Het roer moet om
léééeüekmnt! 3
Het ligt voor de hand, dat na de reeks eclatantetegenslagen van de
laatste tijd, waarbij het Nederlands elftal in vijf achtereenvolgende wedstrijden
niet bij machte bleek zelfs maar één doelpunt te maken, de stemming in Neder
land niet al te best is. Men was gewend, dat het nog wel zo'n beetje ging na de
oorlog, vooral toen met meer geluk dan wijsheid, de Belgen een paar keer
geklopt of in gelijke spelen weerstaan werden. Van alle kanten komen nu de
raadgevingen los en natuurlijk niet steeds van ter zake kundigen, die meer
persoonlijke vooroordelen of sympathieën koesteren en dienovereenkomstig
adviseren.
Middelpunt der critiek is eigenlijk nog steeds Lenstra! Niet om zijn spel is hij
er uit gelaten, doch om zijn mentale instelling, zijn tegenzin tegen reizen, zijn
eigenaardige persoonlijkheid, die een opgaan in de „Nederlands elftal-club"
in de weg staan. Terecht schrijft collega Van Beveren in „Sportwereld", dat het
niet zou aangaan, wanneer de keuze-commissie zich naar Abe zou richten,
méérdat verlang ik niet en dat verlangt niemand. Wèl echter, dat men
rustig oog in oog met deze Friese knaap, met zijn bijzondere aanleg, doch óók
met zijn eigenaardige opvattingen, praat en klare wijn schenkt. Wat wil je, Abe
Ja ol neen! Ben je bereid en in staat volledig mee te werken zoals iedereen moet,
óók Abe Lenstra. En voorts: kun je ons op je woord verzekeren, dat je ja
ook inderdaad ja zal zijn en je mee reist en bij ons blijft zoals allen doen. Als
dan Lenstra een onbevredigend antwoord geeft, als dus blijkt, dat Lenstra niet
wil, dan zal de gehele Nederlandse voetbalwereld stellig mèt de keuze-commissie
een streep halen door Abe als internationaal.
Het is dan ook zaak, dat de Nederlandse keuze-commissie dan ook haar dwaze
stilzwijgendheid laat varen en precies zegt, waar het op staat.
Toen we de vorige week in „De Telegraaf" een artikel zagen van de heer
Verlegh, dachten we eindelijk iets meer positiefs over de samenstelling van de
ploeg te vernemen, doch ook nu weer hield dit lid der keuze-commissie theore
tische beschouwingen over „het systeem" en wat dies meer zij; ook nu weer was
het 't oude liedje: de verheerlijking van de methode en onvoldoende begrip voor
de persoonlijke capaciteiten der spelers. Want dèt wast al het water van de zee
niet af: twee of drie individualisten van betekenis, Lenstra en Wilkes bijvoor
beeld, terug en, S.S. of geen S.S., doch dan komen er goals en dan is ook de
Belgische veste niet onneembaar.
Wat schreef John Langenus, de grote Belgische referee en internationale
publicist in de N.R.C.:
De opgang van het tegenwoordige Nederlandse voetbal hangt alleen af van de
ontdekking van één of twee doordrijvende voorhoedespelers van het goede, oude
type, zo van die kerels, die met een bal door een verdediging drijven kunnen en
wier schot nooit pardon kent. Dergelijke spelers werden in het verleden meer
geboren in Nederland dan te onzent. Waarom zouden die ook thans niet vrij vlug
te voorschijn komen? Met spelers als Kraak en Terlouw is een verdediging al voor
75 procent veilig. Kan de voorhoede verbeterd worden, dan verbetert meteen de
gevechtswaarde van het hele team.
Kijk, hiermede heeft onze Antwerpse confrater de spijker op de kop getikt,
dóór en dóór alleen ligt onze kans. En wat schrijft onze grote oud-internationaal
Harry Denis, uitstekend kenner ook van het huidige internationale voetbal en
van de situatie in Nederland:
De harde practijk heeft de mislukking nu aangetoond en wij hebben in Deurne
kunnen zien wat er van systeemspelers gevraagd wordt. Waar zijn bij ons de
voortreffelijke halfspelers te vinden als v. d. Auwera en Mees, een binnenspeler
als Freddy Chaves en een buitenspeler als Coppens? Zijn zij te kweken in een
amateurstaat? Wij betwijfelen het eens te meer. Zullen amateurs dit ooit kunnen
bereiken? Wij geloven niet dat zij daartoe geschoold kunnen worden. Hoogstens
kan tegenover zulke spelers een ploeg van geboren voetballers worden opgesteld,
die ook door individueel spel kansen weten te scheppen en uit te buiten.
Wij moeten dan onze weinige uitblinkers weer voorop plaatsen en het ideaal
onder de tegenwoordige omstandigheden van een volmaakt homogene ploeg los
laten. Men make weer efficiënt gebruik van het voetbal-intellect, dat wij nog
bezitten. Te verliezen hebben wij niets meer, alleen nog te winnen. In de komende
wedstrijden van bondsploegen en Zwaluwen tegen Leeds United, Rode Duivels en
Middlesex Wanderers is er ruimte genoeg voor experimenten. Laat onze keuze
commissie die aangrijpen!
Tenslotte nog een sober persbericht gememoreerd, waarin staat, dat dezelfde
spelers, die reeds aan die training deelnamen, ook nu weer daartoe uitgenodigd
'ijnOnder anderen óókBoonkamp, die, om alleszins begrijpelijke redenen,
in zijn club gepasseerd werd en ook niet gekozen was in het Amsterdamse elftal!
Wij gaan met het Nederlands voetbal een zéér moeilijke periode tegemoet. Het
