HET NEDERLANDS ELFTAL
kon weer geen doelpunt maken.
welkom in Amsterdam en in het Ajax-stadion. Gij hebt hier met Uw serie kam
pioenschappen respect afgedwongen en sympathie verworven. Het beste bewijs
van de waardering, die Uw spel hier ondervindt, isdat héél Amsterdam verre
van gerust is over de uitslag. Die nederlagen van Ajax tegen Volewijckers en
Feijenoord in de beide laatste wedstrijden hebben bovendien het zelfvertrouwen
mogelijk iets geschokt. Doch wèl hoopt men op een mooie, sportieve kamp,
waarin beide ploegen zich tot het uiterste geven. Moge het spel geheel in over
eenstemming zijn met de grote reputatie van beide clubs!
J. HOVEN.
Het meest opvallende van de wedstrijd van het voorlopige Nederlands elftal
in het stadion van Feijenoord was, dater 50.000 lieden naar waren komen
kijken, waarbij ettelijke duizenden uit alle oorden des lands. Het was dan ook
heel druk op de „autostrade" tussen de hoofdstad en Peijenoord. Het verkeer was
ditmaal uitstekend geregeld. Het blijft intussen verbazen, dat op een dag in de
week 50.000 bezoekers kwamen opdagen. Fabrieken en bedrijven gaven om 4 uur
of uiterlijk 4.30 uur vrij en de grote massa kwam dan ook vlak voor het begin
opdagen.
Brentford is een uitstekende trainingspartner gebleken. De ploeg speelde een
goed positie-spel, maakte géén buitengewone indruk, doch heeft vooral goed ver
dedigd en ettelijke malen goed gecombineerd aangevallen. Het spel was te lang
zaam en het schot onvoldoende. Vandaar, dat de Britten geen doelpunt maakten
en niet meer dan een of twee normale kansen kregen, ondanks hun goede tech
niek. Aan dat manko aan tempo dankte de Nederlandse ploeg het, dat zij niet
verloor (zelfs niet met 01!), maar ook nu weer werd niet gewonnen, ook nu
weer die hatelijke 0, diè schotloosheid van de voorhoede!
Eigenlijk was het dat ook niet. Want er is herhaaldelijk, speciaal door Rijvers,
geschoten en zelfs een paar keer op het doel. Maar dan stond die doelman van
Brentford op zijn plaats en toonde zijn zekerheid en kijk op de situatie. Trouwens,
in het veld was de Nederlandse ploeg sterker, er waren zeker drie aanvallen
op het Britse doel tegen één op dat van Nederland.
Maar wat onze voorhoede ook probeerde, het lukte niet. Telkens schoot men
in laatste instantie tekort, telkens haperde er iets aan de combinatie, aan het
positie kiezen bij voorzetten, kortom er was op het beslissende moment geen
dash, geen tempo en geen schot. Vooral echter ontbrak de intelligentie voor de
productieve pass op het beslissende ogenblik. Nóch de zwoegende Roosenburg,
nóch de zeer actieve Rijvers of de meer defensief opererende Lakenberg hoe
wel ze alle drie niet slecht, niet onvoldoende, waren vermochten bij een der
vele kans biedende aanvallen de kroon op het werk te zetten. Het bleef alles
heel matig, meestal te peuterig spel.
Het minst voldeden de beide vleugelspelers, van wie Schrumpf nog herhaalde
lijk nuttige dingen in het veldspel deed, doch Clavan vrijwel permanent beneden
de middelmaat bleef.
De Britse aanval, door een goed plaatsende middenlinie behoorlijk gesteund,
was niet geweldig. De Belgische voorhoede was een half jaar geleden op hetzelfde
veld vóór de rust gevaarlijker door haar hoger tempo. Onze verdediging goed,
Kraak, zoals steeds, betrouwbaar, had het niet druk en de backs Potharst en v.
der Sluys stonden hun mannetje. Als steeds zeer betrouwbaar (en „hard" af en
toe!) was stopper Terlouw. De invaller Verbeek (later vervangen door Huy-
brechts) pasten zich niet onverdienstelijk aan, al waren zij stellig de minsten, en
de uitblinker was, ondanks nog af en toe slordig plaatsen, Van der Hoeven, die in
baltechniek niets onder deed voor de Britten en hen meestal te vlug af was.
We kunnen ons dan ook indenken, dat de Keuze-Commissie aan deze defensie
vast houdt, ook al wordt het systeem nog steeds niet consequent toegepast.
Zeker, Terlouw is een „uitgesproken" stopper, doch de backs vertonen een men
geling van het orthodoxe systeem (gevarieerd naast en achter elkaar spelen)
en het S.S. Dat zij echter consequent hun vleugelspelers dekken, daar is geen
sprake van. En dat dit geen ongelukken veroorzaakte tegen Brentford kwam,
omdat deze club van de lie divisie geen snelle voorhoedespelers had, die de vrij
heid, die ze hadden, goed uitbuitten. Hun spel was in de breedte of door trough-
pass door het centrum, zelden echter via de vleugels.
Maar nogmaals, deze verdediging zal, nu zij eenmaal ingespeeld is, moeilijk
door wijzigingen te versterken zijn. Geheel anders is het echter met de aanval.
