AJAX-INDEPENDIENTE
door Ir. A. VAN EMMENES
Ajax heeft in het vorige seizoen drie doeleinden nagestreefd en ze ook alle drie op
schitterende wijze verwezenlijkt: het landskampioenschap, de Nederlandse voetbal
beker en als klap op de vuurpijl: de Europa-Cup voor landskampioenen, die voor de
tweede achtereenvolgende maal veroverd werd. Voordien was slechts één Europese
club erin geslaagd dezelfde trilogie op haar naam te brengen en dat was dan
Celtic Glasgow.
Maar nu staat de Amsterdamse club dan voor de mogelijkheid iets te bereiken wat
nog nooit een ploeg uit ons werelddeel heeft gepresteerd. Onze landgenoten staan
voor de mogelijkheid er een vierde trofee aan toe te voegen, namelijk de Intercon
tinentale Cup. Zo heet namelijk officieel de trofee, die men hier gemakshalve en
in een tot meezingen nodend lied Wereldcup heeft genoemd. De vraag of de winnaar
van deze prijs, waarvoor uitsluitend de kampioenen van Europa en van Zuid-Amerika
in aanmerking komen, de sterkste club van de wereld mag worden genoemd, is
trouwens niet aan twijfel onderhevig, want in beide genoemde delen van onze aard
bol wordt nu eenmaal het beste voetbal van de wereld vertoond. De toernooien om
het wereldkampioenschap bewijzen dat keer op keer opnieuw.
Toen Ajax in 1971 de Europa-Cup won door te Londen het Griekse Panathinaikos
met 20 te verslaan, herhaalde het de prestatie van Feyenoord, dat een jaar eerder
na een 21-zege op Celtic voor het eerst de fraaie beker naar Nederland haalde.
De grote Rotterdamse rivaal legde er vervolgens nog een schepje op door ook op
de Intercontinentale Cup beslag te leggen na twee wedstrijden tegen Estudiantes de
la Plata uit Argentinië.
Ajax weigerde op zijn beurt de strijd tegen het Uruguayse Nacional aan te binden.
Medische bezwaren, naar voren gebracht door clubarts dr. Rolink, gaven bij deze
beslissing de doorslag. Men kon daarbij wijzen op de inzinking, die Feyenoord na
de wedstrijden tegen de Zuidamerikanen doormaakte.
De meningen over dit besluit liepen uiteraard scherp uiteen. Velen hadden graag
gezien dat Ajax ook déze krachtmeting zou hebben aangegaan, anderen gaven de
Amsterdammers groot gelijk. Nacional, in ernstige geldnood verkerend, arrangeerde
in arren moede toen maar twee wedstrijden tegen Panathinaikos, de door Ajax ge
klopte finalist, en legde daarmee beslag op de toen wel heel officieus geworden
Wereldcup. Doch de speelwijze van de Uruguayers is bij die gelegenheid zodanig
geweest dat Ajax naar veler oordeel het gelijk aan zijn kant scheen te hebben.
Maar toen kwam dan de tweede en ditmaal wel zeer grandioze zege in het toernooi
om Europa-Cup I, waarin tenslotte het fameuze Internazionale uit Milaan kansloos
met 20 ten onder ging. Er bleek al gauw een grote stroming aanwezig bij de
spelers en ook bij trainer Kovacs om nu de tweekamp met de Zuidamerikaanse
kampioen niet meer uit de weg te gaan. De medische bezwaren bleven vanzelf
sprekend onverzwakt gehandhaafd, maar door allerlei voorzorgsmaatregelen hoopte
men de moeilijkheden, die speciaal van de lange en uiterst vermoeiende reis werden
verwacht, tot geringe proporties te kunnen terugbrengen. Gehoopt werd daarbij dat
de speelwijze van Independiente uit Argentinië de toets der kritiek zou kunnen
doorstaan. Het vermoeden was trouwens gewettigd dat de publieke opinie sterk
overhelde naar het doen doorgaan van wat men zo langzamerhand als een soort
prestigeslag ging beschouwen.
Om kort te gaan, al snel na de fraaie finale tegen Inter viel het besluit om de reis
naar Zuid-Amerika te aanvaarden. Opvallend was dat de daarvoor bestemde spelers
al spoedig van de vereiste inentingen werden voorzien.
Het toeval wilde dat Ajax evenals Feyenoord twee jaar eerder eerst de uitwedstrijd
te spelen kreeg, hetgeen wij altijd als een voordeel blijven zien. Verleden jaar zou
Ajax tegen Nacional eerst thuis hebben moeten spelen, want het gaat bij deze
3
