AZ '67 TEGEN AJAX
De ontknopingen van het nu bijna afgelopen voetbalseizoen zijn dit keer talrijker
en sensationeler geweest, dan in voorgaande jaren. De degradatiestrijd in de
eredivisie liegt er niet om, de promotie via de na-competitie in de eerste divisie
evenmin, voorts vechten de sub-toppers verbeten om UEFA Cup-plaatsen. In de
diverse Europese bekertoernooien is de strijd boeiend geweest, de trip van-Brazi
lië is enorm indrukwekkend geweest, om van de dubbele Cup-final in Engeland
maar helemaal te zwijgen.
Temidden van al dat voetbal-lekkers, ligt daar vandaag de finale van de strijd om
de Nederlandse beker. Ajax en AZ '67 zullen er om knokken. Op papier staat er
voor beide niets op het spel. Want AZ '67 is immers al lang en glorieus lands
kampioen, terwijl Ajax daardoor, ongeacht de uitslag van vandaag, Europa Cup 2
mag spelen. Daarom zouden buitenstaanders makkelijk kunnen denken, dat het
maar een slap onderonsje zal worden, in het Olympisch Stadion.
Die voetballiefhebbers zullen bedrogen uitkomen. Voorspellen brengt risico's
met zich mee, maar is in dit geval niet moeilijk. Ajax en AZ '67 zijn twee voetbal-
bolwerken die hun werkterrein in eikaars directe omgeving hebben. Dat brengt
automatisch al een stuk gevoelige rivaliteit met zich mee. Maar daar komt bij dat
Ajax al jaren een voetbalnaam in binnen- en buitenland heeft hoog te houden,
terwijl AZ '67 net aan die internationale ruif mag meeknabbelen, maar dat ook
prompt opzienbarend doet.
Met overmacht heeft de Alkmaarse club zich opgeworpen als Nederlands ver
tegenwoordiger in het Cup-toernooi met het meeste aanzien, die voor lands
kampioenen. Dit seizoen heeft AZ '67 zich uitstekend daarvoor warmgelopen in de
strijd om de UEFA-beker. De Alkmaarse formatie bereikte de finale, dat is hoe-
dan-ook een prestatie. Wie geen fan is van AZ '67 kan wel gauw brullen, dat de
tegenstanders niet de moeite waard waren. Nou, dat viel best wel mee. Voorlopig
moet je onder al die druk toch maar zien te winnen. Bovendien is het Nederlandse
voetbal internationaal aardig wat terrein aan het prijsgeven; AZ '67 roeit dwars
tegen die stroom in, naar de betere resultaten.
Want na het niet misselijke verlies tegen Ipswich Town in de eerste wedstrijd,
schamperde half Nederland. Was dat nou onze verse kampioen? Bovendien
haalden de Alkmaarders sinds hun kampioensduel in de Rotterdamse Kuip geen
beste publiciteit, overal werden kritische kanttekeningen bij gezet, alsof het een
zonde is om kampioen te worden. Maar die pessimisten kregen ook nog de wind in
de zeilen, toen AZ '67 in de competitie (waarin weinig meer op het spel stond)
tegen Willem II (3-3) en FC Utrecht (2-2) gelijk speelde.
Opmerkelijk en bewonderenswaardig was het dan ook, hoe AZ '67 zich in de
tweede Cup-wedstrijd tegen Ipswich Town terugknokte, respect afdwong, bij
iedereen. Ondanks de onmogelijke achterstand van 3-0 en notabene nog een snel
doelpunt (Frans Thijssen, nogwel een landgenoot) tegen in het Olympisch
Stadion, zetten de pupillen van George Kessler zich voor meer dan honderd
procent in. Vochten terug vanuit verloren positie. Want verloren bleef de Cup,
maar het prestige keerde terug en dat vinden de meeste spelers minstens zo
belangrijk.
Het zal voor Ajax ook duidelijk een waarschuwing zijn geweest. De tamme en
vermoeiende AZ-machine bruist ineens weer van energie, blijkt nog steeds tot
knokken in staat. En dat is voorde roodwitte-brigade uit de hoofdstad een welkom
alarm. Immers, de manier waarop AZ zich moeizaam naar het seizoen-einde
sleepte, met een landstitel op zak, heeft in schril contrast gestaan, met de impo-
