DE HISTORIE GENOA
'.XzfT
29
Met Genoa 1893 trof Ajax een tegen
stander die het nooit eerder in een Euro
pa Cup of zelfs een vriendschappelijke
wedstrijd tegenkwam. Maar wel een
club met een prachtige historie en een
hartverwarmende traditie.
Zoals de huidige officiële clubnaam al
doet vermoeden werd Genoa aan het
eind van de vorige eeuw opgericht. Het
was de eerste Italiaanse voetbalclub die
zich als vereniging presenteerde. Na
tuurlijk werd er al overal gevoetbald
maar nog niet in clubverband. De bloei
ende havenstad Genua had uiteraard
vele contacten met Engeland. Veel En
gelse handelsondernemingen hadden
een kantoor in Genua en zij waren het
die op 7 september 1893 de Genoa
Cricket and Athletics Club oprichtten.
"Genoa" dus, op z'n Engels en niet "Ge-
nova", zoals de stad in het Italiaans
heet, of "Genua", wat de vertaling daar
van is. Nog te vaak tonen diverse media
zich onzorgvuldig en schrijven klakke
loos "Genua" als clubnaam op. Jammer,
want juist dat Engelse tintje speelt een
belangrijke rol in de geschiedenis van
Genua en geeft een speciaal tintje aan
Ajax' tegenstander van hedenavond.
Eerste kampioen
Genoa heeft diverse records op haar
naam staan. De meeste stammen uit
lang vervlogen dagen maar zijn daarom
niet minder fraai.
Vijf jaar na de oprichting veroverde Ge
noa voor het eerst de landstitel. En dat
gebeurde in het eerste jaar dat er om
een kampioenschap van Italië werd ge-
De kampioensptoeg van Genoa uit het
seizoen 1923-1924.
voetbald. In 1898 gebeurde dat nog in
toernooivorm. Op één dag werd dat
toernooi afgewerkt (8 mei 1898 in Turijn)
en de andere deelnemers kwamen alle
maal uit Turijn: Internazionale di Torino,
Ginnastica di Torino en FC Torinese! Na
verlenging versloeg Genoa in de finale
Internazionale di Torino met 2-1
In kampioensformatie komen de Engel
se wortels van de club sterk naar voren,
gezien namen als Spencer, Leaver,
Dapples en Baird.
Het volgende jaar werd de titel gepro
longeerd en veranderde Genoa Cricket
and Athletics Club de naam in Genoa
Football Club.
In 1904 werd de zesde landstitel in de
wacht gesleept. Voorlopig de laatste,
want Genoa moest tot 1915 wachten tot
het volgende kampioenschap werd be
haald. Dat gebeurde in een al heel wat
volwassener competitie dan in het eer
ste decennium van de eeuw. Het sterke
Genoa van toen (met nog slechts één
Engelse naam in de gelederen: Walsing-
ham) kreeg echter niet de kans meer ti
tels de haven van Genua binnen te lood
sen. De Eerste Wereldoorlog zorgde
voor een onderbreking tot 1920.
In 1923 en 1924 werden de laatste twee
kampioenschappen veroverd en na dat
van 1924 kreeg Genoa de primeur van
het scudetto, het Italiaanse groen-wit-
rode wapen dat de kampioensploeg op
het shirt mag dragen. Negen keer kam
pioen van Italië. Het wachten was op
nummer tien, een mijlpaal én het recht
een gouden ster als teken van tien
landstitels naast het scudetto te laten
prijken. Maar dat zo begeerde tiende
kampioenschap kwam niet, al was Ge
noa er in 1925 héél dichtbij.
I
Vijf beslissingswedstrijden
Genoa speelde het eerste deel van de
competitie in de regionale afdeling Lega
Nord, afdeling A, waar het met één punt
voorsprong op Modena kampioen werd.
De kampioen van afdeling B was Bolog
na en omdat de noordelijke competitie
veruit de sterkste van Italië was, maakte
de uiteindelijke kampioen een grote
kans om de landstitel in de wacht te sle
pen tegen de "mindere" kampioen van
de Lega Sud.
Maar voor het zover was moesten Bo
logna en Genoa elkaar in een dubbele fi
nale bestrijden. De eerste wedstrijd - in
Bologna - werd gewonnen door Genoa:
2-1De thuiswedstrijd zou een formali
teit zijn, was de algemene mening maar
Genoa liet zich verrassen en deze keer
ging de 2-1 zege naar Bologna. Dat
maakte een extra wedstrijd nodig, te
spelen in Milaan op het veld aan de Viale
Lombarda. Genoa ging met een 2-0
voorsprong rusten, alles leek in kannen
en kruiken. Vlak na rust drong Bologna
fel aan, scoorde (2-1) en hield de Geno-
ani onder druk. Een onoverzichtelijke si
tuatie, waarbij de bal volgens de Bolo-
gna-spelers in het doel, en volgens de
Genoa-mannen daarnaast was gegaan,
werd gevolgd door een invasie van het
overwegend Bologna-getinte publiek.
Scheidsrechter Mauro liet zich intimide
ren en...kende een doelpunt toe: 2-2.
Opnieuw moest er een beslissingswed
strijd worden vastgesteld. Dit keer vond
die plaats in Turijn, op 5 juli 1925. Weer
speelden Genoa en Bologna gelijk, 1 -1
en na de wedstrijd schoten wat al te en
thousiaste Bologna-supporters hun
meegebrachte geweren leeg. Twee Ge
noa-supporters werden (niet ernstig) ge
wond maar het voorval verhitte de toch
al behoorlijk op de proef gestelde ge
moederen dusdanig dat de voetbalbond
besloot de vijfde beslissingswedstrijd op
9 augustus (hartje zomer dus) te laten
spelen in Milaan. Zonder publiek en op
een uur dat iedereen nog lag te slapen:
7 uur 's morgens! Aldus geschiedde en
in de vroege ochtend van die 9e augus
tus versloeg Bologna Genoa met 2-0 om
later met twee eenvoudige overwinnin
gen de vertegenwoordiger uit het zuiden
te verslaan en kampioen van Italië te
worden.
Degradatie-promotie
Die slag kwam Genoa niet meer te bo
ven. Ondanks het aantrekken van de Ar
gentijnse voetbalmeester Guillermo Sta-
