0
0
0
0
Geen spijt, wel jammer maar vooral opgelucht!
door JOHAN CRUIJFF
Het zit erna vanavond, dan eindelijk echt op. Eindelijk en absoluut definitief, laat daar geen misverstand over bestaan,
bij wie dan ook! Op een moment als dit, zo kort voor die beslist allerlaatste wedstrijd van mijn carrière, dwarrelt er van
alles door m 'n hoofd en is het moeilijk de gedachten en de herinneringen aan zo 'n vijftien jaar voetbal aan de top netjes te
ordenen.
Het is al voorgekomen dat ik, zittend op een tribune, de kriebels kreeg bij het zien van fijne wedstrijden, als bijvoor
beeld Ajax-PSV en Ajax-Bilbao. Dan bekruipt je bij vlagen het gevoel het eigenlijk toch wel een beetje jammer te vinden
dat je uit eigen beweging een punt achter je carrière gezet hebt; zou je bij wijze van spreken zo de kleedkamer wel weer in
willen, om je om te kleden en dan het veld op te rennen.
Toch duren die ogenblikken altijd maar kort. Daarom zeg ik nu al: soms zal het misschien nog wel eens jammer voor
mezelf zijn dat ik die eindstreep getrokken heb, maar spijt, echte spijt, zal ik toch nooit krijgen van die beslissing. Mis
schien wel als geen ander, heb ik ervaren wat het allemaal vraagt aan inspanningen en offers om in de sport eerst een po
sitie aan de top te bereiken en die daarna nog veel moeilijker jarenlang te verdedigen. Profvoetballer zijn is namelijk
veel méér dan het af en toe spelen van wedstrijden in al of niet volle stadions. Het is een vak dat je zeven dagen in de week
bezig houdt. En door het randgebeuren, dat mede in scène gezet wordt door een miljoenenpubliek en de publiciteitsmedia,
pleegt dat vak bijna bij voortduring aanslagen op het privéleven. Nu eindelijk eens verlost te zijn van speciaal dat laatste,
lucht mij dan ook vreselijk op. Overtuigt mij ééns temeer van de juistheid van mijn beslissing. Hoezeer ik de voetballerij,
waaraan ik zoveel te danken heb, dan ook een warm hart zal blijven toedragen.
Ik heb, voor mijn laatste wedstrijd, een aantal van mijn kennissen uit de voetballerij gevraagd naar het stadion te ko
men. Zij zijn gekomen en daar ben ik ontzettend blij om. Maar niet minder verheugd ben ik om de massale opkomst van
u, het grote publiek. U bent, omdat zoiets nu eenmaal onmogelijk is, niet persoonlijk uitgenodigd. En toch geeft u er in
groten getale blijk van, aanwezig te willen zijn bij mijn afscheid. Het levert de Stichting Sportgehandicapten, het Emma
Kinderziekenhuis en De Witte Bedjes geld op dat heel erg goed besteed kan en zal worden. Maar mij, op de valreep, nog
eens een onbetaalbare laatste blijk van waardering.
Daarvoor wil ik u dank zeggen en u tegelijk bekennen, dat speciaal u er mede toe hebt bijgedragen als trouwste fans
dat ik altijd met veel plezier zal terugdenken aan vele momenten uit mijn loopbaan als voetballer. De vreugde heeft het,
de balans opmakend, ruimschoots gewonnen van het verdriet dat er ook wel degelijk geweest is. Ook een woord van dank
aan Ajax is hier op zijn plaats. De opstelling van de dub waar ik ooit begonnen ben en ook het langst gespeeld heb, is
rond het duel van vanavond, bijzonder sympathiek geweest en dwingt mijn bewondering af. Ik ben er een beetje trots op
om na mijn afscheid in en met FC Barcelona pas écht afscheid te mogen en kunnen nemen in het shirt waarmee het alle
maal begonnen is: dat van Ajax!
Ik wens u een fijne voetbal-avond toe. Dank nogmaals voor uw komst en het ga u goed,
JOHAN CRUIJFF
