Robbie. het atierbeste
5
Het was even slikken, maar ruim twee
weken geleden ging de kogel dan
toch door de kerk: Robbie de Wit
besloot om het betaalde voetbal
vaarwel te zeggen.
Nadat Rob in de zomer van 1986
bijzonder onverwacht werd getroffen
door een hersenbloeding vocht de
fantastische linkerspits een
karaktervolle strijd om gezondheid en
een mogelijke terugkeer naar het
topvoetbal dat een groot talent leek te
hebben verloren.
Dag na dag knokte Rob de Wit, vaak
in z'n eentje, maar ook regelmatig
bijgestaan door vrienden en collega's,
voor een droom die abrupt omsloeg
in een nachtmerrie. Tevergeefs',
zullen sommigen nu zeggen, maar
dat is niet juist. Robbie heeft namelijk
niet verloren van het noodlot, nee, het
gezonde verstand heeft uiteindelijk
gewonnen. De dagen van
opofferingen zijn niet voor niets
geweest, Rob de Wit weet dat hij er
alles aan heeft gedaan om terug te
komen. Natuurlijk hoopten alle
voetballiefhebbers dat het Rob zou
lukken om weer terug te keren aan de
top van het vaderlandse en zelfs
internationale voetbal, maar
belangrijker nog dan een fraaie
voetbalcarrière blijft in de eerste
plaats de gezondheid. Beter dan
onverantwoorde risiko's te nemen is
het om goed te kunnen funktioneren
in de maatschappij.
"Ik ga me nu helemaal richten op
volledige revalidatie", zegt Rob de
Wit, "het herstel ging zo nu en dan
snel vooruit, soms weer langzaam en
af en toe volgde er een terugslag. Het
besluit heb ik goed overwogen, de
teleurstelling is niet zo verschrikkelijk
groot omdat ik al die tijd met die
mogelijkheid rekening heb gehouden.
Mijn eerst doel is om helemaal te
herstellen. Ik krijg fysiotherapie en
logopedie, terwijl ik nog wat aftrain bij
Ajax".
We spreken ongetwijfeld namens alle
Ajax-fans wanneer we Robbie de Wit
het allerbeste toewensen op zijn weg
naar volledig herstel. Zijn
schijnbewegingen, onmogelijke
doelpunten en fantastische
demarrages zullen we nooit vergeten.
