Sir Stanley Menzo
"fir fvef» Oranje van me afgezet"
Stanley Menzo maakte, op z'n
zachtst gezegd, roerige tijden door.
Het hele seizoen speelde de man,
die onomstreden de keeper met het
meeste pure talent van Nederland is,
een beetje onder zijn normale kun
nen. De bijzondere vorm was er niet,
zoals het hele Ajax-elftal lange tijd
wat onder het niveau presteerde.
Dat het één invloed heeft op het
ander staat buiten kijf.
Ook een doelman is afhankelijk van
de vorm van zijn ploeg, maar Stan is
de eerste om toe te geven dat hij niet
in zijn beste doen was. Blijft staan
dat Menzo met zijn atletische vermo
gens, zijn uitstraling en zijn, in vele
internationale wedstrijden opgedane
ervaring, zeker tot de top-drie
keepers van Nederland behoort.
Oranje-domper
Juist in dit wat vreemde seizoen leek
het alsof Stanley eindelijk zijn kans in
Oranje zou krijgen. Een verdiende
kans want al jaren is Stanley Menzo
een gewaardeerde kracht in eerst het
UEFA-elftal, en daarna Jong Oranje
en het Olympisch Elftal,
ledereen weet wat Stanley kan, los
van een wat betere of mindere vorm.
Toen achter elkaar Hans van Breuke-
len en Joop Hiele geblesseerd raak
ten, was Stanley ook de logische vol
gende man voor Oranje. Tenminste
dat was voor velen zo. Jaren van ge
duld en bescheidenheid zouden
daarmee worden beloond.
Echter, bondscoach Thijs Libregts
besliste anders. Opeens werd Theo
Snelders in Aberdeen, na wat voor
zetten van de pers, ontdekt.
Erger, zelfs een plaats bij de selektie
voor de wedstrijd tegen Rusland, cru
ciaal met het oog op de WK-match
tegen West Duitsland, werd de ont
stelde Menzo niet gegund.
Edward Metgod, vele, vele jaren bui
ten beeld, was plotseling Libregts'
tweede man.
In de eerste reakties tegenover de
pers liet "Sir" Stanley zich opmerke
lijk bescheiden, bedeesd zelfs, over
de kwestie uit. Als een echte gentle
man zocht hij eerst de fout bij zich
zelf. Hij sprak vooral over de mindere
vorm die hem parten had gespeeld
en niet over de pijn die het niet-
selekteren voor Oranje hem had
gedaan. Maar binnenin woedde die
pijn wel degelijk. Na alles een beetje
verwerkt te hebben wil Stanley zijn
ware zegje over de "zaak Oranje"
wel doen.
Stanley:"ln het begin heb ik me
bewust ingehouden. Ik wilde de zaak
niet méér kwaad doen met ongekon-
troleerde opmerkingen. Maar ik heb
er lang over nagedacht en ik ben tot
de konklusie gekomen dat ik het niet
allemaal gelaten over me heen kan
laten gaan.
Ik vind dat ik niet helemaal juist be
handeld ben. Dat ik niet gekozen
werd in de Oranje-selektie deed pijn.
Maar ik voelde het wel al aankomen.
Vanaf de blessureproblemen met
Hiele en Van Breukelen dook plotse
ling de naam Snelders op.
Ze zijn naar hem gaan kijken,
hebben in Aberdeen met hem
gesproken. Geen probleem hoor,
maar met mij is geen enkel kontakt
gezocht. Dat vond ik toch merkwaar
dig. Kijk, ik had er nog vrede mee
gehad wanneer er eerlijk was
gezegd:'Luister Stan, je vorm is niet
in orde. Snelders speelt maar je
hoort er wel bij.'
Dan weet je dat er vertrouwen is. Dat
kan je zelfs helpen door een mindere
periode heen te komen. Nu niets,
maar wél er boven op die selektie
4
