DE AUONTIIRIE
Dennis van Wijk na omzwervingen terug i
f
Een hoogtepunt in mijn Norwich-tijd
was de League Cup-final. Die wonnen
we, in 1985 geloof ik, met 1 —0 van
Sunderland. Ja, op Wembley. Een
onvergetelijke ervaring al gaat er als je
terugkijkt, vreselijk veel aan je voorbij.
Het is zo'n kabaal dat je elkaar op het
veld op een meter afstand niet verstaat.
De donderdagavond voor de finale, die
op zondag werd gespeeld, gingen we
met de trainers en de manager nog
eens flink stappen, zo werd sfeer
gekweekt.
Groot was alom de verrassing toen
Ajax een kleine maand terug meldde
dat het de Nederlandse verdediger van
Club Brugge, Dennis van Wijk, aan de
selektie had toegevoegd.
De uitbreiding van de spelersgroep
was noodzakelijk geworden door de
ernstige blessure die Sonny Silooy
tijdens de oefencampagne opliep.
In defensief opzicht behoefde Ajax
meer zekerheid en die vond men in de
25-jarige Dennis van Wijk.
Geen onbekend gezicht overigens, dat
van Dennis, want zeven jaar geleden
proefde hij bij Ajax voor het eerst van
het fenomeen betaald voetbal. Dennis
kwam van De Volewijckers en vond
een plaats in het tweede elftal waar hij
samenspeelde met onder anderen
Johnny van 't Schip, Sonny Silooy,
Sjaak Storm en Stanley Menzo.
Dennis van Wijk, twinkelende ogen en
duidelijke sporen van de Vlaamse
tongval, over dat Ajax-jaar: 'De
overgang van Volewijckers naar Ajax
was groot, veel meer en intensiever
trainen, maar toch ging het best lekker.
Alleen, aan het eind van het seizoen
kreeg ik een terugslag. Er was een
duidelijk neergaande lijn, terwijl het feit
dat mijn vader trainer was in feite een
extra drempel betekende. Kortom, ik
voelde me niet zo happy.
Aan het eind van het seizoen speelden
we met Ajax een toernooi in Frankrijk,
Montaterre, en daar kwam ik in kontakt
met Norwich City. Zij boden me aan op
proef te komen trainen en dat avontuur
zag ik wel zitten.
De eerste dag dat ik daar zat wist ik al
dat het me er enorm zou bevallen. De
opvang was geweldig, ook omdat bijna
alle spelers van Norwich van ver buiten
de stad kwamen. Liverpool, Glasgow,
Ierland.
Die gasten zorgden wel dat je niet
eenzaam op een kamertje ging zitten.
Nee, je moest mee en zo ontstond er
een fantastische band. Daarbij had ik
het geluk om snel in het eerste te
komen, terwijl ik vooraf al vrede had
met een plekkie in het tweede. Je kan
als broekie natuurlijk geen kapsones
hebben. Ik had het avontuur gezocht
en ik had niets te verliezen.'
League Cup, degradatie,
promotie
In korte tijd heeft Dennis zijn eerste
stappen in het profvoetbal uit de
doeken gedaan. In de Engelse eerste
divisie hield de jonge, nog onervaren
verdediger, het uitstekend vol en
groeide uit tot een vaste waarde in het
elftal van de 'Canaries.'
Dennis: 'Norwich was net
gepromoveerd naar de First Division
en dat was een onvergetelijke ervaring,
dat begrijp je. be sfeer was geweldig.
Je privé-leven werd niet zo bepaald
door het voetbal. Je kon, binnen de
perken, doen en laten wat je wilde, als
je zaterdags maar alles gaf. De
levenswijze was niet wat je hier
'professioneel' zou noemen maar
wanneer je presteerde werd er niet
gezeurd. En gezeurd werd er ook niet
over blessures, had je een pijntje dan
speelde je gewoon met pijn.
Het winnen van de Cup werd jammer
genoeg gevolgd door een domper. Ten
tijde van de Final stonden we redelijk
safe in de kompetitie. Tenminste, we
dachten dat we veilig stonden. Door
alle feestelijkheden, we moesten de
Cup in alle omliggende dorpen
showen, schoot de kompetitie er bij in