DE BEKERS IUN AJAX:
1971
6
slechts een club in Europa, het Schot
se Celtic, in 1967 had weten te
voltooien.
De ambities werden al meteen bij het
begin van het seizoen enigszins ge
temperd door een taaie liesblessure
van de centrale pion in de plannen, Jo-
han Cruijff. Voor de frele Betondorper
in de ploeg terugkeerde, had Ajax ze
ven punten verloren en keek dus met
een al tegen een achterstand aan. Een
achterstand overigens die gaandeweg
het seizoen weer werd ingelopen om
tenslotte uit te monden in een nek-aan-
nekrace in de slotfase.
In de Europacup werden inmiddels
twee weinig aansprekende tegenstan
ders opzij geduwd: 17 Nendori uit Al
banië en de Zwitsers van FC Basel.
Hiep hoi, Heracles
Op 8 november 1971 begon voor Ajax
het bekertoernooi met een duel bij en
tegen Heracles in de tweede ronde.
Voor de eerste ronde was Ajax als be
kerverdediger vrijgesteld.
Het programmablad van Heracles, met
de fraaie naam 'Hiep hoi, Heracles
thuis' gaf de thuisclub weinig hoop op
succes. En kreeg binnen drie minuten
al gelijk, toen Ajax de leiding nam door
treffer van de nieuw aangetrokken,
veelbelovende, middenvelder Johan
Neeskens. Na een half uur liet Johan
Cruijff zien dat hij weer terug was, en
een kwartiertje voor tijd zette Dick van
Dijk de puntjes op de i.
Ook in de derde ronde trof Ajax een
eerste-divisieclub, ditmaal in eigen
huis. Inmiddels was het voorjaar aan
gebroken en was de persoon van
Horst Blankenburg, een volkomen on
bekende -maar verbazend sterke aan
koop van Rinus Michels, in de verdedi
ging zijn opwachting komen maken.
De Bosschenaren werden al voor de
rust volledig overrompeld. Cruijff, twee
maal Van Dijk en tenslotte Gerrie Müh-
ren scoorden, de laatste uit een straf
schop. Dat was zijn eerste penalty van
een lange rij. Gerrie wekte respekt
door de zuiverheid van zijn strafschop
pen. Op de training haalde hij wel de
circustruk uit de penalties achter het
standbeen om loeihard in de kruising
te jagen, maar dergelijke frivoliteiten
werden, zo luidt het verhaal, door Mi
chels in de wedstrijd niet op prijs ge
steld. Maakte niet uit trouwens, Mühren
faalde hoogst zelden vanaf de stip. In
de tweede helft sloofde Ajax zich ver
der niet meer uit, verving zowel Cruijff
als Keizer en nam niet de moeite de
score verder op te voeren.
Feyenoord in de Kuip
Inmiddels was de druk in de Europa
cup en de kompetitie danig opgevoerd.
We schrijven de zomer van 1970. Ajax
heeft zowel de landstitel als de KNVB-
beker aan haar toch al niet zuinige ere
lijst toegevoegd, en is al jaren lang de
meest schotvaardige ploeg in Neder
land. Alle reden tot opperste tevreden
heid dus. Die is er dan ook
wel, maar desondanks... enfin, laten we
het maar ronduit zeggen: platte jaloe
zie. Uitgerekend aartsrivaal Feyenoord
heeft dat jaar gepresteerd wat Ajax tot
nu toe niet is gelukt: het veroveren van
de Europa Cup voor Lands
kampioenen.
Het dient gezegd, de schitterende
prestatie van de Kuipbewoners werd
een dag later door het Ajax-publiek
treffend beloond met een daverende
ovatie voor de aanvang van de inhaal
wedstrijd tegen DWS, maar al direkt
broeide er in de Watergraafsmeer een
sfeer van revanche: die Europa Cup
moest ook naar Amsterdam, en omdat
er altijd baas boven baas is, waarom
niet meteen ook de landstitel en de be
ker erbij?
De jacht ving aan op de trilogie, die
De strafschoptechniek van Gerrie Mühren kwam Ajax ook in de replay van de finale goed van pas.
Sparta-doelman Pim Doesburg wordt even later kansloos gelaten en Ajax komt op 1 -0. Op de achter
grond herkennen de ouderen onder ons de Spartanen Hans Eijkenbroek (links) en Stef Walbeek.
