DE AUONTIIRIE Dennis van Wijk na omzwervingen terug i f Een hoogtepunt in mijn Norwich-tijd was de League Cup-final. Die wonnen we, in 1985 geloof ik, met 1 —0 van Sunderland. Ja, op Wembley. Een onvergetelijke ervaring al gaat er als je terugkijkt, vreselijk veel aan je voorbij. Het is zo'n kabaal dat je elkaar op het veld op een meter afstand niet verstaat. De donderdagavond voor de finale, die op zondag werd gespeeld, gingen we met de trainers en de manager nog eens flink stappen, zo werd sfeer gekweekt. Groot was alom de verrassing toen Ajax een kleine maand terug meldde dat het de Nederlandse verdediger van Club Brugge, Dennis van Wijk, aan de selektie had toegevoegd. De uitbreiding van de spelersgroep was noodzakelijk geworden door de ernstige blessure die Sonny Silooy tijdens de oefencampagne opliep. In defensief opzicht behoefde Ajax meer zekerheid en die vond men in de 25-jarige Dennis van Wijk. Geen onbekend gezicht overigens, dat van Dennis, want zeven jaar geleden proefde hij bij Ajax voor het eerst van het fenomeen betaald voetbal. Dennis kwam van De Volewijckers en vond een plaats in het tweede elftal waar hij samenspeelde met onder anderen Johnny van 't Schip, Sonny Silooy, Sjaak Storm en Stanley Menzo. Dennis van Wijk, twinkelende ogen en duidelijke sporen van de Vlaamse tongval, over dat Ajax-jaar: 'De overgang van Volewijckers naar Ajax was groot, veel meer en intensiever trainen, maar toch ging het best lekker. Alleen, aan het eind van het seizoen kreeg ik een terugslag. Er was een duidelijk neergaande lijn, terwijl het feit dat mijn vader trainer was in feite een extra drempel betekende. Kortom, ik voelde me niet zo happy. Aan het eind van het seizoen speelden we met Ajax een toernooi in Frankrijk, Montaterre, en daar kwam ik in kontakt met Norwich City. Zij boden me aan op proef te komen trainen en dat avontuur zag ik wel zitten. De eerste dag dat ik daar zat wist ik al dat het me er enorm zou bevallen. De opvang was geweldig, ook omdat bijna alle spelers van Norwich van ver buiten de stad kwamen. Liverpool, Glasgow, Ierland. Die gasten zorgden wel dat je niet eenzaam op een kamertje ging zitten. Nee, je moest mee en zo ontstond er een fantastische band. Daarbij had ik het geluk om snel in het eerste te komen, terwijl ik vooraf al vrede had met een plekkie in het tweede. Je kan als broekie natuurlijk geen kapsones hebben. Ik had het avontuur gezocht en ik had niets te verliezen.' League Cup, degradatie, promotie In korte tijd heeft Dennis zijn eerste stappen in het profvoetbal uit de doeken gedaan. In de Engelse eerste divisie hield de jonge, nog onervaren verdediger, het uitstekend vol en groeide uit tot een vaste waarde in het elftal van de 'Canaries.' Dennis: 'Norwich was net gepromoveerd naar de First Division en dat was een onvergetelijke ervaring, dat begrijp je. be sfeer was geweldig. Je privé-leven werd niet zo bepaald door het voetbal. Je kon, binnen de perken, doen en laten wat je wilde, als je zaterdags maar alles gaf. De levenswijze was niet wat je hier 'professioneel' zou noemen maar wanneer je presteerde werd er niet gezeurd. En gezeurd werd er ook niet over blessures, had je een pijntje dan speelde je gewoon met pijn. Het winnen van de Cup werd jammer genoeg gevolgd door een domper. Ten tijde van de Final stonden we redelijk safe in de kompetitie. Tenminste, we dachten dat we veilig stonden. Door alle feestelijkheden, we moesten de Cup in alle omliggende dorpen showen, schoot de kompetitie er bij in

AJAX ARCHIEF

Programmaboekjes (vanaf 1934) | 1989 | | pagina 28