4
7
OUDE DOOS
•Mi' ®g
ANDRE B.V.
TABAK EN KADOSHOP
7
Op 8 augustus 1973 werd hij, huilend
van emotie, het veld van het Olym
pisch Stadion afgedragen op de
schouders van zijn meedespelers,
een kwartier voor het einde van de
wedstrijd AjaxTottenham Hotspur,
speciaal georganiseerd ter meerdere
eer en glorie van Sjaak Swart.
Ajax was in volledige oorlogsbepak
king verschenen, en dat wou wat
zeggen destijds.
Dat voorjaar was de derde Europa
cup op rij aan boord gesleept, en er
was geen reden om aan te nemen
dat niet even zo vrolijk een vierde
exemplaar zou volgen. De zoveelste
kwestie-Cruijff was die week in der
minne geschikt en de frêle Beton-
dorper had er zin in die avond.
Voordat de Spurs fatsoenlijk warmge-
draaid waren, waren ze al volledig
platgewalst en had Pat Jennings
driemaal de bal achter zich horen
ploffen. Het werd tenslotte een gena
dige 4-1, en Ajax zou, zo leek het,
nieuwe successen gaan najagen;
zonder Sjaak maar in ieder geval mét
Johan.
Maar die wedstrijd zou het eind van
een tijdperk inluiden, in meer opzich
ten dan menigeen zal hebben ver
moed. Twee weken later was Johan
Cruijff vertrokken naar Barcelona en
daarmee begon de internationale af
takeling van het onaantastbare Ajax;
binnen twee jaar was driekwart van
het eens zo vermaarde team elders
aktief, een bitter gelag voor de Ajax-
fans, maar in ieder geval waren de
gloriedagen met een fraaie symboliek
afgesloten.
Sjaak Swart immers had het allemaal
meegemaakt: hij was 23 jaar lid van
Ajax geweest, was in het eerste ge
debuteerd toen de premies en sala
rissen in het betaalde voetbal nog in
losse guldens werden uitgedrukt, had
de succesrijke jaren rond 1960 mee-
Staatsloterij -^-i
EEN ECHTE AJACIED KOOPT ZIJN
SIGAAR OF SIGARET BIJ ANDRÉ.
V00RVERK00P-AJAX-CARRÉ-0L. STADION
schuin t/o de molen
ANDRÉ AMSTERDAMSEWEG 149
AMSTELVEEN Tel.: 020 - 41 55 90
Een emotioneel moment in het voetballeven van Sjaak Swart. Zijn laatste officiële wedstrijd voor
Ajax-1 zit er op en op de handen van zijn clubmakkers (herkenbaar zijn Ruud Krol en Piet Keizer) krijgt
Sjakie zijn ereronde in het Olympisch Stadion, waar Ajax de afscheidswedstrijd tegen Tottenham
Hotspur met 4-1 won.
gemaakt, de inzinking daarna, en de
wederopleving van 1966 die tenslotte
culmineerde in de verovering van
Europa.
Sjaak Swart had, kortom, alle reden
om verzadigd te zijn maar was dat
niet. Dat hij op 35-jarige leeftijd had
besloten te stoppen was niet omdat
hij er genoeg van had, of omdat hij
niet meer mee kon komen, het was
een beslissing van gevoel plus lo
gisch verstand. Swart voelde de
adem van de nieuwe generatie in de
nek in de persoon van Johnny Rep.
Die solliciteerde hevig naar Sjaak's
rechtsbuitenplekkie en begon steeds
vaker de voorkeur van de technische
leiding te krijgen. Ondanks al zijn
ambitie voelde de sigarenhandelaar
uit de Pontanusstraat wel met zijn
klompen aan dat hij zich gewonnen
zou moeten geven, en dat hij beter
de eer aan zichzelf zou kunnen hou
den en stoppen voordat hij tot een
beklagenswaardige bankzitter zou
worden gedegradeerd.
In 1950 kwam Sjaak Swart bij Ajax
binnen als jochie van twaalf. Hij had
een jaartje in de jeugd van OVVO
gespeeld, een jeugdzonde die de le
gende van Swart als personificatie
van Ajax enigszins geweld aandoet.
Met nog enkele jongetjes werd Sjaak
bij een proefwedstrijdje uit het ruime
aanbod gepikt, en hij begon zijn weg
langs de jeugd- en lagere elftallen,
waarbij zijn produktiviteit niet onop
gemerkt bleef.
