De fraaie
geschiedenis van
Ajax—Fortuna (Sittard)
Fortuna Sittard ontstond in 1979 als
voortzetting van Fortuna SC, dat voor
heen gemakshalve met FSC werd aan
geduid en in 1968 was opgericht als fusie
tussen Fortuna '54 en Sittardia, dat in
1951 de clubs Sittard, Sittardse Boys en
VVS verenigde. Als u nu uw glaasje water
op hebt, kunnen we een blikje werpen in
de geschiedenis van de Watergraafs-
meerse uitstapjes van de clubs. Een ge
schiedenis die begon met de uitvinding
van de Eredivisie in 1956, maar die na de
degradatie van 1969 een gat van dertien
jaar vertoont. Slechts tweemaal moest
Ajax beide punten aan de tegenstander
laten. De allereerste maal was dit het
geval, op 16 december 1956. De Limbur
gers, die uitkwamen met Frans de Munck,
Wim Dormans, Guus Rabuda, Jan Noter-
mans, Cor van der Flart, Arie Pieneman,
Flenk Angenet, Wim Huis, Bram Appel,
Bart Carlier en André Ravenstein, met
menige klinkende naam dus, zetten Ajax
al voor de rust op een 2-0 achterstand
door een treffer van Bart Carlier in het
goede en Ajacied Wim Anderiesen in het
verkeerde doel. Het toeschouwersaantal
in die wedstrijd (20.000) geeft wel aan
hoeveel meer de gang naar de stadions er
in de jaren vijftig zat. Ondanks de vele
sterren werd de ploeg uit Geleen nimmer
kampioen. Aan het eind van het betref
fende seizoen was het toch Ajax dat met
de titel ging strijken, met Fortuna op vier
punten afstand als tweede. Na deze suc
cesvolle opening van de reeks ontmoe
tingen won Fortuna in De Meer nog
slechts éénmaal, maar de manier waarop
moge ook vandaag nog tot de verbeel
ding spreken. Bij rust leidde Ajax met 1 -0
door een doelpunt van Henk Groot, waar
na dezelfde speler en diens broer Cees de
score tot 3-0 opvoerden. Ajax leek dus
geramd te zitten, maar toen een kwartier
voor tijd Fortuna Sittard via een doelpunt
van Spitz Kohn (dezelfde ja) tot een te
gentreffer kwam, kwam er iets over de
Fortunezen dat men tegenwoordig nog
slechts in een verhaal van Appie Happie
kan verwachten. Vijf minuten na Kohns
treffer prikte Peter Benen een tweede
treffer achter Bertus Hoogerman, en weer
twee minuten later liet Frans Kerens de
gelijkmaker aantekenen. Een duizelend
Ajax kreeg zes minuten voor het laatste
fluitsignaal van scheidsrechter Van der
Veer tenslotte nog een vierde treffer om
de oren door toedoen van Jan Notermans.
En mocht u denken dat het publiek met
die zeven treffers waar voor zijn geld
kreeg, dan kan daaraan worden toege
voegd dat beide ploegen nooit vies waren
van een paargoals: ook uitslagen van 7-4
(in 1961), 6-3 (in 1963) en 7-1 (in 1967)
prijken op de uitslagenlijst. En dan was er
de slotwedstrijd van het siezoen 1982-
1983, toen Johan Cruijff afscheid nam als
speler van Ajax met de merkwaardige
score van 6-5, waarbij het feestende
publiek scheidsrechter Bakker noopte tot
een wat vroegtijdig affluiten. Jammer
voor Fortuna, want als de gelijkmaker nog
ter wereld was gekomen zou het het
eerste (en tot op de dag van vandaag
enige) punt zijn geweest dat de club sinds
de fusie op Ajax zou hebben veroverd.
Zeker in die wedstrijd zou ze dat niet
misgund zijn geweest.
Evert Vermeer
Voor de tweede achtereenvolgende keer werd
een niet-Ajacied gekozen tot Man of the Match.
Nadat FC Groningen-doelman Sjaak Storm na
de 0-0 in De Meer werd gehuldigd als de beste
speler van de wedstrijd was het twee weken
geleden Eagle Michel Boerebach die de op
vallendste prestatie neerlegde op de Ajax-mat
15
