SLECHTS OP BEZOEK.
Bert Haanstra,
Filmer
43
Bert Haanstra is één van Nederlands grootste filmregisseurs en
komt al een dikke veertig jaar naar de wedstrijden van Ajax.
De op 31 mei 1916 in Holten geboren cineast maakte zo'n veertig
films en werd overstelpt met (ook internationale-) prijzen, waaronder
een Oscar, de Grand Prix van Cannes, de Gouden Beer (Berlijn) en
de British Academy Award.
De meest bekende films van de meester zijn: Spiegel van Holland,
Fanfare, De Stem van het Water, Alleman, Glas, Rembrandt, Schil
der van de Mens en Bij de Beesten Af.
Een laat excuus
Er is één thuiswedstrijd tussen Ajax en PSV geweest die ik nooit
zal vergeten, omdat ik die topper minstens een kwartier lang hin
derlijk heb verstoord.
Dat mij juist de Ajax—PSV ontmoeting van vandaag werd gevraagd
een stukje voor het programma te schrijven, geeft me de gelegen
heid om nu eindelijk eens uitleg te geven en alsnog m'n spijt te be
tuigen voor de door mij veroorzaakte herrie.
Ik geef toe: 't is een wat late spijt, maar ik wil er nu eindelijk wel
eens van af.
Het gebeurde op zondag 18 april 1982, toen Ajax en PSV in het
Olympisch Stadion ontmoetten.
Beide clubs stonden —elk met 45 punten— bovenaan de ranglijst.
Er waren nog maar 5 wedstrijden te gaan, maar Ajax had als doel
saldo wél 23 goals méér!
Het was in de dagen dat Johan Cruijff nog 'bij ons' speelde, net als
Frank Rijkaard en Win Kieft. De periode waarin Gerald Vanenburg
nog normaal Ajacied was en aanvoerder Soren Lerby nog nauwe
lijks van Johnny van 't Schip gehoord had, want die was nét bij 't
eerste.
Hans Galjé zat eindelijk eens niet op de bank.
Bij PSV speelde de Van der Kerkhof-tweeling allemaal mee, maar
ook Wildschut, Poortvliet en Koolhof, terwijl een zekere Jung-Moog-
Huh, van oorsprong Koreaan, de opdracht had Cruijff uit te schake
len, zo mogelijk met toegestane middelen. Na de rust werd Cruijff
dan ook vervangen door Tsjeu-la-Ling, van oorsprong Hagenaar.
Maar nu de verstoring:
In die periode was ik bezig een film over Nederland te maken in
opdracht van het Ministerie van Buitenlandse Zaken ten behoeve
van enig 'Holland-promotie'.
Ik besloot ons land dit keer hoofdzakelijk op te nemen vanuit een
laag en langzaam vliegende helicopter. Die luchtopnamen wissel
den af met gelijktijdig opgenomen shots van hetzelfde onderwerp,
nu vanaf de begane grond gezien. Een enkele keer lieten we lucht
opnamen van een bekende plek of gebouw volgen op hetzelfde on
derwerp in miniatuur op Madurodam omringd door zéér grote
mensen.
Als voetballiefhebber en vele jaren verknocht aan Ajax, leek 't me
wenselijk om bij die Holland-promotie ons voetbal niet te vergeten.
Dat werd dus Ajax-PSV in het Olympisch Stadion, gevuld door
63.000 toeschouwers.
'Kassa!!' En zónder aftrek van boetes wegens wanordelijkheden.
Ik zou met een helicopter die mij, enige weken door de Luchtmacht
ter beschikking was gesteld, een paar rondjes boven het stadion
weggeven.
Met de 2e camera die zich op de ere-tribune bevond, was de af
spraak gemaakt dat die te zelfder tijd zou opnemen vanaf het mo
ment dat de helicopter de Marathon-toren gepasseerd was en zich
linksom draaiend langs de rand van de tribunes naar de ere-tribune
begaf. Dit in de hoop dat er tijdens dat stukje vlucht een Ajax-
aanval zou plaatsvinden.
Bij het begin van het 'rondje' kon je enigszins berekenen of de aan
val op het juiste moment zou plaatsvinden, maar verder moest je er
maar 't beste van hopen. Laat nou de eerste drie keer de aanval
onderbroken worden vóór de Ajax-voorhoede het PSV-doelgebied
had bereikt. Steeds weer viel het spel dood als we nét begonnen
op te nemen. De derde keer was het een corner, maar wij zaten al
weer aan de andere kant vóórdat die genomen werd.
Na vier mislukte rondjes hebben we ons enigszins beschaamd een
eindje teruggetrokken, maar even later probeerden we het toch
maar opnieuw. En wéér ging het mis. Het kan verbeelding zijn ge
weest, maar ik meende duidelijk tezien dat scheidsrechter Jan Kei
zer op een gegeven moment waarschuwend een toornig vingertje
naar ons opstak.!
Eindelijk na 7 rondjes hadden we beet. 't Was weliswaar geen ge
weldige aanval, maar er was tenminste eindelijk iets te doen in het
doelgebied.
Dezelfde aktie kon in de montage overgenomen worden door het
short van de camera op de ere-tribune, om die weer aan te sluiten
op het vervolg van het helicopter-shot.
Maar ik besefte maar al te goed en niet zonder enig schuldgevoel,
dat onze helicopter intussen onbehoorlijk veel herrie en hinder had
veroorzaakt en dat er vele verwensingen vanaf de tribunes naar bo
ven waren gericht.
We verdwenen dan ook zo snel mogelijk uit het gezicht. Op het
scorebord was de stand nog steeds 0-0. Dat bleef het tot de
pauze.
Drie minuten na de rust viel al de eerste goal voor Ajax. Het werd uit
eindelijk 3-0. Toch nog een gelukje naast enig knagend schuldgevoel.
Maar wel opvallend dat alle drie goals nè ons vertrek vielen....
Een plezierige middag toegewenst!
