali, en Cruijff maakte
onmiddellijk gepast gebruik van de situatie door de bal in
het doel te schuiven: 1-0. Inter repliceerde met een schot in
het zijnet van Boninsegna en een uitbraak van Frustalupi en
Mazzola, die Stuy uitlopend klaarde.
WEER CRUIJFF
KICK OFF
NR. 9- PAG.14
Onder het toeziend oog van
arbiter Helies schudden
Sandro Mazzola en Piet Kei
zer elkaar de hand vóór het
begin van Ajax - Internazio
nale in de Rotterdamse
Kuip.
Ajax deelde in de 78e minuut de beslissende klap uit. Piet
Keizer zette de bal uit een vrije trap scherp voor, en Cruijff
zorgde koppend voor 2-0. Er kwamen nog meer kansen
voor Ajax via schoten van Haan en Mühren, terwijl een vrije
trap van Boninsegna rakelings over Stuys doel vloog. Maar
het legioen was meer dan tevreden toen aanvoerder Pietje
Keizer de cup omhoog hief.
Inter-trainer Invernizzi mopperde nog wat over het eerste,
mazzelige, doelpunt en over de scheidsrechter, die hij een
home referee noemde, maar Facchetti en Mazzola gaven
ronduit toe dat Inter kansloos was geweest. De internatio
nale pers sloot zich bij die mening aan en bazuinde in alle
talen dat het 'echte' voetbal had gewonnen.
Ajax kwam donderdagmiddag de Europa Cup showen op
het balkon van de Stadsschouwburg, waar net als een jaar
eerder de bevolking van Amsterdam was samengestroomd.
'Een-nul is niks, twee-nul is wat, Inter hep op ze flikker ge
had', klonk het in rond Amsterdams. Drie titels in één sei
zoen!.
Evert Vermeer
